«Τα χάλκινα πνευστά είναι ό,τι κοντινότερο στην ανθρώπινη φωνή και στον τρόπο που εγώ τραγουδώ τις μελωδίες γράφοντας τα έργα μου», μας λέει ο γεννημένος το 1985 συνθέτης, πιανίστας και ενορχηστρωτής Αλέξανδρος Λιβιτσάνος, με αφορμή το νέο του έργο Κοντσέρτο για τρομπόνι και ορχήστρα με τίτλο «Sunbeam», σε ανάθεση της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών, που θα παρουσιαστεί στο Μέγαρο Μουσικής.
Δεν είναι σύνηθες να γράφονται έργα για χάλκινα πνευστά, αν και τα τελευταία χρόνια αυτό έχει αρχίσει να αλλάζει, όπως αναφέρει ο κ. Λιβιτσάνος, γεγονός που οφείλεται στο ότι «έχουν εξελιχθεί οι τεχνικές δυνατότητες των συγκεκριμένων οργάνων, ενώ παράλληλα έχει προοδεύσει η μουσική εκπαίδευση και έτσι πλέον έχουμε υψηλού επιπέδου μουσικούς διεθνώς, αλλά και στη χώρα μας». Ο ίδιος έκανε το 2016 το δισκογραφικό του ντεμπούτο με το έργο «Circular Argument» στη δισκογραφική εταιρεία Decca, ένα κουιντέτο χάλκινων πνευστών, που έφτασε να παίζεται από ορχήστρες σε Ευρώπη και Αυστραλία. Με αφορμή αυτό το έργο τον προσέγγισε ο τρομπονίστας Αχιλλέας Λιαρμακόπουλος, που του πρότεινε να συνθέσει ένα νέο έργο για το περίφημο κουιντέτο Canadian Brass. Το έργο που προέκυψε, με τίτλο «On a Bus», ήταν η πρώτη συνεργασία του συνθέτη με τον διεθνώς καταξιωμένο Ελληνα τρομπονίστα και τους Canadian Brass, το οποίο παρουσιάστηκε σε Αμερική και Ευρώπη.
«Οταν άκουσα για πρώτη φορά τη μουσική του Αλέξανδρου Λιβιτσάνου ένιωσα ότι μιλάει κατευθείαν στην καρδιά. Εχει ένα σπάνιο ταλέντο να γράφει πανέμορφες μελωδίες, οι οποίες, σε συνδυασμό με την εξαιρετική του ικανότητα στην ενορχήστρωση, αποκτούν συγκινητική δύναμη και βάθος», μας λέει ο κ. Λιαρμακόπουλος, μέλος της ΚΟΑ, ο οποίος συνεργάζεται μεταξύ άλλων και με το δημοφιλές στην Ελλάδα συγκρότημα Pink Martini, ενώ αυτές τις μέρες βρέθηκε στην Αμερική για μια συναυλία στο Carnegie Hall. Η συνεργασία των δύο μουσικών συνεχίστηκε με το έργο «A Nuvem Triste» για τρομπόνι και κουαρτέτο εγχόρδων, το οποίο ηχογραφήθηκε με το Kahlo Quartet, ενώ το «Sunbeam» είναι η τρίτη τους σύμπραξη. Πρόκειται για ένα έργο «έντονα συναισθηματικό, γεμάτο δραματικές αντιθέσεις και εσωτερική ένταση, που αξιοποιεί στο έπακρο τις εκφραστικές δυνατότητες του τρομπονιού», σύμφωνα με τον κ. Λιαρμακόπουλο.
