Ηταν αφοσιωμένος στην Αρχαιολογία, στην έρευνα και στη διδασκαλία της. Αγαπούσε με πάθος την οικογένειά του. Σεβόταν τα ζώα και είχε τεράστια αδυναμία στον σκύλο του, τον Πάκο, πρώην αδεσποτάκι, που μπήκε στη ζωή του και την άλλαξε, όπως έλεγε συχνά. Ο Πάνος Βαλαβάνης, ομότιμος καθηγητής Κλασικής Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, που έφυγε από τη ζωή χθες σε ηλικία 71 ετών, δεν άφησε πίσω του πολύτιμη παρακαταθήκη μόνο το πολύ σημαντικό επιστημονικό έργο του αλλά και ένα βαθύ αποτύπωμα στο ελληνικό φιλοζωικό γίγνεσθαι, στην ανάδειξη της ανάγκης των ανθρώπων να συμβιώνουμε αρμονικά με όλα τα πλάσματα.
«Ο Πάκο ξέρει πότε έχω δουλειά και πρέπει να παραμένει ήσυχος. Ξέρει επίσης πολύ καλά ποια είναι η ώρα για βόλτα, για παιχνίδι και συντροφιά. Ταυτοχρόνως και εγώ σέβομαι τις ανάγκες του, συχνά του δίνω προτεραιότητα και ο καθένας έχει κατά κάποιον τρόπο οριοθετήσει τόπο και χρόνο. Συμβίωση με ένα ζώο σημαίνει αλληλοσεβασμός και μοίρασμα της καθημερινής ζωής, σχεδόν ισότιμα», έλεγε τον Απρίλιο του 2024 στην «Κ» με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου του «Σκύλοι από τους αρχαίους χρόνους», που μόλις είχε κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις «Πρώτη Υλη», με την εικονογράφηση της Χαράς Μαραντίδου.
O Πάνος Βαλαβάνης, άνθρωπος χαμηλών τόνων, υπήρξε αγαπητός δάσκαλος της κλασικής αρχαιολογίας για χιλιάδες φοιτητές που πέρασαν από τα ακαδημαϊκά έδρανα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών όπου είχε πολύχρονη ακαδημαϊκή καριέρα. Στο πεδίο ανέσκαψε σε πολλές αρχαιολογικές θέσεις, ενώ στην Ιτέα εντόπισε τα ίχνη του αρχαιότερου σωζόμενου ιπποδρόμου στην Ελλάδα. Το ενδιαφέρον του κέντριζαν επίσης η κεραμική, η αρχιτεκτονική, η τοπογραφία της αρχαίας Αθήνας και η αρχαία ελληνική τεχνολογία, τομείς στους οποίους παρέδωσε δώδεκα βιβλία και μελέτες. Το 2024 κυκλοφόρησε ο τιμητικός τόμος «Καλλίνικος» που επιμελήθηκαν φοιτητές του Πάνου Βαλαβάνη για την άλλη μεγάλη αγάπη του καθηγητή τους, την έρευνα στον χώρο του αρχαίου αθλητισμού.
