Τρίτωσε το καλό για τον διευθυντή φωτογραφίας Γιώργο Βαλσαμή. Ο κολλητός φίλος του σκηνοθέτη Βασίλη Κεκάτου, διπλανός του στα σχολικά θρανία, ο οποίος παράτησε τις χρηματοοικονομικές σπουδές για να μπει στο σινεμά μέσω της φωτογραφίας, έφυγε το Σάββατο από τις Κάννες έχοντας προσθέσει μία ακόμη βραβευμένη ταινία στο βιογραφικό του.
Αυτή τη φορά ήταν για το «I’m Glad You’re Dead Now» του Ταουφίκ Μπαρχόμ, που πήρε τον Χρυσό Φοίνικα στην κατηγορία του μικρού μήκους, ενώ έχουν προηγηθεί «Η απόσταση ανάμεσα στον ουρανό κι εμάς» του Βασίλη Κεκάτου το 2019 και το 2020 η αιγυπτιακή «Ι Am Afraid to Forget Your Face»· όλες μικρού μήκους και εξαιρετικά φωτισμένες από τον Βαλσαμή. Το διάρκειας 15 λεπτών «I’m Glad You’re Dead Now», μια ελληνοπαλαιστινιακή σύμπραξη από την ελληνική Foss Productions και τη γαλλική KIDAM, διαθέτει ένα ακόμη πολύ ενδιαφέρον στοιχείο: είναι η πρώτη φορά που ο Παλαιστίνιος ηθοποιός Ταουφίκ Μπαρχόμ πήρε θέση και πίσω από την κάμερα.
Η γοητεία της Κρουαζέτ
Βρήκαμε τον Γιώργο Βαλσαμή άρτι αφιχθέντα στην Αθήνα από τη Γαλλία και μας μετέφερε την ατμόσφαιρα της Κρουαζέτ. «Η γοητεία των Καννών ξεκινάει από την αίθουσα της προβολής. Η ατμόσφαιρα έχει κάτι μοναδικό και κουβαλάει όλη την ιστορία του κινηματογράφου», σχολιάζει ο μόλις 34 ετών διευθυντής φωτογραφίας. «Στο δίωρο που διαρκεί η προβολή των επιλεγμένων ταινιών, δέκα ή έντεκα μικρού μήκους από τις περίπου πέντε χιλιάδες που συνήθως υποβάλλονται, είναι σαν να ακούς φωνές ανθρώπων από όλο τον κόσμο». Αραγε είχε καταλάβει ότι η ταινία του Ταουφίκ Μπαρχόμ ήταν μεταξύ των φαβορί όταν ολοκληρώθηκε η προβολή της; Απαντά θετικά. «Το καταλαβαίνεις από το χειροκρότημα του κοινού, την ένταση και τη διάρκεια».
Το «I’m Glad You’re Dead Now» αφηγείται μια απλή ιστορία: Δύο αδέλφια επιστρέφουν στο νησί όπου γεννήθηκαν και μεγάλωσαν για κάποιον αρχικά άγνωστο λόγο. Οι δυο τους, ήσυχα αλλά ουσιαστικά, θα συναντηθούν πραγματικά μέσα από τις χειρωνακτικές δουλειές που κάνουν και τις συζητήσεις, για να καταλήξουν στην παραλία κουβαλώντας ένα φέρετρο και περιμένοντας το καΐκι που θα τους παραλάβει.
«Η ταινία είναι λιτή στην αφήγησή της και ανθρώπινη. Ατοπη και άχρονη, αλλά όλοι έχουμε ευθύς εξαρχής την αίσθηση ότι βρισκόμαστε κάπου στη Μέση Ανατολή», εξηγεί ο κ. Βαλσαμής. «Ο πατέρας των δύο αδελφών που κάνει το τελευταίο του ταξίδι διασχίζοντας τη θάλασσα φέρνει στο προσκήνιο ζητήματα μνήμης και απώλειας σε αυτήν την ταραγμένη, τραγική γειτονιά του πλανήτη».
