ΚΑΝΝΕΣ – ΑΠΟΣΤΟΛΗ. Πάνε σχεδόν τριάντα χρόνια από τότε που ο Τομ Κρουζ κρεμάστηκε ανάποδα στο λευκό δωμάτιο της πρώτης «Επικίνδυνης αποστολής», πραγματοποιώντας ένα από τα θρυλικότερα σταντ στην ιστορία των ταινιών δράσης. Συγκριτικά με αυτό, ο Αμερικανός σταρ έφτασε χθες στο κόκκινο χαλί των Καννών, για να παρουσιάσει την «Επικίνδυνη αποστολή: Η εσχάτη τιμωρία» με συμβατικό τρόπο – με σμόκιν και σκούρα γυαλιά, υπέγραψε άπειρα αυτόγραφα και αποθεώθηκε ξανά και ξανά, ενώ μια ζωντανή μπάντα έπαιζε το (μυθικό) σκορ των «Αποστολών» του Λάλο Σίφριν.
Στην καινούργια ταινία, αυτό που ξεχωρίζει για άλλη μια φορά εδώ είναι η σταθερή προσπάθεια του Τομ Κρουζ και των συνεργατών του να κάνουν σινεμά δράσης με τον «παλιό τρόπο», δίχως δηλαδή τη συνδρομή αμέτρητων ειδικών εφέ –προφανώς υπάρχουν και τέτοια– και τεχνολογικών βοηθημάτων. Αλλωστε, αυτά τα τελευταία δεν ταιριάζουν και σε επίπεδο σεναρίου, αφού ως γνωστόν από το προηγούμενο φιλμ, εχθρός εδώ είναι η τεχνητή νοημοσύνη ή αλλιώς «Οντότητα», η οποία απειλεί την ανθρωπότητα με πυρηνικό ολοκαύτωμα. Εξ ου και επιστρατεύεται ο… αναλογικός κόσμος, από βιντεοκασέτες μέχρι σήματα Μορς, προκειμένου ο Ιθαν Χαντ να φέρει εις πέρας τον ορισμό της «mission impossible», μέσα στον περιορισμένο χρόνο που του απομένει.
«Η συνεχιζόμενη επιτυχία του franchise έχει να κάνει με τον Τομ και τη συνεργασία του με τον Κρίστοφερ Μακουάρι στις τελευταίες τέσσερις ταινίες. Βασικά ποτέ δεν χαλάρωσαν, λέγοντας “έχουμε βρει μια φόρμουλα, ας την εφαρμόσουμε ξανά και ξανά”· αντιθέτως, συνέχισαν να προχωρούν παρακάτω. Ο Τομ άλλωστε δεν ενδιαφέρεται για κάτι τέτοιο – θέλει να εξερευνά τα όρια του τι είναι δυνατόν, πρακτικά και σωματικά, και κάθε φορά που κάνει μια ταινία τα πηγαίνει και λίγο πιο μακριά», σχολιάζει στην «Κ» ο Σάιμον Πεγκ (στην ταινία υποδύεται τον Μπέντζι) τον οποίο συναντήσαμε διαδικτυακά λίγες ημέρες πριν από το φεστιβάλ.
Ο ίδιος ο Κρουζ εισέβαλε απροειδοποίητα χθες στο masterclass του σκηνοθέτη του (Μακουάρι), για να μας πει, μεταξύ άλλων, ότι «δεν φοβάμαι να αντιμετωπίζω το άγνωστο. Είναι απλώς ένα συναίσθημα. Δεν με παραλύει. Δεν με ενοχλεί». Κι όταν ο Μακουάρι τον προκάλεσε για τις ριψοκίνδυνες σκηνές του, εκείνος απάντησε απευθυνόμενος στο κοινό: «Μη ζητάς άδεια για να το κάνεις. Απλώς κάν’ το. Μην περιμένεις τις τέλειες συνθήκες, γιατί δεν θα υπάρξουν ποτέ. Οι ταινίες δεν είναι τέλειες. Ούτε οι άνθρωποι. Η ζωή δεν είναι τέλεια».
