Ο Πίτερ Καλλιφίδας γεννήθηκε το 1970 στις ΗΠΑ. Σπούδασε νομικά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και απέκτησε τον μεταπτυχιακό τίτλο Master of Laws (LLM) στο Ναυτικό Δίκαιο από το Πανεπιστήμιο του Σαουθάμπτον στη Μεγάλη Βρετανία. Είναι μέλος του ΔΣΑ από το 1995 και εργάζεται ως νομικός σύμβουλος ναυτιλιακών εταιρειών. «Η όψη της θύελλας» (εκδόσεις Memento) είναι το δεύτερο βιβλίο του μετά το «Στην αγκαλιά του πολέμου» (2023).
Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;
«Τα αηδόνια της σιωπής» του Στέφανου Δάνδολου (Ψυχογιός) και το «Imprisoning the Enemy» του Νικολάου Θεοτόκη (Pen & Sword).
Ποιο ήταν το πιο ενδιαφέρον στοιχείο που μάθατε πρόσφατα χάρη στην ανάγνωση ενός βιβλίου;
Ως επί το πλείστον διαβάζω βιβλία που πραγματεύονται την Ιστορία και ειδικά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, την Κατοχή, την Αντίσταση. Είναι εντυπωσιακό, συγκινητικό και ελπιδοφόρο να διαπιστώνεις ότι οι άνθρωποι που υμνούμε και θαυμάζουμε ως ήρωες και φαντάζουν ημίθεοι στα μάτια μας, στην πραγματικότητα ήταν απλοί, καθημερινοί άνθρωποι με τις ασχολίες τους, τα προβλήματα και τα ελαττώματά τους (έστω και με κάποια δόση τρέλας, γιατί όπως λέει ο Ναπολέων Ζέρβας, «κάθε παλικαριά τρέλα είναι, η ιστορία με τρέλες γράφεται»), που δεν δίστασαν μπροστά στο χρέος για την πατρίδα.
Βρήκατε ποτέ τον μπελά σας επειδή διαβάσατε ένα βιβλίο;
Ποτέ. Ισως να τον έχω βρει μια δυο φορές γιατί δεν διάβασα.
Περιγράψτε την ιδανική αναγνωστική συνθήκη.
Ολες οι συνθήκες είναι ιδανικές όταν πρόκειται για διάβασμα. Ακόμη και σε ένα λεωφορείο ενώ πηγαίνεις στη δουλειά σου, ακόμη και στο κρεβάτι σου πριν κοιμηθείς. Οσον αφορά το γράψιμο, οπουδήποτε, αρκεί να είσαι μόνος σου.
Υπάρχουν κάποια είδη λογοτεχνίας που προτιμάτε και άλλα που αποφεύγετε;
Η Ιστορία είναι το αγαπημένο μου αντικείμενο. Μπορώ να διαβάσω όμως οτιδήποτε ανάλογα με τον χρόνο και την περίσταση.
Τι είναι αυτό που σας συγκινεί περισσότερο σε ένα βιβλίο;
Η ανακάλυψη της αλήθειας που κρύβει μέσα του.
Υπάρχει κάποιο αγαπημένο βιβλίο που θα θέλατε να γίνει ταινία;
«Η αρχή του τέλους – Η επιχείρηση κατά της Ελλάδος» του Εμανουέλε Γκράτσι, πρεσβευτή της Ιταλίας στην Ελλάδα το 1940, σχετικά με τα γεγονότα που προηγήθηκαν της κήρυξης του ελληνοϊταλικού πολέμου και ιδιαίτερα το ιστορικό της επίδοσης του τελεσιγράφου στον Ιωάννη Μεταξά.
Ποια γεγονότα σας εξέπληξαν κατά την έρευνά σας για την «Αγκαλιά του πολέμου» και την «Οψη της θύελλας»;
Αν και η ζωή και η δράση του αρχηγού του ΜΙΔΑ 614, ταγματάρχη Ιωάννη Τσιγάντε, μού ήταν γνωστή, με εντυπωσίασε η μορφή του αδικοχαμένου Κίτσου Μαλτέζου, φοιτητή Νομικής και τρισέγγονου του στρατηγού της Επανάστασης Ιωάννη Μακρυγιάννη. Οπως αναφέρει και ο Πέτρος Μακρής-Στάικος, ήταν ίσως ο πιο χαρισματικός νέος της «χαμένης γενιάς του ’40».Και επίσης, η έναρξη του εμφυλίου πολέμου στην Ελλάδα το 1943. Ενώ η χώρα τελούσε υπό κατοχή και ο παγκόσμιος πόλεμος μαινόταν, οι Ελληνες πολεμούσαν μεταξύ τους…
Σκιαγραφήστε τον Στέφανο Γαλανό.
Η ενσάρκωση και επιβεβαίωση της ρήσης του Ε.Π. Παπανούτσου: «Ανδρείος δεν είναι αυτός που δεν λογαριάζει τον κίνδυνο επειδή τον αγνοεί ή ο άφοβος από μωρία ή θηριωδία, αλλά αυτός που και επίγνωση του κινδύνου έχει και φοβάται, δαμάζει όμως τον φόβο του και ρίχνεται στον κίνδυνο όταν έχει να υπερασπίσει ή να διεκδικήσει κάτι πολυτιμότερο και από αυτή ακόμα τη ζωή του». Ο Στέφανος είχε. Να υπερασπίσει την πατρίδα του και να διεκδικήσει τον έρωτα της ζωής του στο πρόσωπο μιας Ιταλίδας, αδελφής αξιωματικού των καραμπινιέρων. Εζησε τον πόλεμο και ερωτεύτηκε στην αγκαλιά του.
