Οι κ. Στάθης Βλαχάκος και Θεόδωρος Χήρας είναι αμφότεροι ιατροί, ακτινοδιαγνώστης και νεφρολόγος αντιστοίχως, όπως επίσης αμφότεροι δραστηριοποιούνται στη συγγραφή με πλούσιο και ένοχο συγγραφικό παρελθόν. Το εγχείρημα της εκ περιτροπής συγγραφής ενός μυθιστορήματος αποτέλεσε τη μεγαλύτερη μέχρι σήμερα συγγραφική πρόκληση και για τους δύο.
Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;
«Η δική μου Σόλωνος» του Βασίλη Χατζηιακώβου, «Το κέλυφος του καρυδιού» της Μάρως Λεονάρδου και «Η Καγκέλω» του Δημήτρη Μανιάτη.
Ποιο ήταν το πιο ενδιαφέρον στοιχείο που μάθατε πρόσφατα χάρη στην ανάγνωση ενός βιβλίου;
Στο «Κατά Φίλιππον» απόκρυφο Ευαγγέλιο, που βρέθηκε σε βιβλιοθήκη του Ναγκ Χαμαντί στη νότια όχθη του Νείλου, αναφέρεται ότι η αιώνια ζωή δεν είναι η μετά θάνατον ζωή αλλά η διάσταση αιωνιότητας που κατοικεί μέσα μας.
Βρήκατε ποτέ τον μπελά σας επειδή διαβάσατε ένα βιβλίο;
Κινδύνεψα να καώ «στην πυρά» όταν ενστερνίστηκα και υποστήριξα απόψεις της Ελληνίδας ιστορικού κ. Μαρίας Ευθυμίου για τον καθαρά διαστρεβλωτικό και ολοκληρωτικό τρόπο που επιβλήθηκε η πολιτική ορθότητα.
Περιγράψτε την ιδανική αναγνωστική συνθήκη.
«Βάδιζα ώρες. Iσως είχα ξεπεράσει τα όρια, όταν ένα σπίτι βρέθηκε μπροστά μου. “Θεέ μου, το πατρικό μου σπίτι!” ψιθύρισα.
Ανέβηκα τρέχοντας τα σκαλιά, μου άνοιξε η ίδια η μητέρα μου, αλλά ντράπηκα να της πω… ότι ήταν πεθαμένη».
…
«Το πατρικό μου σπίτι» λοιπόν, ποίημα του Τάσου Λειβαδίτη.
Υπάρχουν κάποια είδη λογοτεχνίας που προτιμάτε και άλλα που αποφεύγετε;
Προτιμώ: Μυθιστόρημα, νουβέλα, διήγημα, ποίημα, τραγωδία, θέατρο.
Αποφεύγω: Eπος, φάρσα, χρο-νογράφημα, βιογραφίες, ωδή, σονέτο.
Παρουσιάζω αλλεργική αντίδραση με φλύκταινες και πομφούς: Δοκίμιο, επιστημονική φαντασία, ρομάντζο (βίπερ Νόρα).
Τι είναι αυτό που σας συγκινεί περισσότερο σε ένα βιβλίο;
Τα σκοτάδια οι πετραλήθεις και η σκληρότητα της γραφής. Να μου δημιουργεί φαινόμενα προμνησίας τύπου déjà vécu ή déjà senti.
Υπάρχει κάποιο αγαπημένο βιβλίο που θα θέλατε να γίνει ταινία;
«Lunar, ο τελευταίος καστράτο» του συν-συγγραφέα μου Στάθη Β. Βλαχάκου.
Από πού εμπνευστήκατε την ιστορία του βιβλίου «Bleu»;
Η γέννηση ενός βιβλίου προϋποθέτει την ξεκάθαρη επίγνωση του καταληκτικού σημείου. Να γνωρίζεις, δηλαδή, αυτό που με τη συγγραφική διαδικασία θα αποκαλύψεις, ανεξάρτητα με την ιστορία που θα αφηγηθείς σε πρώτο ή δεύτερο επίπεδο. Στο «Bleu», η συνθήκη της εκ περιτροπής γραφής του κειμένου με εγγενές χαρακτηριστικό του εγχειρήματος την απουσία στόχου, κανείς δεν μπορούσε να γνωρίζει πού θα οδηγήσει το τολμηρό εγχείρημα. Την έμπνευση, λοιπόν, διέθετε το ίδιο το τόλμημα, το ριψοκίνδυνο πείραμα. Αυτό πρωταγωνίστησε και αυτό μας συνεπήρε.
Σκιαγραφήστε τον Ζωρζ Λεκλέρ.
Ο ευγενικός νεαρός κύριος του διπλανού διαμερίσματος, κολλημένος σε μια μπλε ζακέτα, που δεν αποχωρίζεται, εξέρχεται καθημερινά για τον περίπατό του. Διαπράττει το έγκλημά του και ατάραχος γυρίζει στο σπίτι να πλύνει την μπλε ζακέτα στο πλυντήριο στο πρόγραμμα για σύμμεικτα μάλλινα, αλπακά, ανκορά με μαλακό απορρυπαντικό και έξτρα ξέβγαλμα.
Η ιστορία του βιβλίου, λοιπόν, αφορά αυτόν τον νεαρό εκκολαπτόμενο Γάλλο συγγραφέα, τον Ζωρζ Λεκλέρ με καταγωγή από το επαρχιακό δουκάτο της Νορμανδίας, όπου γεννήθηκε και πέρασε τα πρώτα χρόνια της ζωής του. Στην εφηβεία του και χωρίς τη θέλησή του, η ακροβάτισσα μητέρα του τον οδηγεί για μετεγκατάσταση στην Πόλη του Φωτός. Ο ήρωας, ενήλικος πλέον, περιφέρεται στους δρόμους του Παρισιού και κάποια βραδιά παρασύρεται σε παραβατική συμπεριφορά. Το γενετικό υλικό όμως που συλλέγει η Διεύθυνση Εγκληματολογικών Ερευνών οδηγεί ψευδώς τη γαλλική αστυνομία στη σύλληψη ενός διάσημου και εκρηκτικού Γάλλου συγγραφέα, του Ζιλιέν Αστρίντ, ο οποίος ωστόσο δείχνει να δέχεται την ενοχή του και να απολαμβάνει την προφυλάκιση παρά την αθωότητά του. Οι ζωές των δύο ανδρών θα αναμειχθούν σε μια γνωριμία με αγεφύρωτες διαφορές. Μαζί τους θα πορευτούμε και τα μυστικά και λάθη τους θα αφουγκραστούμε.