Το Κοντσέρτο για τρομπόνι του Αλέξανδρου Λιβιτσάνου, πρώτο στο είδος του στην Ελλάδα, θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο της συναυλίας της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών που θα παρουσιάσει τη Συμφωνία αρ. 5 του Τσαϊκόφσκι και το έργο «Τρεις ελληνικοί χοροί για ορχήστρα» του Γιάννη Κωνσταντινίδη (1903-1984) υπό τη διεύθυνση του αρχιμουσικού Διονύση Γραμμένου. «Θαυμάζω μουσικούς όπως ο Κωνσταντινίδης, γιατί κι εκείνοι, όπως κι εγώ, ασχολούνταν και με την ποπ μουσική της εποχής τους», σχολιάζει ο κ. Λιβιτσάνος, που κινείται σε μια ευρεία γκάμα μουσικών ειδών. Ως ενορχηστρωτής έχει δουλέψει με μεγάλα ονόματα του ελληνικού πενταγράμμου, τόσο από την έντεχνη όσο και από την ποπ σκηνή, έχει υπογράψει τη μουσική κινηματογραφικών ταινιών, ενώ συνέθεσε τη μουσική για το «Σπιρτόκουτο – Το Μιούζικαλ», που ανέβηκε στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση το 2022-2023. Ενα έργο που έμπλεκε όπερα, ζεϊμπέκικο, τραπ και ποπ και το οποίο γράφτηκε την ίδια εποχή με το «Sunbeam». Οπως αναφέρει ο ίδιος, «όλα αυτά είναι έργα που προέρχονται από την ίδια ψυχή, γιατί διαρκώς προσπαθώ να παντρεύω τα πράγματα που ζουν μέσα μου».
«Καλό το μοντέρνο, αλλά προτιμώ να γράφω έργα που έχουν ρίζες και συνδέσεις μεταξύ τους, να δημιουργούν μια οικειότητα στους ακροατές».
Ο λυρισμός και η κινηματογραφική αίσθηση του «Sunbeam» δίνουν την εντύπωση πως «είναι ένα έργο που θα μπορούσε να είχε γραφτεί και πιο παλιά», παραδέχεται ο κ. Λιβιτσάνος, προσθέτοντας ότι «σε μια εποχή όπου όλα έχουν πλέον ειπωθεί, δεν με αγχώνει η πρωτοπορία. Καλό το μοντέρνο, αλλά προτιμώ να γράφω έργα που έχουν ρίζες και συνδέσεις μεταξύ τους, να δημιουργούν μια οικειότητα στους ακροατές».
Στο βιογραφικό του Αλέξανδρου Λιβιτσάνου συναντάει κανείς συνεργασίες με ονόματα όπως ο Μισέλ Λεγκράν, για μια συναυλία που ακυρώθηκε τελευταία στιγμή λόγω κακοκαιρίας, αλλά και ο Αλεξάντρ Ντεσπλά, στην πρώτη του εμφάνιση στο Ηρώδειο το 2015, λίγο αφού είχε τιμηθεί με Οσκαρ για τη μουσική του στην ταινία «The Grand Budapest Hotel» του Γουές Αντερσον. Από εκείνη τη συναυλία, όπου ο κ. Λιβιτσάνος έπαιζε πιάνο με την ΚΟΑ, θυμάται τη φοβερή αγωνία του Ντεσπλά για την εμφάνισή του στο Ηρώδειο, όπου είχε φτάσει πολλές ώρες νωρίτερα για να προετοιμαστεί. «Είχα φτάσει κι εγώ πολύ νωρίτερα εξαιτίας του άγχους μου και το γεγονός ότι ένας οσκαρικός συνθέτης είχε τέτοια αγωνία και με ρωτούσε τη γνώμη μου για τα έργα του, με έκανε να συνειδητοποιήσω τι σημαίνει να είσαι πραγματικά σπουδαίος. Στην Ελλάδα συχνά συγκρίνουμε τη σπουδαιότητα κάποιου με την εξουσία που κατέχει, ενώ το να είσαι πραγματικά σπουδαίος στην τέχνη, σχετίζεται με το πόσο συγκεντρωμένος είσαι σε αυτό που δημιουργείς».
Συναυλία «Πέμπτη Τσαϊκόφσκι», Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Παρασκευή 30 Μαΐου, 20.30.
