Η Κωνσταντίνα Δασκαλάκη σπούδασε Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ και Εικαστικά στην Ελεύθερη Ακαδημία Καλών Τεχνών της
Φλωρεντίας και στη φημισμένη σχολή χαρακτικής «Il Bisonte». Ειδικεύτηκε στην ιαπωνική τεχνική ζωγραφικής με μελάνι «sumie» και εμπνεύστηκε από ταπεινές αλλά βαθιά εκφραστικές μορφές τέχνης. Το μυθιστόρημα «Ο αξιολάτρευτος Λουπέν», που πρόσφατα κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Λογότυπο, με ήρωα ένα σκύλο, είναι το πρώτο της βιβλίο.
Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;
Το μυθιστόρημα της Μίτσικο Αογιάμα «Η βιβλιοθήκη των κρυφών ονείρων» (εκδόσεις Πατάκη). Αγαπώ πολύ τις βιβλιοθήκες, καθώς έχω περάσει πολλές ώρες της ζωής μου μέσα σε αυτές, και αυτό το βιβλίο, εκτός των άλλων, είναι ένας ύμνος στις βιβλιοθήκες και στους βιβλιοθηκάριους.
Ποιο ήταν το πιο ενδιαφέρον στοιχείο που μάθατε πρόσφατα χάρη στην ανάγνωση ενός βιβλίου;
Διαβάζοντας το βιβλίο του δασολόγου Πέτερ Βόλεμπεν «Η μυστική ζωή των ζώων» (εκδόσεις Πατάκη) μέσα από τις περιγραφές του για τους περίπλοκους τρόπους συμπεριφοράς των ζώων του δάσους, ανακάλυψα ότι (και) τα άγρια ζώα ότι μπορούν να νιώσουν όχι μόνο στοργή, αλλά και συμπόνια, θλίψη, πόνο, ντροπή.
Βρήκατε ποτέ τον μπελά σας επειδή διαβάσατε ένα βιβλίο;
Θυμάμαι πως όταν κυκλοφόρησε το βιβλίο του Πάουλο Κοέλιο «Ο αλχημιστής» (εκδόσεις Λιβάνη) έσπευσα να το δανειστώ από μια φίλη μου, που το είχε ήδη αγοράσει. Ομως μου άρεσε τόσο πολύ που το κράτησα μάλλον περισσότερο απ’ όσο εκείνη θα ήθελε, προκαλώντας τον εκνευρισμό της.
Περιγράψτε την ιδανική αναγνωστική συνθήκη.
Μια ήσυχη, φωτεινή, αναπαυτική γωνιά του σπιτιού, συντροφιά με απαλή μουσική.
Υπάρχουν κάποια είδη λογοτεχνίας που προτιμάτε και άλλα που αποφεύγετε;
Κάθε είδος έχει τη χάρη του, όλα παρουσιάζουν ενδιαφέρον, μας προσφέρουν γνώσεις και μας προκαλούν συναισθήματα, όπως άλλωστε συμβαίνει και με τα διαφορετικά είδη μουσικής και τέχνης. Τα μυθιστορήματα, όμως, με ταξιδεύουν περισσότερο.
Τι είναι αυτό που σας συγκινεί περισσότερο σε ένα βιβλίο;
Η όμορφη, αμερόληπτη αφήγηση, χωρίς ακραίες και απόλυτες θέσεις. Η ξεκούραστη γραφή που σε παρασύρει γλυκά και σου μεταφέρει θετικά μηνύματα για τη ζωή.
Υπάρχει κάποιο αγαπημένο βιβλίο που θα θέλατε να γίνει ταινία;
Θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να έβλεπα στη μεγάλη οθόνη το μυθιστόρημα της Χίρο Αρικάουα «Το χρονικό ενός πολυταξιδεμένου γάτου» (εκδόσεις Μίνωας).
Ενα βιβλίο με ήρωα ένα σκύλο, γιατί; Ποια χαρακτηριστικά έχει ο Λουπέν που εκτιμάτε;
Η μεγάλη μου αγάπη γι’ αυτόν με οδήγησε στη συγγραφή· η απώλειά του και η ανάγκη να μη σβήσουν από τη μνήμη μου οι στιγμές που μοιραστήκαμε. Ο Λουπέν ήταν πραγματικά αξιολάτρευτος: καλόψυχος, γενναιόδωρος, υπομονετικός, ανεκτικός, μα πάνω απ’ όλα είχε το χάρισμα να καταλαβαίνει τα συναισθήματα των ανθρώπων γύρω του και να προσπαθεί να τους δώσει χαρά με τα σκέρτσα του και τα παιχνίδια του. Με συντρόφευσε σε κάθε δύσκολη στιγμή της ζωής μου, σαν ένας «μικρός» μεγάλος ψυχολόγος. Παράλληλα, ήταν γενναίος και ατρόμητος, έτοιμος να με υπερασπιστεί είτε από ανθρώπους είτε από ζώα. Υπήρξε ένα χαρισματικό και σοφό πλάσμα.
Τι σας/μας προσφέρουν τα ζώα;
Ενα από τα πολυτιμότερα αγαθά: απεριόριστη και ανιδιοτελή αγάπη.
Τι ελπίζετε να αποκομίσουν οι αναγνώστες διαβάζοντας το βιβλίο σας για τη σχέση ανθρώπων και ζώων;
Θα ήθελα να πάρουν μια γεύση της ομορφιάς της καθημερινής συμβίωσης με ένα ζώο και να αντιληφθούν πόσο αυτή η σχέση μπορεί να αλλάξει όλη μας τη ζωή προς το καλύτερο. Κοντά στα ζώα, μικροί και μεγάλοι διαμορφώνουμε χαρακτήρα. Γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι, πιο ευαίσθητοι, συμπονετικοί, αλτρουιστές, κοινωνικοί. Μαθαίνουμε να μοιραζόμαστε, να φροντίζουμε, να θέτουμε σε προτεραιότητα τις ανάγκες των πιο ευάλωτων και ανήμπορων πλασμάτων, ενώ ταυτόχρονα αυτά μας βοηθούν να ξεπεράσουμε ευκολότερα τα δικά μας προβλήματα και να τα αντιμετωπίσουμε με μεγαλύτερη αισιοδοξία και υπευθυνότητα, βλέποντάς τα στη σωστή τους διάσταση.
