Γιατί η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή εμπιστεύθηκε το 1997 στην Ελλάδα το πολύπλοκο εγχείρημα της διοργάνωσης των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004; Πώς η χώρα κατάφερε να το διεκπεραιώσει συγκεντρώνοντας τον παγκόσμιο θαυμασμό; Και γιατί το κεφάλαιο που δημιούργησε αυτή η επιτυχία δεν αξιοποιήθηκε επαρκώς; Αυτά είναι τα τρία βασικά ερωτήματα που θέτει το βιβλίο του δημοσιογράφου Γιώργου Λακόπουλου «Η μπαλάντα των Ολυμπιακών Αγώνων. Τα πρόσωπα, η λάμψη, οι σκιές και η Γιάννα Αγγελοπούλου» (εκδ. Λιβάνης), το οποίο παρουσιάστηκε χθες στην αίθουσα τελετών της ΕΣΗΕΑ.
Κεντρικό πρόσωπο του βιβλίου είναι η ίδια η Γιάννα Αγγελοπούλου, πρόεδρος της Επιτροπής Διεκδίκησης και στη συνέχεια και της Οργανωτικής Επιτροπής των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, αλλά και ο σύζυγός της Θεόδωρος Αγγελόπουλος, ο οποίος διαδραμάτισε υποστηρικτικό ρόλο στο εγχείρημα της διεκδίκησης. Στη χθεσινή παρουσίαση η κ. Αγγελοπούλου θυμήθηκε την πρώτη πρόσκληση που είχε δεχθεί, από τον τότε πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη, για να αναλάβει τη διεκδίκηση των Ολυμπιακών Αγώνων, αλλά και τη δεύτερη, που αφορούσε την ευθύνη της διοργάνωσης, έπειτα από τρία χρόνια καθυστέρησης, για τα οποία η ΔΟΕ είχε βγάλει «κίτρινη κάρτα» στην Ελλάδα. Τελικά όλα πήγαν καλά, με τη βοήθεια του κράτους και τη συνεργασία του με τον ιδιωτικό τομέα, με τη βοήθεια των εθελοντών (που δούλεψαν με τρόπαιο «μια στολή και δύο σάντουιτς την ημέρα»), αλλά και με τη βοήθεια των Ελλήνων και των Ελληνίδων που «ενώθηκαν σε έναν κοινό στόχο», είπε η κ. Αγγελοπούλου και παρατήρησε με συγκίνηση ότι εκείνες τις ημέρες τις πέρασε μεν με ένταση, ζώντας όμως τη χαρά της συμμετοχής όλων σε κάτι μοναδικό. «Το 2004», τόνισε, «ήταν ένα manual για το μέλλον».
Από τη μεριά του ο Ευάγγελος Βενιζέλος, συντονιστής τότε της Διυπουργικής Επιτροπής Συντονισμού της Ολυμπιακής Προετοιμασίας, αποκάλυψε ότι ο Κώστας Σημίτης είχε θεωρήσει λάθος να μην οριστεί εξαρχής η κυρία Αγγελοπούλου πρόεδρος της Οργανωτικής Επιτροπής. Ο κ. Βενιζέλος συνέκρινε επίσης το «ολυμπιακό» μοντέλο λειτουργίας του κράτους με τα χρόνια της οικονομικής κρίσης: και στις δύο περιπτώσεις καταβλήθηκε «υπερένταση δυνάμεων», υπήρχε «απηνής διεθνής έλεγχος», απαιτήθηκε συναίνεση και σημειώθηκε κυβερνητική αλλαγή. Ο κ. Βενιζέλος υπογράμμισε ότι η «ολυμπιακή μέθοδος» είναι κατάλληλη για να αντιμετωπισθούν και σημερινά προβλήματα πολιτικής προστασίας, ενώ υπενθύμισε παλαιότερη μελέτη του ΙΟΒΕ που έδειξε ότι τα 6,5 δισ. των κρατικών δαπανών για το 2004 δεν οδήγησαν στην οικονομική κρίση.
Η κ. Αγγελοπούλου θυμήθηκε την «παγωμάρα» και την «εγκατάλειψη» που βίωσε η Οργανωτική Επιτροπή μετά τους Αγώνες, ενώ όταν ρωτήθηκε από τον συντονιστή της χθεσινής εκδήλωσης, τον δημοσιογράφο Παύλο Τσίμα, «γιατί δεν έβαλε τις φωνές» μπροστά στην απαξίωση της κληρονομιάς του 2004, απάντησε ότι δεν θα μπορούσε να εκφέρει γνώμη για κάτι που θεώρησε πως ήταν αρμοδιότητα των κυβερνήσεων. Χαρακτήρισε πάντως «μεγάλα δώρα» του 2004 τα δημόσια έργα που ολοκληρώθηκαν τότε, την κληρονομιά του εθελοντισμού, το διεθνές κύρος της χώρας και τις συνεργασίες δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Ο κ. Λακόπουλος σχολίασε ότι τουλάχιστον οι ολυμπιακές εγκαταστάσεις δεν εξαερώθηκαν: «Είναι εδώ και περιμένουν – όπου χτυπήσουμε φλέβα, υπάρχει μια ολυμπιακή δυνατότητα», είπε και έκλεισε με το τέταρτο ερώτημα που θέτει στο βιβλίο του: «Μπορεί η Ελλάδα να επαναλάβει το εγχείρημα του 2004, δηλαδή το μελλοντικό αντίστοιχό του;».
