Δουλεύουν 365 ημέρες τον χρόνο, επτά ημέρες την εβδομάδα, 24 ώρες την ημέρα. Δεν έχουν γιορτές και αργίες, ούτε «ρεπό». Μια γέννα θα τους κάνει να ξενυχτήσουν, μια ασθένεια το ίδιο. Πρέπει να είναι διαθέσιμοι ανά πάσα στιγμή, καταχείμωνο και κατακαλόκαιρο. Αυτό είναι το επάγγελμα του κτηνοτρόφου. Απαιτητικό, απρόβλεπτο, κουραστικό, μοναχικό. Ενας καθημερινός αγώνας υπό αντίξοες συνθήκες.
Ενα επάγγελμα που δύσκολα θα επιλέξει κανείς να ακολουθήσει. Εκτός κι αν έχει μεγαλώσει μέσα στα ζώα και έχει μάθει αυτή τη δουλειά από την προηγούμενη γενιά. Και πάλι όμως, με ελάχιστη στήριξη από την πολιτεία και πολλές απειλές, όπως λ.χ. η ευλογιά των αιγοπροβάτων που πλήττει τον τελευταίο χρόνο την ελληνική κτηνοτροφία, δεν είναι βέβαιο ότι θα αντέξει για πολύ ακόμη κι ένας «γεννημένος» κτηνοτρόφος.
Σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, από τους δέκα κτηνοτρόφους που χάνουν το κοπάδι τους λόγω των ζωονόσων, όπως είναι η ευλογιά, η πανώλη, ο αφθώδης πυρετός, λιγότεροι από δύο θα ασχοληθούν ξανά με το επάγγελμα.
Ανθρωποι του χώρου υποστηρίζουν ότι οι απανωτές κρίσεις με τη μορφή ζωονόσων στην ελληνική κτηνοτροφία οφείλονται και στο γεγονός ότι οι πολιτικές ηγεσίες δεν ασχολούνται πραγματικά με τον κλάδο, δεν τον προστατεύουν, ούτε φροντίζουν να αναπτυχθεί ακολουθώντας ένα μακρόπνοο στρατηγικό σχέδιο.
Από τους δέκα κτηνοτρόφους που χάνουν το κοπάδι τους λόγω ευλογιάς, πανώλης ή αφθώδους πυρετού, λιγότεροι από δύο θα ασχοληθούν ξανά με το επάγγελμα.
Σε κάθε έκτακτη κατάσταση δίνονται οριζόντιες αποζημιώσεις, χρήματα που συχνά δεν φθάνουν στα χέρια αυτών που πραγματικά τα έχουν ανάγκη.
Τον τελευταίο χρόνο η εξάπλωση της ευλογιάς των αιγοπροβάτων εξελίσσεται σε αγώνα επιβίωσης για τον κτηνοτροφικό κόσμο.
Ενας εφιάλτης με μαζικές θανατώσεις ζώων, αποζημιώσεις με καθυστέρηση, κενές θέσεις κτηνιάτρων και μέτρα για τον περιορισμό της νόσου που δεν αποδίδουν. Μέχρι σήμερα έχει θανατωθεί το 6% του ζωικού κεφαλαίου της χώρας, με περίπου 1.000 κτηνοτρόφους να έχουν χάσει ολοκληρωτικά τα κοπάδια τους.
Η Ανατολική Μακεδονία και Θράκη αντιμετωπίζει το μεγαλύτερο πρόβλημα, ενώ εστίες έχουν καταγραφεί και σε Αιτωλοακαρνανία, Χαλκιδική, Καβάλα, Ημαθία, Θεσσαλία. Συνολικά έχουν εντοπιστεί 450 εστίες της νόσου, ενώ περισσότερα από 100.000 ζώα έχουν οδηγηθεί σε θανάτωση. Ειδικά στη Θεσσαλία το χτύπημα είναι για κάποιους μοιραίο, άλλη μία κρίση μετά το πέρασμα του «Daniel», που έρχεται να γράψει τους τίτλους τέλους.
Οι Ελληνες κτηνοτρόφοι ματώνουν, η κτηνοτροφία συρρικνώνεται και κινδυνεύει με αφανισμό.
