Ανοίγω την τηλεόραση. Πέφτω πάνω σε τρία νέα παιδιά που παλεύουν να φτιάξουν ένα πιάτο με περιστέρι, τικ τοκ, τικ τοκ, τελειώνει ο χρόνος, το καλύτερα εκτελεσμένο περνάει στον επόμενο γύρο, μια ανάσα από τον τελικό του διαγωνισμού. Ναι, αλλά άκουσα καλά; Περιστέρι; Μα ποιος μαγειρεύει σήμερα περιστέρι;
Ούτε τα καλά γαλλικά εστιατόρια της Αθήνας δεν νομίζω να σερβίρουν πιάτα με περιστέρι. Ακόμη και στο Παρίσι δύσκολα θα βρεις, ίσως μόνο σε ορισμένα παραδοσιακά γαλλικά μπιστρό μπορείς να παραγγείλεις μια δυο μέρες πριν να σου ετοιμάσουν.
Αντί για περιστέρι θα μπορούσαν να τους δοκιμάσουν σε ένα Τουρνεντό Ροσίνι. Αυτό μάλιστα! Σπουδαίο πιάτο, πεντανόστιμο αν γίνει όπως πρέπει, με εκλεκτό μοσχαρίσιο φιλέτο, φουά γκρα, τρούφα, φρυγανισμένο ψωμί και σάλτσα μαδέρα, και με ωραία ιστορία. Εχεις να πεις πολλά για τον Ροσίνι που όταν σταμάτησε να γράφει μουσική τρωγόπινε και διασκέδαζε παρέα με τους φίλους του σε έναν πύργο στο Παρίσι.
Στους πιο πολλούς τηλεοπτικούς διαγωνισμούς μαγειρικής η υπόθεση της κουζίνας εξαντλείται γύρω από το κυνήγι της τελειότητας και της εικόνας.
Θέλω να πω ότι η μαγειρική δεν είναι μόνο ένα πιάτο, μερικές πρώτες ύλες με τις οποίες πρέπει να παρασκευάσεις ένα φαγητό. Είναι πολύ περισσότερα: Παράδοση, Ιστορία, πολιτισμός, μετακινήσεις πληθυσμών, φιλοσοφία, τέχνη, ήθος. Στους πιο πολλούς τηλεοπτικούς διαγωνισμούς μαγειρικής η υπόθεση της κουζίνας εξαντλείται γύρω από το κυνήγι της τελειότητας και της εικόνας. Σαν να μην υπάρχει τίποτα άλλο, μόνο μια κάμερα και ένα πιάτο.
Οι συμμετέχοντες μαγειρεύουν με υλικά που δεν βρίσκονται στο καθημερινό μας τραπέζι, πανάκριβες πρώτες ύλες από διάφορα μέρη του κόσμου, χρησιμοποιούν σύνθετες τεχνικές, μιλούν μια μαγειρική γλώσσα που μπορεί με όρους τηλεόρασης να «πουλάει», για τους περισσότερους τηλεθεατές ωστόσο δεν έχει καμία χρησιμότητα. Τι να το κάνω να βλέπω κάποιον να προσπαθεί να χωρέσει μια ντομάτα μέσα σε έναν αρακά; Σε τι θα με βοηθήσει; Αλλωστε δεν είναι αυτό μεγάλη κουζίνα, αλλά το να μπορείς να φτιάξεις νόστιμο, υγιεινό, εύπεπτο φαγητό. Δεν είναι μεγάλη κουζίνα οι δοκιμαστικοί σωλήνες και οι αφροί, αλλά το να αξιοποιείς το καθετί, να μην πετάς τίποτα, έχοντας στο μυαλό σου ότι σύντομα ο πλανήτης δεν θα μπορεί να μας θρέψει όλους!
Πριν από μερικά χρόνια είχε προβληθεί ένα σόου μαγειρικής με τίτλο «Επικά αποφάγια». Σε αυτό, ταλαντούχοι μάγειρες έστυβαν τη φαντασία τους προκειμένου να φτιάξουν ένα νόστιμο πιάτο χρησιμοποιώντας περισσεύματα, και στη λογική της οικονομίας στην κουζίνα, του «δεν πετάμε τίποτα». Τουλάχιστον έστελναν ένα μήνυμα για τη μείωση της σπατάλης στα τρόφιμα.
