Καλή Παναγιά! Η Ελλάδα γιορτάζει (πάλι) αλλά αυτή τη φορά με μια ευχή ινσταγκραμική που την ακούσαμε για πρώτη φορά πριν από λίγα χρόνια και που έχει κατακλύσει τον κόσμο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Μια ευχή γρήγορη, κουτσουρεμένη, βιαστική, πρόχειρη και που έχει τον ταχύ αυτόν ρυθμό που ορίζει ακόμα και τις καλοκαιρινές ζωές μας.
Μια ευχή ασύντακτη, που ηχεί κατά κάποιους κάπως παλιακή και που γι’ αυτόν τον λόγο, αυτόματα, άκοπα και απερίσκεπτα αντιγράφτηκε από το πανελλήνιο. Μια ευχή τσακ μπαμ θα έλεγαν αυτοί που την έχουν υιοθετήσει και μας την αμολάνε με καμάρι με το που μπαίνει ο Αύγουστος. Και ναι, δεν είναι η ευχή το πρόβλημα. Η γλώσσα είναι ζωντανός οργανισμός που εξελίσσεται συνεχώς και εν πάση περιπτώσει ας εύχεται ο καθένας όπως το επιθυμεί! Το πρόβλημα είναι το τσακ μπαμ, το εφέ και ο μιμητισμός. Το πρόβλημα είναι η προχειρότητα που μας διακατέχει και η ταχύτητα αντιγραφής αυτής της προχειρότητας, ακόμα και στη γλώσσα! Φεύγεις από την Αθήνα για να γλιτώσεις το σκουπιδομάνι και τα ντεσιμπέλ και μέσα σε τρεις ώρες φτάνεις σε έναν (καλό) παράδεισο! Τι ουρανός, τι μελτέμι, τι ευτυχία! Και ενώ είσαι μαγεμένος από την πράγματι Καλλίστη Παναγιά που όλα τα έδωσε απλόχερα στα νησιά μας, πέφτει το βλέμμα σου στο πλάι του δρόμου… μπουκάλια, τενεκεδάκια, μωρομάντιλα, πλαστικά όλων των ειδών στοιβαγμένα στο ρείθρο των δρόμων. Μα είναι όλη η Ελλάδα σκουπιδότοπος; Πώς είναι δυνατόν να συνυπάρχουν σπίτια εκατομμυρίων με τόσα σκουπίδια; Πώς είναι δυνατόν να πωλούνται οικόπεδα (που για να τ’ αγοράσεις πρέπει να δουλέψεις τρεις ζωές) με τόσες πλαστικές σακούλες πεταμένες μέσα; Τόσο πολύ βιαζόμαστε να φτάσουμε, να φάμε και να πιούμε που δεν βλέπουμε την τύφλα μας;
Μαρτυρίες φτάνουν στ’ αυτιά μου από το μακρινό Oσλο, όπου τα φρεάτια λέει της ΕΥΔΑΠ τους είναι αριθμημένα. Aλλες από την πιο κοντινή Τοσκάνη, όπου το κάθε δέντρο έχει μια μεταλλική ταυτότητα τοποθετημένη στον κορμό του. Ούτε μισό χαρτάκι κάτω. Oλα μελετημένα, καταγεγραμμένα, καθαρά. Εμείς εδώ δεν έχουμε ακόμα βρει τον τρόπο να προσφέρουμε κατάλυμα σε εποχικούς οδοκαθαριστές που αδυνατούν με τον μισθό τους να πληρώσουν τη διαμονή τους στα νησιά. Oλοι όμως ανεξαιρέτως τρέχουμε να προλάβουμε το ηλιοβασίλεμα, μάλλον για να το ποστάρουμε, να το δουν κι οι φίλοι μας και να ζηλέψουν! Τρέχα, Φόρεστ, τρέχα, και κυρίως Καλή Παναγιά, γκρέκο μασκαρά!
