Σε βρετανική έρευνα 12% των εφήβων δηλώνουν ότι μπορούν να πουν πράγματα στα chatbots, που δεν θα έλεγαν στους φίλους ή στην οικογένειά τους. Το 23% των παιδιών που έχουν χρησιμοποιήσει κάποια εφαρμογή τεχνητής νοημοσύνης, το έκαναν για να ζητήσουν συμβουλές, ακόμη και για ευαίσθητα θέματα, όπως η ψυχική υγεία και το σεξ. Το 31% των παιδιών που μετείχαν σε βρετανική έρευνα, δήλωσαν πως όταν συζητούν με ένα chatbot νιώθουν πως συζητούν με ένα φίλο. Το 12% δήλωσε, επίσης, ότι χρησιμοποιεί τις εφαρμογές τεχνητής νοημοσύνης γιατί δεν έχει κάποιον άλλο να μιλήσει, ενώ το ποσοστό αυτό φτάνει στο 26% για τα «ευάλωτα» παιδιά.
Τα ποσοστά (όλα δημοσιευμένα στο περιοδικό «Κ» της «Καθημερινής» 14/9) είναι μειοψηφικά –το 80% των ανήλικων χρηστών δήλωσε ότι αφιερώνει περισσότερο χρόνο στους πραγματικούς φίλους– αλλά μην πλανάστε. Νωπές και οι μνήμες της βρετανικής σειράς «Adolescence» του Netflix, που σόκαρε καθώς έδειξε τη μοναξιά των παιδιών, την έλλειψη επικοινωνίας και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι έφηβοι και οι γονείς τους στη σύγχρονη κοινωνία, συμβατική και διαδικτυακή.
Πόσο, λοιπόν, μας εντυπωσιάζουν τα ερευνητικά δεδομένα που έρχονται σε λούπα –βρίθουν τα ελληνικά και διεθνή ΜΜΕ– μπροστά μας για να υπενθυμίσουν το πρόβλημα; «Το μόνο που ακούμε στα ιατρεία μας από γονείς είναι “πείτε κάτι για τα κινητά, πείτε κάτι για τις ηλεκτρονικές συσκευές. Πόση ώρα μπορούν τα παιδιά να τα χρησιμοποιούν;”. Το ερώτημα αυτό των γονιών είναι ερώτημα πανικού, γιατί ο εθισμός γίνεται όλο και μεγαλύτερος», αναφέρει ο χειρουργός οφθαλμίατρος-παιδοφθαλμίατρος και πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης, Νίκος Νίτσας.
Οντως είναι παραλυτική η διαπίστωση ότι, ως γονιός, έχεις χάσει το παιχνίδι, δεν μπορείς να κάνεις τίποτε για τον εθισμό του παιδιού σου… Πρόσφατα μειδίασα όταν σε φιλική παρέα, 50άρης γονιός, μιλώντας για τον 15χρονο γιο του, παραδέχθηκε πως «ευτυχώς που άρχισαν πάλι τα σχολεία, τα αγγλικά, το μπάσκετ και άφησε κάτω το κινητό του».
Το πρόβλημα δεν είναι ότι βλέπουμε δύο γενιές, τους γονείς και τα έφηβα παιδιά τους, που δεν μπορούν να βρουν σημείο επαφής. Δεν μιλάμε για το «πολυπαιγμένο» και ερμηνευμένο χάσμα γενεών. Το θέμα είναι πως έχουμε δύο γενιές βυθισμένες στο ίδιο πρόβλημα: τον εθισμό στο κινητό τηλέφωνο και στις ηλεκτρονικές συσκευές.
Και ακούγεται ως ειρωνική η προτροπή μεγάλης διεθνούς μελέτης για συνεργασία μεταξύ των γενεών ώστε οι νεότεροι να βοηθήσουν τους μεγαλύτερους για να ξεκλειδώσουμε τα οφέλη της τεχνητής νοημοσύνης. Ο πανικόβλητος γονιός μπορεί να εκπαιδευτεί από τα παιδιά του στη διαχείριση των ενοχών για τα λάθη του;
