Η Βίκυ Μηνά είναι εκπαιδευτικός Ειδικής Αγωγής και συγγραφέας. Διαθέτει μεταπτυχιακό τίτλο με θέμα «Η αξιολόγηση στην εκπαίδευση και στη διά βίου κατάρτιση – επιμόρφωση». Επιπλέον, κατέχει πιστοποίηση στην Παιδοψυχολογία από το Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών και αρθρογραφεί στη διαδικτυακή πλατφόρμα «Mother’s Blog». Το πρώτο της βιβλίο, «Εάν η αγάπη είχε πρόσωπο…» (εκδ. Μελτέμι), είναι ένα διήγημα με στοιχεία παραμυθιού, το οποίο προάγει την καλλιέργεια της ενσυναίσθησης και την αποδοχή της διαφορετικότητας.
Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;
Αυτή την περίοδο έχω στο πλάι του κρεβατιού μου δύο βιβλία που μ’ έχουν συναρπάσει. Εχω διαβάσει «Τα χρώματα που εσείς μου μάθατε», της Αννας Κανδαράκη και «20 βήματα μπροστά» του Χόρχε Μπουκάι. Μου αρέσουν πολύ τα βιβλία που σχετίζονται με την αυτοβελτίωση και προσφέρουν μηνύματα που σε κάνουν να σκέφτεσαι, να προβληματίζεσαι και να εξελίσσεσαι. Κάθε ανάγνωση είναι για μένα μια ευκαιρία να πάρω λίγο φως, έμπνευση και πρακτικές συμβουλές για τη ζωή.
Ποιο ήταν το πιο ενδιαφέρον στοιχείο που μάθατε πρόσφατα χάρη στην ανάγνωση ενός βιβλίου;
Αυτό που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση πρόσφατα, χάρη στην ανάγνωση ενός βιβλίου, είναι ότι η ζωή είναι συνεχής μάχη και δεν πρέπει ποτέ να τα παρατάμε. Κάθε μέρα είναι μια νέα ευκαιρία· αξίζει να σηκωνόμαστε από το κρεβάτι μας γεμάτοι ευγνωμοσύνη που ξημέρωσε μια καινούργια ημέρα και να δίνουμε τον καθημερινό μας αγώνα για ένα καλύτερο αύριο, για εμάς και για τους ανθρώπους που αγαπάμε.
Βρήκατε ποτέ τον μπελά σας επειδή διαβάσατε ένα βιβλίο;
Οχι, ποτέ δεν βρήκα τον μπελά μου εξαιτίας ενός βιβλίου. Αντίθετα, κάθε βιβλίο που διάβασα είχε να μου προσφέρει κάτι σημαντικό, που μ’ έκανε να σκέφτομαι, να νιώθω ή να μαθαίνω κάτι νέο.
Περιγράψτε την ιδανική αναγνωστική συνθήκη.
Ενα παραθαλάσσιο θέρετρο με θέα τη θάλασσα, όπου γύρω μου θα βρίσκονται μόνο άνθρωποι που αγαπώ, εκτιμώ και σέβομαι. Ενα μέρος που θα μου επιτρέπει να χαλαρώνω πλήρως, να απολαμβάνω την ανάγνωση και να νιώθω γαλήνη και έμπνευση.
Υπάρχουν κάποια είδη λογοτεχνίας που προτιμάτε και άλλα που αποφεύγετε;
Οχι, δεν διακρίνω συγκεκριμένα είδη λογοτεχνίας. Πιστεύω ότι κάθε βιβλίο έχει κάτι να προσφέρει και μπορεί, μέσα από την ανάγνωσή του, να δώσει θετικά μηνύματα και ερεθίσματα για την προσωπική μας εξέλιξη.
Τι είναι αυτό που σας συγκινεί περισσότερο σε ένα βιβλίο;
Το γεγονός ότι μέσα από τις σελίδες του ο/η συγγραφέας καταθέτει ένα κομμάτι του εαυτού του/της στον αναγνώστη. Αυτό είναι ιδιαίτερα πολύτιμο, γιατί μέσα από διαφορετικές ιστορίες, που η κάθε μια έχει κάτι μοναδικό να προσφέρει, μαθαίνουμε έμμεσα και για την ταυτότητα και τα πιστεύω του/της συγγραφέα.
Υπάρχει κάποιο αγαπημένο βιβλίο που θα θέλατε να γίνει ταινία;
Είναι «Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου» της Αλκης Ζέη. Αν και παιδικό βιβλίο, η αλληγορία και η περιπέτεια της ιστορίας το καθιστούν ιδανικό για μια δημιουργική και κινηματογραφικά πλούσια μεταφορά.
Από πού εμπνευστήκατε την ιστορία του βιβλίου «Εάν η αγάπη είχε πρόσωπο»;
Κυρίως από τον ρατσισμό και τις προκαταλήψεις που παρατηρώ γύρω μου, αλλά και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ειδικά απέναντι σε ορισμένους ανθρώπους. Μέσα από την αφήγηση ήθελα να υπερασπιστώ αυτούς τους ανθρώπους και να μεταφέρω ένα ισχυρό μήνυμα: ότι η συμπερίληψη είναι ουσιώδης για μια κοινωνία που θέλει να ζει με σεβασμό, αγάπη και αλληλεγγύη.
Πώς πιστεύετε ότι η κοινωνία μας μπορεί να γίνει πιο ενσυναισθητική;
Μέσα από την εκπαίδευση, την ευαισθητοποίηση και την καθημερινή πρακτική της ενσυναίσθησης. Είναι σημαντικό να διδάσκουμε στα παιδιά να κατανοούν και να σέβονται τα συναισθήματα των άλλων ανθρώπων, αλλά και οι ενήλικες να καλλιεργούν την ικανότητα να ακούνε, να καταλαβαίνουν και να συμπάσχουν. Η ενσυναίσθηση δεν είναι μόνο προσωπική αρετή· είναι τρόπος ζωής που μπορεί να μεταμορφώσει τις σχέσεις, τις κοινότητες και, τελικά, ολόκληρη την κοινωνία.
