Η Σοφία Μαντουβάλου γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε ψυχολογία, εκπαιδευτική τεχνολογία και σκηνοθεσία. Με χαρακτηριστικό της γραφής της το χιούμορ και το παράλογο, γράφει μυθιστορήματα, διηγήματα, θέατρο, ποίηση, ιστορίες, παραμύθια και σενάρια για εκπαιδευτικές ταινίες (στέλεχος της Εκπαιδευτικής Τηλεόρασης 1977-2010). Ενδεικτικές διακρίσεις: διεθνής διάκριση ΜEDEA Awards 2013 για τη σειρά κινουμένων σχεδίων «Ενα γράμμα μια ιστορία», ελληνική υποψηφιότητα για το διεθνές βραβείο Αντερσεν 2014, Κρατικό Βραβείο 2019. Τα διηγήματα «Ο άγιος, γυμνός» των εκδόσεων Σοκόλη (2024) είναι το τελευταίο της βιβλίο.
Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;
Στο κομοδίνο μου ως μακρόχρονη συνήθεια ακόμα από την παιδική μου ηλικία υπάρχουν πάντα βιβλία. Εδώ και καιρό έχω εγκαταλείψει την καθημερινή συνήθεια να διαβάζω στο κρεβάτι. Για παν ενδεχόμενο αϋπνίας, όμως, αυτόν τον καιρό περιμένουν, σε υπομονετική συνύπαρξη, ένα βιβλίο ποίησης του Μπόρχες, ένα δοκίμιο του Μπαρτ, ένα λογοτεχνικό βιβλίο για παιδιά και τα τελευταία βιβλία των φίλων συγγραφέων Κατερίνας Παπαντωνίου και Μάνου Κοντολέων, «Η συνθετική ορμόνη» και «Κόντρα ρόλος», αντίστοιχα.
Ποιο ήταν το πιο ενδιαφέρον στοιχείο που μάθατε πρόσφατα χάρη στην ανάγνωση ενός βιβλίου;
Στο ιστορικό πολιτικό μυθιστόρημα της Ελένης Πριοβόλου «Στη ζωή νωρίς νυχτώνει» (εκδ. Καστανιώτη), ξεκαθάρισα μερικά θέματα που σχετίζονται με την πολύπαθη περιοχή της Μέσης Ανατολής και το παράλογο των πολιτικών σκηνικών.
Βρήκατε ποτέ τον μπελά σας επειδή διαβάσατε ένα βιβλίο;
Ενα ενδιαφέρον βιβλίο έχει και τις συνέπειές του. Την τελευταία φορά που κόλλησα μέσα σε ένα βιβλίο, κόλλησε και το φαγητό στην κατσαρόλα. Για την ακρίβεια, έπειτα από ώρες έλιωσε ο πάτος και δημιουργήθηκαν τρία εξαίρετα μικρογλυπτά για να μου το θυμίζουν.
Περιγράψτε την ιδανική αναγνωστική συνθήκη.
Απόγευμα, μόνη στο σπίτι. Στην πολυθρόνα, με τα πόδια ψηλά σε μαξιλάρι παρέα με ένα πολλά υποσχόμενο βιβλίο από την υπομονετική στοίβα στο γραφείο μου.
Υπάρχουν κάποια είδη λογοτεχνίας που προτιμάτε και άλλα που αποφεύγετε;
Η ψυχή μου δεν ζει χωρίς ποίηση, το μυαλό μου δεν ενεργοποιείται χωρίς φιλοσοφικά δοκίμια, προτιμάω τις μικρές φόρμες και τον συνοπτικό λόγο. Χαίρομαι να ανακαλύπτω διαμαντάκια άγνωστων συγγραφέων. Μου αρέσουν τα υπαρξιακά μυθιστορήματα, απολαμβάνω την ευφάνταστη λογοτεχνία για παιδιά. Εκείνο που δεν διαβάζω πια είναι οι ογκώδεις τριλογίες, ούτε βιβλία επιστημονικής φαντασίας.
Τι είναι αυτό που σας συγκινεί περισσότερο σε ένα βιβλίο;
Η αισθητική του λόγου, η διαχείριση του θέματος, το παιχνίδι της υπερβατικής σκέψης, η συγγένεια με τον συγγραφέα. Αυτό που λέει και δεν λέει. Το άφατο πίσω από τις γραμμές, το χιούμορ. Αλλά με συγκινούν και βιβλία που δεν θα μπορούσα να γράψω ποτέ.
Υπάρχει κάποιο αγαπημένο βιβλίο που θα θέλατε να γίνει ταινία;
Το βιβλίο της Ελένης Πριοβόλου «Στη ζωή νωρίς νυχτώνει». Καθώς το διάβαζα το έβλεπα κινηματογραφικά. Η συγγραφέας κινείται στο δίπολο «έρωτας – θάνατος» μέσα σε γεγονότα ιστορίας και παραλογισμού της πολιτικής σκηνής που ανατρέπουν τις ζωές των ανθρώπων.
Ποιος είναι ο συνδετικός κρίκος των διηγημάτων στο βιβλίο «Ο άγιος, γυμνός»;
Το γενικό κοινό πλαίσιο είναι η αποδόμηση του στερεοτύπου. Το σπάσιμο της θεμελιωμένης πατριαρχίας, η απελευθέρωση των συναισθημάτων που είναι υποταγμένα σε κοινωνικές ή και θρησκευτικές συμβάσεις. Ο συνδετικός κρίκος σε όλα τα διηγήματα είναι η σχέση εξουσίας μέσα στον έρωτα.
Από ποια αληθινά γεγονότα εμπνευστήκατε τις ιστορίες του βιβλίου;
Οι ιστορίες διασχίζουν ένα βάθος χρόνου ενός αιώνα. Ενα παρελθόν που αγγίζει το παρόν. Είναι ιστορίες ανθρώπων που έχω συναντήσει, έχω ακούσει ή διαβάσει γι’ αυτούς. Δεν είχα στόχο την καταγραφή του πραγματικού, αλλά τις ενέδρες αχαλίνωτης φαντασίας που η ζωή συνεχίζει να παράγει και να αναπαράγει συνθλίβοντας ανθρώπινες ζωές.
