Ενα μουσικό φεστιβάλ δεν «μεγαλώνει» μόνο όταν αυξάνεται το κοινό του. Εξίσου σημαντική είναι η καλή φήμη που το συνοδεύει, οι συζητήσεις που προκαλεί και οι καλλιτέχνες που προσελκύει. Από αυτήν την άποψη το Helmos Mountain Festival, στην τρίτη του χρονιά, μεγάλωσε λίγο ακόμα φέτος· κι ας είχε σημαντικά μικρότερη προσέλευση σε σχέση με τα δύο προηγούμενα χρόνια, ελέω φοιτητών-μαθητών, που έδιναν ακόμα εξετάσεις και επομένως ήταν κάπως δύσκολο να πάρουν τα… βουνά. Γενικώς το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος, που έπεσε αυτή τη φορά στις αρχές Ιουνίου, δημιούργησε ειδικές συνθήκες στο φεστιβάλ αφού η «δροσιά» στα 1700 μέτρα του Χιονοδρομικού Κέντρου Καλαβρύτων ήταν τουλάχιστον αισθητή κατά τη διάρκεια των συναυλιών.
Για κάποιους βέβαια αυτό ήταν ευχάριστο. Ο Φοίβος Δεληβοριάς για παράδειγμα εμφανίστηκε στο πάλκο με αεράτο χαβανέζικο πουκάμισο. Αντιθέτως στην ίδια σκηνή δύο ώρες αργότερα ο Σωκράτης Μάλαμας έπαιξε με μπουφάν για… χιόνια, ενώ την επόμενη μέρα ο Μίλτος Πασχαλίδης τους πείραξε και τους δύο για τις ακραίες στιλιστικές επιλογές. Το βασικό βέβαια ήταν ότι οι αγαπημένοι Ελληνες καλλιτέχνες έδωσαν το παρόν στο Χελμό, ευχαριστώντας όσους βρέθηκαν εκεί για να τους παρακολουθήσουν. Και δεν ήταν οι μόνοι.
Οι σπουδαίοι Planet of Zeus παρέδωσαν ένα σετ σχεδόν κατανυκτικής μουσικής δεξιοτεχνίας. Η Νατάσσα Μποφίλιου άνοιξε με τρομερό κέφι και στεντόρεια φωνή την καλοκαιρινή περιοδεία της. Ο ράπερ Εθισμός έδειξε γιατί θεωρείται ένα από τα κορυφαία ονόματα του χώρου, αν και αδικήθηκε -όπως και άλλοι- λόγω της περασμένη ώρας που ξεκίνησε η εμφάνισή του. Η Μαρίνα Σπανού συγκέντρωσε απροσδόκητα μεγάλο πλήθος επιβεβαιώνοντας την διαρκώς αυξανόμενη δημοφιλία της. Τέλος το βράδυ της Κυριακής οι Social Waste ανέβηκαν στη σκηνή για να μας υπενθυμίσουν ότι η μουσική με «μήνυμα» και ξεκάθαρη πολιτική χροιά είναι ζωντανή και (κυρίως) απαραίτητη και το 2025 -την… αποφώνηση ανέλαβε ο δεξιοτέχνης των πνευστών, Κωσταντής Πιστιόλης, συνδέοντας την Ηπειρο με τη Γάζα μέσα από το ηλεκτρισμένο μοιρολόι του κλαρίνου του.
Νωρίτερα την ίδια μέρα, είχαμε και ξένες συμμετοχές: τις πολύ αγαπημένες του ελληνικού κοινού Nouvelle Vague αλλά και το ρέγκε σχήμα του Alborosie, ο οποίος μας ξεσήκωσε με τους χορευτικούς ρυθμούς και το αμίμητο στιλ του. Ο λιγότερος κόσμος σήμαινε φυσικά καλύτερη λειτουργικότητα: η κατασκήνωση, οι τουαλέτες, το φαγητό (όλων των ειδών, από μπέργκερ και σουβλάκια μέχρι ριζότο μανιταριών), οι παράλληλες δραστηριότητες, οι μετακινήσεις δούλεψαν όλα πολύ πιο εύρυθμα και απροβλημάτιστα -το στοίχημα προφανώς για τους διοργανωτές είναι όλα αυτά να διατηρηθούν και του χρόνου με μεγαλύτερη προσέλευση.
Το βασικό πάντως είναι ότι η μεγάλη πλειοψηφία όσων ανέβηκαν φέτος στο Χελμό πέρασαν όμορφα και έχουν να το λένε: στην πολυπληθή συναυλία του Σωκράτη Μάλαμα, που ακολούθησε μια εβδομάδα αργότερα στη Ριζούπολη, διακρίναμε αρκετούς να φορούν το μπλουζάκι με το logo του φεστιβάλ. Και άλλους να ρωτούν για αυτό, μετανιώνοντας που το έχασαν. Καθώς τα βουνίσια μουσικά ραντεβού γίνονται όλο και περισσότερα το Helmos Mountain Festival σιγά σιγά εδραιώνεται ως ένα από τα πιο σημαντικά. Εμείς ευχόμαστε και του χρόνου.
