«Ποτέ δεν έγινα θεατής του εαυτού μου, ούτε δέσμιος της εικόνας μου. ΠΟΤΕ! Να το γράψετε με κεφαλαία, παρακαλώ. Να σκεφτείτε πως, όταν πήγα να δω την πρώτη μου ταινία, με δύο φίλους, σε έναν κινηματογράφο της Πατησίων, ντρεπόμουν τόσο πολύ, που μπήκα στην αίθουσα μόλις έσβησαν τα φώτα και έφυγα με το που έπεσαν οι τίτλοι τέλους, πριν φωτιστεί και πάλι», είχε πει το 2018 ο Νίκος Γαλανός σε συνέντευξή του στο περιοδικό Κάπα. Ο γνωστός ηθοποιός έφυγε χθες από τη ζωή, σε ηλικία 79 ετών, ύστερα από προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε.
Γεννήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου 1945, στον Βοτανικό της Αθήνας και το πραγματικό του όνομα ήταν Νίκος Σουπιωνάς. Σπούδασε στη δραματική σχολή του Κωστή Μιχαηλίδη και γρήγορα άρχισε να συνεργάζεται με αστέρες του χώρου όπως η Τζένη Καρέζη, η οποία του έδωσε, για πρώτη φορά, έναν μικρό ρόλο στο «Ζητήστε τη Βίκυ», του Μαρκ Ζιλμπέρ Σοβαζόν.
Εκανε το κινηματογραφικό του ντεμπούτο το 1962 ερμηνεύοντας ένα μικρό ρόλο στην ταινία «Οργή», ένα έργο του Νίκου Φώσκολου και μέχρι τις αρχές του 1970 συνεργάστηκε με τη Φίνος Φιλμ και τον θίασο Καρέζη – Καζάκου. Εκείνη την περίοδο μεταπήδησε στον θίασο της Αλίκης Βουγιουκλάκη, όπου η φήμη του εκτοξεύθηκε ως συμπρωταγωνιστής της στην ταινία «Ενα αστείο κορίτσι», διατηρώντας, όμως, πάντα ένα προφίλ χαμηλών τόνων χωρίς να παρασύρεται από την αναγνωρισιμότητά του. Σημαντική ήταν η πορεία του και στο θέατρο, όπου ερμήνευσε μερικούς από τους πιο απαιτητικούς ρόλους, όπως είχε δηλώσει σε συνέντευξή του: στην «Αυλή των θαυμάτων» του Ιάκωβου Καμπανέλλη στο Εθνικό Θέατρο και σε έργα του Τενεσί Ουίλιαμς, όπως το «Τριαντάφυλλο στο στήθος». Από το 1974 άρχισε να εμφανίζεται και σε τηλεοπτικές σειρές, με τελευταία του συμμετοχή στη «Γη της Ελιάς», του Ανδρέα Γεωργίου, που προβάλλεται από το 2021 και από την οποία και αποσύρθηκε λόγω προβλημάτων με την υγεία του.
