Συναισθηματική αξία
ΔΡΑΜΑ (2025), 130΄
Σκηνοθεσία: Γιοακίμ Τρίερ
Ερμηνείες: Ρενάτε Ρέινσβε, Στέλαν Σκάρσγκαρντ, Ελ Φάνινγκ
Ο υποψήφιος για Οσκαρ Νορβηγός κινηματογραφιστής Γιοακίμ Τρίερ («Ο χειρότερος άνθρωπος του κόσμου») επιστρέφει με ένα πολυεπίπεδο οικογενειακό δράμα, το οποίο κέρδισε και το Μεγάλο Βραβείο της επιτροπής στο τελευταίο Φεστιβάλ Καννών. Σε πρώτο πλάνο εδώ βρίσκονται η Νόρα και η Αγκνες, δύο αδελφές οι οποίες θρηνούν την απώλεια της μητέρας τους, ενώ παράλληλα στις ζωές τους μπαίνει ξανά ο αποξενωμένος πατέρας τους (Στέλαν Σκάρσγκαρντ).
Διακεκριμένος σκηνοθέτης ο ίδιος, θα προτείνει στην ηθοποιό Νόρα τον βασικό ρόλο στην καινούργια, αυτοβιογραφική, ταινία του. Οταν εκείνη αρνείται, τον ρόλο αναλαμβάνει μια ενθουσιώδης αλλά φανερά παράταιρη χολιγουντιανή σταρ (Ελ Φάνινγκ).
Ο Τρίερ εμπνέεται φανερά από το σινεμά, καθώς και από την προσωπική ιστορία του μεγάλου Ινγκμαρ Μπέργκμαν, δημιουργώντας ένα φιλόδοξο φιλμ το οποίο σε μεγάλο βαθμό εκπληρώνει τις αρχικές υποσχέσεις του. Σαν προσεκτικός ανατόμος που ξεκινάει από τον φλοιό του αντικειμένου του πριν προχωρήσει στο εσωτερικό, ο αφηγητής αρχίζει την περιγραφή του από το (υπέροχο) παλιό σπίτι που έχει στεγάσει τρεις διαφορετικές γενιές της οικογένειας. Οι όμορφες αναμνήσεις, τα γέλια αλλά και οι τραγωδίες που ποτίζουν τους τοίχους του αποτελούν ιδανική εισαγωγή για το δράμα των τωρινών πρωταγωνιστών.
Επιλογές που κοστίζουν
Ακόμα πιο ενδιαφέρουσα είναι η μετάβαση, κυρίως στο δεύτερο μέρος του φιλμ, από την οικογενειακή ιστορία στο αυτοαναφορικό κομμάτι, όπου κεντρικό πρόσωπο είναι ο σκηνοθέτης-πατέρας. Ο Στέλαν Σκάρσγκαρντ παραδίδει άλλο ένα masterclass ερμηνεύοντας τον άνδρα που θυσίασε τη σχέση αγάπης με τα αγαπημένα του πρόσωπα στον βωμό της τέχνης του, ωστόσο τα χρόνια που περνούν –και τελικά η ίδια η τέχνη– λειτουργούν συμφιλιωτικά. Μπορεί να πει κανείς ότι τα σχόλια γύρω από το σινεμά, σύγχρονο και διαχρονικό, αποσπούν κάπως την προσοχή από το βασικό θέμα της ταινίας, όμως παραμένουν εύστοχα και (κάποια από αυτά) απολαυστικά.
Αλλωστε ο Τρίερ ελέγχει σε ικανοποιητικό βαθμό τον ρυθμό της αφήγησης, προσθέτει φλας μπακ και εξωτερικό αφηγητή όταν το κρίνει απαραίτητο, ενώ έχει για συμμάχους του και τους πρωταγωνιστές. Πλην του Σκάρσγκαρντ, εξαιρετική δουλειά κάνει τόσο η Ελ Φάνινγκ όσο και (κυρίως) η Ρενάτε Ρέινσβε, η οποία ερμηνεύει με πάθος και ευαισθησία τη Νόρα, χαρακτήρα που, ούτως ή άλλως, ξεκλειδώνει τις περισσότερες από τις «συναισθηματικές αξίες» του φιλμ.
