Ταιριάζουμε;
ΡΟΜΑΝΤΙΚΗ ΚΟΜΕΝΤΙ(2025), 116΄
Σκηνοθεσία: Σελίν Σονγκ
Ερμηνείες: Ντακότα Τζόνσον, Κρις Εβανς, Πέδρο Πασκάλ
Επειτα από την επιτυχία του «Περασμένες ζωές», που έφτασε μέχρι την τελετή απονομής των Οσκαρ, η Αμερικανοκορεάτισσα Σελίν Σονγκ επιστρέφει με μια καθαρή κομεντί και πρωταγωνιστές μερικούς από τους πιο περιζήτητους σταρ του Χόλιγουντ.
Η Ντακότα Τζόνσον υποδύεται τη Λούσι, μια φιλόδοξη νεαρή προξενήτρα, η οποία προσφέρει επαγγελματικά τις υπηρεσίες της μέσω ενός ακριβού γραφείου, που υπόσχεται στους πελάτες του το τέλειο ταίρι.
Οταν ωστόσο η ίδια θα βρεθεί σε δίλημμα ανάμεσα στον φαινομενικά ιδανικό σύντροφο (Πέδρο Πασκάλ) και στον κάπως προβληματικό –αλλά αξιαγάπητο– πρώην της (Κρις Εβανς), τα πράγματα θα γίνουν περίπλοκα.
Οι σύγχρονες σχέσεις
Η Σονγκ σκηνοθετεί με κέφι και ζωντάνια ένα δικό της σενάριο, το οποίο περιστρέφεται γύρω από τις προκλήσεις και τα παράδοξα των σύγχρονων σχέσεων. Αφήνοντας σχεδόν εντελώς στην άκρη τον παράλληλο κόσμο του διαδικτυακού φλερτ μέσω σόσιαλ μίντια κτλ., επιλέγει να φτάσει κατευθείαν στο ραντεβού· το τελευταίο είναι μάλιστα κανονισμένο σύμφωνα με προσεκτικά μελετημένα στοιχεία (με αριθμούς δηλαδή), τα οποία υποδεικνύουν στη Λούσι και στις συναδέλφους της τους ιδανικούς συντρόφους.
Υψος, εισόδημα, μορφωτικό επίπεδο, γενικότερη εμφάνιση, ηλικία: όλα λαμβάνονται κυνικά υπ’ όψιν, αλλά το επιτυχές ταίριασμα μερικές φορές εξαρτάται από τελείως αστάθμητους παράγοντες.
O «μονόκερος»
Ειδικά η Λούσι θα το διαπιστώσει αυτό από πρώτο χέρι, όταν θα ξεκινήσει σχέση με έναν «μονόκερο», ένα κελεπούρι δηλαδή, παρόλο που στο μυαλό της γυροφέρνει ακόμη ο πρώην της. Ολα αυτά, βέβαια, μοιάζουν αρκετά τετριμμένα και γλυκανάλατα, παρόλο που η Σονγκ προσπαθεί φανερά να αποφύγει τουλάχιστον κάποια από τα κλισέ του είδους.
Στην πραγματικότητα, αυτό που κάνει την ταινία της ενδιαφέρουσα και διασκεδαστική είναι το ταλέντο και η λάμψη των πρωταγωνιστών της.
Ιδίως η Ντακότα Τζόνσον αποδεικνύει για άλλη μία φορά ότι οι παιχνιδιάρικοι, ντραμεντί χαρακτήρες τής ταιριάζουν γάντι, ενώ και ο Πέδρο Πασκάλ έχει τον αέρα του ιδανικού άνδρα στα 50 του.
Πέρα ωστόσο από τα παραπάνω και κάποιες όντως οξυδερκείς παρατηρήσεις πάνω στη φύση των ανθρώπινων σχέσεων, το φιλμ της Σονγκ έχει λίγα να πει.
Χωρίς να διαθέτει το αυτοβιογραφικό βάθος ή τη δραματουργία της προηγούμενης ταινίας της, το «Ταιριάζουμε;» είναι ανάλαφρο και δροσιστικό σαν καλοκαιρινό αεράκι, δύσκολα όμως θα συνοδεύσει τη σκέψη και έξω από την αίθουσα.
