Το έργο του φανερώνει έναν νεοελληνιστή που δεν μελετούσε διεκπεραιωτικά τη νεοελληνική λογοτεχνία και γλώσσα, αλλά επιθυμούσε να φτάσει στα μεγαλύτερα βάθη και ύψη τους, εκείνα τουλάχιστον που συναντά κανείς στο δημοτικό τραγούδι (το οποίο θεωρούσε καθρέφτη του νεοελληνικού φαντασιακού), στον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη (τον προσέγγισε ψυχαναλυτικά, πυροδοτώντας αντιδράσεις) ή στον Νίκο Καζαντζάκη (αμέσως μετά τον θάνατό του, μετέφρασε έργα του στα γαλλικά). Και αυτά είναι μερικά από τα φιλολογικά εγχειρήματα για τα οποία θα μνημονεύεται πλέον ο Γκι (Μισέλ) Σονιέ, που έφυγε από τη ζωή στις 3 Σεπτεμβρίου, σε ηλικία 91 ετών.
Γεννήθηκε στη Μασσαλία και σπούδασε κλασική φιλολογία στη Σορβόννη, όπου εκπόνησε το διδακτορικό του, με θέμα την αδικία και το κακό στο ελληνικό δημοτικό τραγούδι (μια εκδοχή του κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Aγρα). Εργάστηκε ως ερευνητής στο CNRS της Γαλλίας, αλλά και ως διευθυντής του Νεοελληνικού Ινστιτούτου της Σορβόννης (Paris IV), ενώ δίδαξε και στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, από το 1977 ώς το 1983, έχοντας επισκεφθεί την Ελλάδα στα χρόνια 1955-1956, αλλά και γνωριστεί με πρόσωπα όπως ο Γιάννης Τσαρούχης, ο Νίκος Σβορώνος, η Ελένη Πετσοπούλου, ο Ανδρέας Εμπειρίκος. Το έργο του τελευταίου το δίδαξε στη Σορβόννη, ενώ έγραψε και το «Ανδρέας Εμπειρίκος: Μυθολογία και ποιητική» (εκδ. Aγρα), όπου ως «θεμελιακοί μύθοι» του συγγραφέα θεωρούνται το «αρσενικό νερό»/«σπέρμα» και η σωτηριολογική αναζήτηση.
Και άλλων συγγραφέων τους μύθους επιχείρησε να αποκωδικοποιήσει ο Γκι Σονιέ. Στον πυρήνα του έργου λ.χ. του Νίκου Καββαδία (του οποίου τη «Βάρδια» μετέφρασε στα γαλλικά), φαίνεται πως βρίσκεται η ενοχή, το ταξίδι και η σχέση του με τον θάνατο («Ετούτο το κορμί το τόσο αμαρτωλό. Eρευνα στον μυθικό κόσμο του Νίκου Καββαδία», εκδ. Aγρα). Στη «βέβηλη» προσέγγισή του στον Παπαδιαμάντη («Εωσφόρος και άβυσσος. Ο προσωπικός μύθος του Παπαδιαμάντη», εκδ. Aγρα), ο Σονιέ είδε ψυχαναλυτικά και οιδιπόδεια στοιχεία. Στη Μέλπω Αξιώτη («Οι μεταμορφώσεις της Κάδμως», εκδ. Aγρα) είδε ένα μεγάλο συγγραφικό μέγεθος. Hταν, σύμφωνα με την ομιλία του καθηγητή του ΑΠΘ, Γιώργου Κεχαγιόγλου, στην αναγόρευση του Σονιέ σε επίτιμο διδάκτορα του ιδρύματος, «ασίγαστος εραστής της καλής λογοτεχνίας και ανιδιοτελής σημαιοφόρος της δικαιοσύνης, στις κριτικές και φιλολογικές σταθμίσεις και αποκαταστάσεις».