Προφανώς η δράση έχει και αυτή τη φορά τον πρώτο λόγο, ωστόσο σε αυτό το αποχαιρετιστήριο μέρος φαίνεται πως σκοπός ήταν να σκιαγραφηθούν σαφέστερα από ποτέ οι αρχές του συγκεκριμένου ηρωικού –αλλά όχι υπερηρωικού– μύθου: η ευθύνη του ήρωα, που βαραίνει όχι μόνο τον πρωταγωνιστή αλλά και τους υπόλοιπους χαρακτήρες γύρω του· ο πραγματικός Γολγοθάς που εκείνος θα κληθεί να ανέβει, υπομένοντας περισσότερο πόνο και αγωνία από κάθε άλλη φορά· τα θεολογικά-μεσσιανικά στοιχεία με τον πειρασμό που του χτυπάει την πόρτα– κυρίως όσους υπερασπίζεται – «εκείνους που έχουμε κοντά μας, αλλά και αυτούς που δεν θα συναντήσουμε ποτέ», όπως επαναλαμβάνει συνεχώς.
«Δεν φοβάμαι να αντιμετωπίζω το άγνωστο. Είναι απλώς ένα συναίσθημα. Δεν με παραλύει. Δεν με ενοχλεί», είπε ο Τομ Κρουζ στο κοινό.
Οι ρίζες του Ντε Νίρο
Λίγες ώρες πριν από τη λαμπερή πρεμιέρα της «Επικίνδυνης αποστολής» ήρθε μία (ακόμη) υπόκλιση σε έναν μεγάλο. Ο Ρόμπερτ ντε Νίρο, μετά τη βράβευσή του με τον τιμητικό Χρυσό Φοίνικα, βρέθηκε μπροστά σε κοινό για μια κουβέντα με τον Γάλλο κινηματογραφιστή JR. Οι δυο τους ετοιμάζουν αυτόν τον καιρό ένα ντοκιμαντέρ με θέμα τους γονείς του Αμερικανού ηθοποιού, οι οποίοι υπήρξαν επίσης καλλιτέχνες. «Οταν ήμουν πιο νέος, η μητέρα μου προσπαθούσε να με κάνει να ακούσω ιστορίες από την οικογένεια, όμως δεν έδειχνα ενδιαφέρον. Ενας από τους λόγους που το κάνω αυτό είναι για να θυμούνται τα δικά μου παιδιά και εγγόνια το παρελθόν και τις ρίζες τους», επισήμανε ο Ντε Νίρο, μιλώντας (φειδωλά) για τη διαδικασία δημιουργίας του φιλμ. Ενα πρώτο δείγμα πάντως που οι δυο τους μοιράστηκαν μαζί μας στην αίθουσα των Καννών, ήταν, αν μη τι άλλο, εντυπωσιακό.
Είναι σχεδόν κωμικό να προσπαθεί κανείς να «ανακρίνει» δημοσιογραφικά τον Ρόμπερτ ντε Νίρο. Ο βετεράνος ηθοποιός έμοιαζε να διασκεδάζει, αφιερώνοντας 3-4 λέξεις στην κάθε απάντηση, χαρίζοντας παράλληλα και ένα περιπαικτικό χαμόγελο· αντιθέτως, ήταν πιο ανοιχτός στις ερωτήσεις του κοινού. Από εκεί μάθαμε ότι ακόμη ψάχνει να βρει τις ρίζες της οικογένειάς του στην Ιταλία και (λίγο) στη Γερμανία και πως μία από τις πρώτες ταινίες που του έκαναν εντύπωση ήταν το «Splendor in the Grass» του Ελία Καζάν. Επίσης, ότι «φυσικά φοβάμαι τον θάνατο, όμως δεν έχω και επιλογή, οπότε πρέπει να τον αντιμετωπίσω». Η δε συμβουλή που έδωσε σε έναν νεαρό ηθοποιό από το κοινό, ήταν αμίμητα «ντενιρική»: «Οταν αμφιβάλλεις, μην έχεις καμία αμφιβολία» (When in doubt, have no doubt).
• Ολόκληρη η συνέντευξη του Σάιμον Πεγκ και άλλων πρωταγωνιστών της «Επικίνδυνης αποστολής: Η εσχάτη τιμωρία» θα δημοσιευθούν προσεχώς στο κυριακάτικο ένθετο «Τέχνες και Γράμματα» της «Καθημερινής».
