Οι εικόνες με τα λιμοκτονούντα παιδιά της Γάζας θυμίζουν ανθρωπιστικές κρίσεις που νομίζαμε ότι ανήκουν σε άλλες εποχές και πιστεύαμε ότι τις έχουμε αφήσει οριστικά στο παρελθόν. Τα αποστεωμένα παιδιά της Μπιάφρας, της Υεμένης, του Σουδάν, λιμούς που συγκλόνισαν τον πλανήτη, σκηνές τρομακτικές, απόγνωση, δυστυχία, ανείπωτη φρίκη. Κι όμως, αυτούς τους εφιάλτες ξυπνούν σήμερα οι φωτογραφίες των παιδιών στη Γάζα, τα οποία ψάχνουν απεγνωσμένα για τροφή. Και που σκοτώνονται όχι μόνο εξαιτίας του λιμού, αλλά και στην απελπισμένη προσπάθεια για αναζήτηση τροφής στα ερείπια, σε σημεία επικίνδυνα και χαοτικά, σε κτίρια ετοιμόρροπα.
«Δεν μοιάζει με τίποτε από ό,τι έχουμε δει αυτόν τον αιώνα», λένε άνθρωποι διεθνών οργανώσεων, συγκλονισμένοι με όσα συμβαίνουν. Οι αριθμοί είναι τρομακτικοί. Περισσότεροι από 60.000 άνθρωποι είναι νεκροί, με τα παιδιά μεταξύ αυτών να πλησιάζουν τις 20.000, δεκάδες χιλιάδες είναι οι τραυματισμένοι και ακρωτηριασμένοι, το 70% των κτιρίων έχει υποστεί μεγάλες και πολύ μεγάλες ζημιές, οι υποδομές είναι διαλυμένες.
Η ανθρωπιστική κρίση στον ρημαγμένο έπειτα από τόσους μήνες πολέμου παλαιστινιακό θύλακο έχει φθάσει σε μια απειλητική και θανάσιμη καμπή, προειδοποιεί η έκθεση του IPC (Integrated Food Security Phase Classification), που υπογράφουν μη κυβερνητικές οργανώσεις και υπηρεσίες του ΟΗΕ.
Οι από αέρος ρίψεις ανθρωπιστικής βοήθειας, που επιτρέπει κατά καιρούς το Ισραήλ, είναι σταγόνα στον ωκεανό. Σύμφωνα με την ίδια έκθεση, «ένα στα τρία άτομα περνά πολλές μέρες χωρίς φαγητό» και «περισσότερα από 20.000 παιδιά δέχθηκαν ιατρική φροντίδα για οξύ υποσιτισμό στο διάστημα ανάμεσα στον Απρίλιο και στα μέσα του Ιουλίου, 3.000 από τα οποία έπασχαν από σοβαρό υποσιτισμό».
Πράξη βαρβαρότητας
Είναι αδιανόητο η πείνα να γίνεται όπλο, η χρήση του λιμού να μετατρέπεται σε τακτική πολέμου. Αυτό ακριβώς γίνεται σήμερα στη Γάζα. Δεν είναι πια πόλεμος, ακόμη κι αν η αποδυναμωμένη Χαμάς εξακολουθεί να μάχεται τις ισραηλινές δυνάμεις. Είναι μια πράξη βαρβαρότητας.
Τι κάνει η Δύση μπροστά σε όλα αυτά; Μέχρι πρόσφατα καλούσε το Ισραήλ να τερματίσει τον πόλεμο στη Γάζα και καταδίκαζε τη χορήγηση της βοήθειας με το σταγονόμετρο. Τις τελευταίες ημέρες η καταδίκη γίνεται πιο έντονη και πιο μαζική, μέχρι και ο Ντόναλντ Τραμπ βλέπει πια πεινασμένα παιδιά.
Ωστόσο, για μια ολόκληρη γενιά είναι πλέον αργά. Η πείνα στη Γάζα τα έχει σημαδέψει στο σώμα και στην ψυχή και η βλάβη που έχουν υποστεί θα τα συνοδεύει σε όλη τους τη ζωή.
