Πριν από μερικές εβδομάδες είχα αναφερθεί σε «φάλτσα» ως προς την προφορά ορισμένων ονομάτων αλλοδαπής προέλευσης. Είχα αναφερθεί στον Ρέιγκαν που έγινε Ρήγκαν, στον Χρουστσόφ που έγινε Κρούτσεφ, στον Μόλοτοφ που έγινε Μολότοφ, ίσως και σε κάποιους ακόμα, επιχειρηματολογώντας παράλληλα υπέρ της, σταδιακής έστω, «αποκατάστασης» της ορθής προφοράς του ονόματός τους. Στην ίδια κατεύθυνση και λαμβάνοντας υπόψη ότι είναι κατακαλόκαιρο, λέω να αφήσω τα (ας τα πούμε) πιο βαριά για αργότερα και να δώσω στη στήλη κάπως πιο ανάλαφρο χαρακτήρα, μέρες που ‘ναι. Μάλιστα, προκειμένου να γίνει ακόμα πιο ανάλαφρο το κείμενο, η σημερινή ονοματολογία θα επικεντρωθεί σε γνωστά ονόματα της show business και μόνο δευτερευόντως σε άλλα δημόσια πρόσωπα.
Πολλούς από τους αστέρες των ημερών δόξης του Χόλιγουντ με τους οποίους μεγάλωσε η γενιά μου τους μάθαμε ηχητικά κακοποιημένους ή έστω «μωλωπισμένους», για λόγους που συνήθως είχαν να κάνουν με τη μηχανιστική αναπαραγωγή της λατινικής, και ειδικότερα αγγλικής, γραφής του ονόματός τους. Εχουμε λοιπόν και λέμε, αρχίζοντας βέβαια από τις κυρίες.
Η θεά Ava Gardner δεν ήταν Αβα (σαν το απορρυπαντικό πιάτων), αλλά Εϊβα Γκάρντνερ. Η πανέμορφη, άλλοτε γλυκύτατη και άλλοτε κάπως μυστηριώδης Deborah Kerr δεν ήταν Ντέμπορα Κερ, αλλά Ντέμπρα Καρ. H Merilyn Monroe, φαντασίωση σχεδόν κάθε άνδρα της εποχής της, ομοκρέβατη μεταξύ άλλων του Αρθουρ Μίλερ, του Ιβ Μοντάν (ευκαιριακά) και των Ρόμπερτ και Τζον Φ. Κένεντι, δεν λεγόταν Μονρόε αλλά Μονρό. Οπως ακριβώς, δηλαδή, και το περιβόητο Monroe Doctrine [με το οποίο οι Αμερικανοί, ήδη από το 1823, ξεκαθάρισαν στους Ευρωπαίους «εσείς στα δικά σας χωράφια, κι εμείς στα δικά μας» και το οποίο φέρει το όνομα του προέδρου James Monroe (1817-25)], το οποίο δεν λέγεται Δόγμα Μονρόε, όπως το μαθαίναμε στο σχολείο, αλλά Δόγμα Μονρό. Αλλά και η ακτινοβόλα Lana Turner δεν ήταν βέβαια Τάρνερ, όπως διαφημιζόταν στις ελληνικές κινηματογραφικές αφίσες, αλλά Λάνα Τέρνερ, όπως ακριβώς ο μείζων Βρετανός ζωγράφος Ουίλιαμ Τέρνερ (J.M. William Turner). Στις μέρες μας, πάντως, οι άνθρωποι του κόσμου του θεάματος είναι πολύ πιο ενημερωμένοι και πιο υποψιασμένοι, τουλάχιστον ως προς την προφορά των ονομάτων των σταρ. Ετσι, ακόμα και η αποκαλούμενη αρχικά Σκάρλετ Γιόχανσον σύντομα αποκαταστάθηκε ως προς την προφορά του οικογενειακού ονόματός της, έγινε Σκάρλετ Τζοχάνσον.
Η θεά Ava Gardner δεν ήταν Αβα, αλλά Εϊβα Γκάρντνερ και η ακτινοβόλα Lana Turner δεν ήταν βέβαια Τάρνερ, αλλά Τέρνερ.