Τα γυρίσματα έγιναν πέρυσι τον Ιούλιο εξ ολοκλήρου στην Ελλάδα, στη Σαρωνίδα και στην παραλία της Παλαιάς Φώκαιας– «Ολοι μοιραζόμασταν την ίδια συγκίνηση, νιώθαμε ότι κάτι καλό συνέβαινε».
Τα γυρίσματα έγιναν πέρυσι τον Ιούλιο εξ ολοκλήρου στην Ελλάδα, σε κάποια μισογκρεμισμένα σπίτια στη Σαρωνίδα και στην παραλία της Παλαιάς Φώκαιας. Η συνολική διάρκεια των γυρισμάτων ήταν μιάμιση ημέρα και ο προϋπολογισμός μικρός. «Οι πιο απλές ταινίες είναι και οι πιο αληθινές», μας λέει ο Βαλσαμής μιλώντας για τις μικρού μήκους που γνωρίζει καλά. «Ο,τι τους λείπει από απαιτήσεις και χρήματα, τους περισσεύει από συναίσθημα. Οσο για τη συγκεκριμένη, όλοι στο γύρισμα μοιραζόμασταν την ίδια συγκίνηση, νιώθαμε ότι κάτι καλό συνέβαινε».
Τον ρωτάμε εάν η επιλογή ενός «χαμηλόφωνου» φωτισμού, που κάνει τη φωτογραφία συχνά σκοτεινή και συνάμα τρυφερή, ήταν δική του επιλογή. «Με τον Ταουφίκ είχαμε τις ίδιες κινηματογραφικές αναφορές, βρισκόμασταν στο ίδιο μήκος κύματος από την αρχή. Θέλαμε όσο το δυνατόν περισσότερο φυσικό φως και αυτό κάναμε, εκτός από ελάχιστα βραδινά γυρίσματα», απαντάει.
Ετσι, οι συζητήσεις των δύο πρωταγωνιστών –δίπλα στον Μπαρχόμ εμφανίζεται ο επίσης Παλαιστίνιος και συνονόματός του Ασράφ Μπαρχόμ– γίνονται ως επί το πλείστον στη λεγόμενη «μαγική ώρα» («magic hour») των κινηματογραφιστών, δηλαδή στα περίπου δέκα λεπτά που νωρίς το πρωί «ξυπνάει» το φως και στο τέλος του απογεύματος, λίγο πριν σκοτεινιάσει. «Ειναι η πιο σκοτεινή ώρα της ημέρας, αλλά τότε έχουμε επίσης το πιο μαλακό φως. Και το πιο γλυκό, κάτι που δίνει στη ταινία μια αισιοδοξία», καταλήγει ο Βαλσαμής.
Τα βραβεία
Ο Χρυσός Φοίνικας για το 2025 δόθηκε στην ταινία «Ενα απλό ατύχημα» του Ιρανού σκηνοθέτη Τζαφάρ Παναχί. Το Μεγάλο Βραβείο της κριτικής επιτροπής πήρε η ταινία «Συναισθηματική αξία» του Σκανδιναβού Γιόακιμ Τρίερ. Το βραβείο σκηνοθεσίας πήγε στον «Μυστικό πράκτορα» του Βραζιλιάνου Κλέμπερ Μεντόνσα Φίλιου. Ο πρωταγωνιστής του, Βάγκνερ Μούρα, κέρδισε το βραβείο καλύτερου ηθοποιού, ενώ από τις γυναίκες ηθοποιούς του διαγωνιστικού ξεχώρισε η Ναντιά Μελιτί για την ταινία «Η μικρή αδελφή» της Γαλλοτυνήσιας ηθοποιού και σκηνοθέτιδος Χαφσιά Χερζί. To βραβείο σεναρίου πήραν οι αδελφοί Ζαν-Πιερ και Λικ Νταρντέν από το Βέλγιο για τις «Νεαρές μητέρες».
