Μια βίαιη επίθεση, μια τυχαία συνάντηση. Ο Ντιμίτρι (Βασίλης Μπούτσικος), ένα παιδί στο φάσμα του αυτισμού, βρίσκεται ξαφνικά αντιμέτωπος με κινδύνους, ενώ μια γυναίκα με παρελθόν ως πρωταθλήτρια στο τάε κβον ντο γίνεται η αναπάντεχη ασπίδα του.
Η νέα σειρά της ΕΡΤ, «Το παιδί», ακολουθεί τη σχέση τους, καθώς η Αρτεμις (Ντένια Στασινοπούλου) επιστρέφει στο χωριό καταγωγής της και ο Ντιμίτρι προσπαθεί να αντιμετωπίσει απειλές που η οικογένειά του δεν αντιλαμβάνεται. Μέσα από αυτή τη σύνθετη αφήγηση, η σειρά διερευνά θέματα ευαλωτότητας, οικογένειας και προσωπικής δύναμης, συνδυάζοντας τη μαύρη κωμωδία και το αστυνομικό σασπένς με βαθιά ανθρώπινα συναισθήματα.
Η ιστορία χτίζεται πάνω σε αντιθέσεις -βία και αθωότητα, ρεαλισμός και υπερβατική αισθητική- και αφηγείται μια πορεία αποδοχής και επιβίωσης σε έναν δυστοπικό κόσμο.
Το πρότζεκτ των Παναγιώτη Ιωσηφέλη (σενάριο) και Στέφανου Μπλάτσου (σκηνοθεσία), που θα κάνει πρεμιέρα στις 15 Σεπτεμβρίου, σηματοδοτεί τη δεύτερη φορά που μια ελληνική τηλεοπτική παραγωγή καταπιάνεται με τον αυτισμό. Η πρώτη ήταν η σειρά του Alpha, «Η λέξη που δεν λες» (2016), η οποία εστίαζε στην καθημερινότητα ενός παιδιού στο φάσμα και στις προκλήσεις που αντιμετωπίζει μαζί με την οικογένειά του.
Ενα τέτοιο σενάριο απαιτεί προσεγμένη μελέτη και ευαισθησία, ώστε η αναπαράσταση του αυτισμού να είναι ακριβής και να αποφευχθούν τα στερεότυπα. Γι’ αυτό και οι συντελεστές απευθύνθηκαν σε ειδικό για να τους συμβουλέψει. «Αυτό που αναζητούσε η ομάδα», λέει στην «Κ» η σύμβουλος Ειδικής Αγωγής Παναγιώτα Τσολάκη-Αγγελοπούλου, «ήταν ένας οδηγός-συνεργάτης, για να τη βοηθήσει να κατανοήσει πλήρως τον αυτιστικό χαρακτήρα και να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες. Στόχος ήταν να είναι άρτιο και ρεαλιστικό το αποτέλεσμα, μέσα από τον σεβασμό και την αποδοχή, κατανοώντας όμως παράλληλα και τις ανάγκες της δραματουργίας».
Η ίδια τονίζει ότι ο ήρωας στο φάσμα είναι διαφορετικός: η αθωότητά του πηγάζει από μέσα του. «Είναι χαρισματικός σε κάποιους τομείς και υστερεί σε άλλους. Δίνει μεγαλύτερη έμφαση στα αντικείμενα παρά στον κοινωνικό περίγυρο, γιατί του προσφέρουν σταθερότητα. Ολα αυτά τα στοιχεία συνθέτουν τον χαρακτήρα του ήρωα μας, του Ντιμίτρι», εξηγεί.
Με όπλο την ενσυναίσθηση
Κάθε άτομο στο φάσμα του αυτισμού είναι μοναδικό, με τα δικά του χαρακτηριστικά, ακόμα κι αν υπάρχουν κοινά μοτίβα συμπεριφοράς. «Η μοναδική μας προσέγγιση, αναφορικά με τον κεντρικό χαρακτήρα, είναι η ενσυναίσθηση», λέει η κ. Τσολάκη-Αγγελοπούλου. Η διαδικασία αυτή βοήθησε να κατανοηθούν η προσωπικότητα και οι ανάγκες του ήρωα και να παρουσιαστεί ο κόσμος μέσα από τα δικά του μάτια.
Η αναπαράσταση ενός χαρακτήρα στο φάσμα του αυτισμού στη μυθοπλασία δεν είναι εύκολη υπόθεση. Υπήρχαν προκλήσεις, κυρίως όσον αφορά τη ρεαλιστική παρουσίαση ενός αυτιστικού ατόμου, μακριά από υπερβολές. «Παγίδες υπήρξαν και από την πλευρά της υπερπροστασίας του ήρωα, με κίνδυνο την τελειοποίηση ή εξειδανίκευσή του», αναφέρει η σύμβουλος Ειδικής Αγωγής. «Μέσα, όμως, από τη διαρκή ενημέρωση και εξοικείωση της ομάδας μας με το θέμα , αλλά και την άρτια συνεργασία των μελών, όλες οι προκλήσεις αντιμετωπίστηκαν, και έτσι ο ήρωας παρουσιάστηκε με αγάπη, σεβασμό και ευαισθησία».
Διεθνείς παραγωγές
Στο εξωτερικό, έχουμε ήδη συναντήσει αρκετές παραγωγές της μικρής οθόνης, που επικεντρώνονται στον αυτισμό: από σειρές μυθοπλασίας, όπως το ιατρικό δράμα «The Good Doctor» και το εφηβικό «Ατυπος», μέχρι ντοκιμαντέρ, όπως το «Love on the Spectrum». Οι σεναριογράφοι στοχεύουν στην ενημέρωση του κοινού, στη μείωση των στερεοτύπων και την ευαισθητοποίηση γύρω από τα άτομα στο φάσμα, παρουσιάζοντας την καθημερινότητά τους σε μια κοινωνία που ακόμα προσπαθεί να αναγνωρίσει πλήρως τις ανάγκες και τις δυνατότητές τους.
Αυτός είναι και ο απώτερος σκοπός του «Παιδιού». «Τα άτομα με αυτισμό δεν πρέπει να ζουν παραγκωνισμένα ή στο περιθώριο. Ευτυχώς, η κοινωνία είναι πλέον πιο ανοιχτή απ’ ό,τι στο παρελθόν και γίνονται ειλικρινείς προσπάθειες να γεφυρωθεί το χάσμα ανάμεσα στα μέλη της. Εχουν τόσα ταλέντα και χαρίσματα, χρειάζονται μία φιλόξενη κοινωνία να τα καλοδεχθεί – για να μπορούν να ανθήσουν», σημειώνει η κ. Παναγιώτα Τσολάκη-Αγγελοπούλου. «Η σειρά θέλει ακριβώς αυτό: να δείξει τον τρόπο της αγάπης και της αποδοχής».