Περνώντας τώρα σε διάσημους αρσενικούς του παλαιού Χόλιγουντ και της show business γενικότερα, θα αρχίσω από τον πιο διάσημο ίσως, από το ίνδαλμα των νέων της εποχής. Το ονοματεπώνυμο, λοιπόν, του θρυλικού Elvis Presley δεν ήταν Ελβις Πρίσλεϊ, όπως τον ακούγαμε και τον λέγαμε στα νιάτα μας, αλλά κάτι σαν Ελβις Πρέσλι. Μεγάλα ονόματα της χρυσής εποχής του Χόλιγουντ ήταν επίσης ο εξαιρετικός ρολίστας Dana Andrews, του οποίου το βαφτιστικό όνομα ήταν Ντέινα και όχι Ντάνα (σαν τις ντάνες με τα εμπορεύματα), όπως τον ακούγαμε επί χρόνια. Επίσης, ο διαχρονικός Burt Lancaster, πρωταγωνιστής τόσων και τόσων ταινιών, τον οποίο γνωρίσαμε να κάνει φοβερά ακροβατικά (είχε περάσει από τον κόσμο του τσίρκου πριν γίνει ηθοποιός), να δίνει καυτά φιλιά στην παραλία της Χαβάης στην προαναφερθείσα Ντέμπρα Καρ, αλλά και να χορεύει με την Κλάουντια Καρντινάλε το υπέροχο βαλς του Νίνο Ρότα στον «Γατόπαρδο» του Βισκόντι, δεν λεγόταν ακριβώς Μπαρτ Λάνκαστερ, αλλά κάτι αρκετά κοντά στο Μπερτ Λανκάστερ, σαν τους Λανκάστερ, τους αντίπαλους των Γιορκ στον πόλεμο των Δύο Ρόδων (1455-87). Αλλά και ο γοητευτικός Richard Burton, τεράστιος ηθοποιός της εποχής του, δεν λεγόταν Ρίτσαρντ Μπάρτον, αλλά Ρίτσαρντ Μπέρτον, όπως ο Robert Burton (1577-1640), Αγγλος λόγιος και συγγραφέας στον οποίο οφείλουμε την περιώνυμη «Ανατομία της μελαγχολίας» (στα ελληνικά από τις εκδόσεις Ηριδανός). Και βέβαια, εννοείται πως ηθοποιός με το όνομα Ηστον δεν υπήρξε ποτέ (αν υπήρχε, θα ήταν κάτι σαν Easton). Υπήρξε σταρ ονόματι Charlton Heston («Μωυσής», «Μπεν Χουρ», «Ελ Σιντ», κ.ά.), του οποίου η παρ’ ημίν παρέκκλιση από το ορθό Χέστον οφειλόταν σε… προφανείς λόγους.
Η παρ’ ημίν παρέκκλιση από το ορθό Χέστον, στην περίπτωση του Charlton Heston οφειλόταν σε μάλλον προφανείς λόγους.
Αυτά για τη show business, και κυρίως για μεγάλα ονόματα της λεγόμενης Εβδομης Τέχνης. Ωστόσο, αντίστοιχα θεματάκια «παραπροφοράς» (κατά το παρανάγνωσης) αγγλοσαξονικών ονομάτων έχουμε και με διασημότητες του καιρού μας, όπως ο Elon Musk, ο οποίος από αρκετούς εξακολουθεί να αποκαλείται και να γράφεται Ελον Μασκ αντί του ορθού Ιλον, ή όπως ο Marc Zuckerberg, ο οποίος δεν λέγεται βέβαια Ζούκερμπεργκ αλλά Ζάκερμπεργκ.
Λέω να κλείσω με κάτι ακόμα πιο καλοκαιρινό, ακόμα πιο ανάλαφρο, ακόμα πιο σκαμπρόζικο. Με την (πρόσκαιρα, έστω) διάσημη Monica Lewinski, στέλεχος της γραμματείας του Λευκού Οίκου επί προέδρου Κλίντον, η οποία στην Ελλάδα έγινε γνωστή –αρχικά, τουλάχιστον– ως Λεβίνσκι, αντί του ορθού Λουΐνσκι. Αλήθεια, τι να γίνεται αυτή η ψυχή;
