Μέχρι το Διάστημα έφτασε χθες «Ο γαλάζιος Δούναβης», του Γιόχαν Στράους, που ερμήνευσε το Σάββατο η Συμφωνική Ορχήστρα της Βιέννης, σε μια εκδήλωση η οποία πραγματοποιήθηκε στο Μουσείο Εφαρμοσμένων Τεχνών, για τον εορτασμό των 200 χρόνων από τη γέννηση του μεγάλου συνθέτη. Η ηχογράφηση ξεπέρασε τα όρια της Γης μέσω μιας κεραίας 35 μέτρων που βρίσκεται στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος (ESA) κοντά στη Μαδρίτη, με τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα να μεταφέρουν τη μελωδία με τέτοια ταχύτητα, ξεπερνώντας το Voyager 1, το πιο απομακρυσμένο ανθρώπινο αντικείμενο που βρίσκεται στο Διάστημα.
Η απόφαση για αυτή την «αποστολή» δεν ήταν τυχαία, καθώς το τουριστικό συμβούλιο της Βιέννης θέλησε να αποκατασταθεί η «αδικία» του 1977, με το έργο να μη συμπεριλαμβάνεται στον χρυσό δίσκο των Voyager.
Τα δύο διαστημικά σκάφη, πέρα από τα επιστημονικά όργανα μέτρησης και μετάδοσης των πληροφοριών που καταγράφουν, μεταφέρουν εδώ και 48 χρόνια από έναν χάλκινο επιχρυσωμένο δίσκο, που περιέχει ήχους και εικόνες από τη Γη, όπως για παράδειγμα ήχοι ζώων, προφορικοί χαιρετισμοί σε διάφορες γλώσσες, αλλά και γέλια ανθρώπων. Σκοπός του κάθε χρυσού δίσκου ήταν εξαρχής να «συστήσει» το ανθρώπινο είδος σε πιθανούς οργανισμούς που ζουν στο Διάστημα. Οσον αφορά τα μουσικά έργα, σε αυτά συγκαταλέγεται η γνωστή άρια από τον «Μαγικό αυλό» του Μότσαρτ, «Η βασίλισσα της νύχτας», αλλά και το μπαρόκ έργο «Gavotte en rondeaux», από την παρτίτα Νο 3 του Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ. Ωστόσο, ο «Γαλάζιος Δούναβης» έμεινε εκτός της λίστας μουσικών συνθέσεων που ταξίδεψαν πέρα από το ηλιακό μας σύστημα. Οπως όμως δήλωσε στους New York Times ο Γιόζεφ Ασμπαχερ, γενικός διευθυντής της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος, η πιθανότητα του να υπάρχουν εξωγήινα πλάσματα που διαθέτουν κεραίες οι οποίες θα τους επιτρέψουν να ακούσουν αυτούς τους ήχους είναι εξαιρετικά μικρές.
Την ίδια στιγμή, μάλιστα, που το βαλς έτρεχε με ταχύτητα φωτός ξεπερνώντας τα 15 δισ. μίλια απόστασης από τον πλανήτη μας, πλήθος κόσμου παρακολουθούσε τη ζωντανή ηχογράφηση της ορχήστρας σε μια γιγαντιαία οθόνη στο Strandbar Herrmann, έναν ανοιχτό χώρο κοντά σε μία από τις όχθες του Δούναβη.
