Η Τρίτη ξημέρωσε βροχερή στις Κάννες. Η γιορτή του σινεμά, βέβαια, δεν πτοείται από τέτοιες λεπτομέρειες: οι δρόμοι γύρω από το Palais des Festivals ήταν, όπως κάθε πρωί, γεμάτοι από κόσμο που στεκόταν σε ουρές ή έτρεχε για την πρώτη προβολή της ημέρας. Στη δική μας περίπτωση αυτή ήταν το (εκτός συναγωνισμού) «Highest 2 Lowest», το καινούργιο ριμέικ πάνω στο αριστουργηματικό «High and Low» του Ακίρα Κουροσάβα, διά χειρός Σπάικ Λι. Ο Αφροαμερικανός κινηματογραφιστής μετέφερε τη δράση στην αγαπημένη του Νέα Υόρκη, εκεί όπου ένας επιτυχημένος διευθυντής δισκογραφικής (Ντένζελ Ουάσινγκτον) πέφτει θύμα εκβιασμού, όταν ο γιος ενός καλού του φίλου θα απαχθεί για λύτρα.
Ο Λι νιώθει –και σε μεγάλο βαθμό είναι– «πατριάρχης» της σύγχρονης μαύρης αμερικανικής κουλτούρας και το δείχνει: Ο κεντρικός του ήρωας, το σπίτι του οποίου είναι διακοσμημένο με προσωπικά αντικείμενα, έργα τέχνης και σπανιότητες του ίδιου του Σπάικ Λι, είναι ουσιαστικά ένα δικό του alter ego. Ο πρωταγωνιστής, Ντέιβιντ Κινγκ (ακόμη και το όνομα είναι χαρακτηριστικό), ξεχειλίζει από υπερηφάνεια και «attitude» σε βαθμό γραφικότητας, μετατρέποντας ακόμη και κάποιες προφανώς δραματικές στιγμές σε αδικαιολόγητα… κωμικές. Από την άλλη, εδώ υπάρχουν και μερικές απίθανες σεκάνς, όπως μια τρελή καταδίωξη στους δρόμους γύρω από το γήπεδο των Γιάνκις, υπό τους ήχους μιας ζωντανής μπάντας από το Πουέρτο Ρίκο, ή το φινάλε με τη ραπ μάχη μεταξύ του Ντέιβιντ και του διάσημου ράπερ A$AP Rocky.
«Δεν ξέρω κατά πόσον μπορούμε να μιλήσουμε για αμερικανικά ιδεώδη όταν σκεφθείς ποιος είναι ο πρόεδρος αυτή τη στιγμή», είπε στη μεσημεριανή συνέντευξη Τύπου ο Λι, απαντώντας για το αν τα σόσιαλ μίντια βάζουν σε κίνδυνο την ηθική τάξη της χώρας του. Μίλησε επίσης ενάντια στους εξαγγελθέντες κινηματογραφικούς δασμούς του Ντόναλντ Τραμπ, ωστόσο, με έμμεσο τρόπο: «Η γυναίκα μου είπε “Σπάικ, πρόσεχε πολύ τι θα πεις”», σημείωσε χαρακτηριστικά.
Πολιτικό μανιφέστο στο μάτι του Τραμπ, επίδειξη μαύρης υπερηφάνειας, ερωτική επιστολή στις μεγάλες του αγάπες, ανοικονόμητη μετεξέλιξη ενός κλασικού προτύπου: το φιλμ του Λι είναι όλα αυτά και κάτι παραπάνω, αφού τοποθετεί μια και καλή τον Ντένζελ Ουάσινγκτον στην κορυφή του βάθρου των Αφροαμερικανών ηθοποιών. Στην πρεμιέρα της ταινίας μάλιστα, το φεστιβάλ φρόντισε να τον τιμήσει (εκτός προγράμματος) με τον Χρυ-σό Φοίνικα για το σύνολο της προσφοράς του στο σινεμά.
Πρεμιέρα, όμως, έκανε ακόμη ένα πολυαναμενόμενο φιλμ εδώ στις Κάννες. Με το «Alpha», η Γαλλίδα Ζουλιά Ντικουρνό φιλοδοξεί να επαναλάβει τον προ διετίας θρίαμβό της με το «Titane». Κατά τη γνώμη μας, θα είναι κάπως δύσκολο να το πετύχει, μιας και η σκληρή ιστορία ενηλικίωσης που αυτό αφηγείται μοιάζει κάπως επιδεικτική και βαρυφορτωμένη με δραματικές επαναλήψεις, έχοντας πάντως για ατού της μια εκπληκτική ερμηνεία από τον Ταχάρ Ραχίμ. Στην αντίπερα όχθη βρίσκεται το σκηνοθετικό ντεμπούτο μιας από τις μεγαλύτερες σταρ της οθόνης, που δείχνει ότι μπορεί να τα καταφέρει και πίσω από την κάμερα. Το «Eleanor the Great» της Σκάρλετ Γιοχάνσον έκανε επίσης πρεμιέρα σε μια κατάμεστη, ενθουσιώδη αίθουσα και δεν απογοήτευσε· το κοινό απόλαυσε την απλή, γλυκόπικρη ιστορία του, ενώ, πλην της Σκάρλετ, αποθέωσε –δικαίως– και την αμίμητη πρωταγωνίστρια, Τζουν Σκουίμπ.
