Η Αθήνα μπαίνει στον ρυθμό του καλοκαιριού και στις πέτρινες εξέδρες, στα παγκάκια και στις πλατείες του κέντρου, παρέες μαθητών αράζουν με τα JBL τους στη διαπασών, ακούγοντας μουσική και πίνοντας ενεργειακά ποτά και αναψυκτικά. Κατεβαίνοντας τα σκαλιά της πλατείας Συντάγματος, μάλιστα, δεν είναι λίγες οι φορές που κάποιος θα σκοντάψει πάνω σε κάποια σχολική τσάντα, με λυκειόπαιδα να έχουν ξαπλώσει στα μάρμαρα, αλλάζοντας το ένα τραγούδι μετά το άλλο και παίζοντας διάφορες μουσικές, από χιπ χοπ μέχρι ποπ, με την τραπ να κυριαρχεί. Αλλωστε η τραπ μουσική, όπως και οι καλλιτέχνες που την πρεσβεύουν, βρίσκονται ανά τακτά χρονικά διαστήματα στην επικαιρότητα, με πιο πρόσφατο παράδειγμα το νέο τραγούδι του Light, με τίτλο «Polo», που κυκλοφόρησε την προηγούμενη εβδομάδα και προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων εξαιτίας στίχων, οι οποίοι προσβάλλουν τα άτομα με αναπηρία. Η «Κ» μίλησε με δύο νέα παιδιά που αποτελούν το κοινό στο οποίο συνήθως απευθύνονται οι μουσικοί της τραπ.
Γεωργία, 16 ετών
«Η μουσική μπορεί να σε επηρεάσει»
«Αν και μου αρέσει αυτή η μουσική, το “Polo” δεν μπήκα ποτέ να το ακούσω ολόκληρο. Ακουσα μόνο τους συγκεκριμένους στίχους επειδή είχε γεμίσει το ΤικΤοκ μου και έτσι το έμαθα. Επίτηδες δεν το γκούγκλαρα, γιατί ένιωθα άσχημα να το κάνω», μας λέει η Γεωργία, μαθήτρια της Α΄ Λυκείου, η οποία θεωρεί πως η τραπ μουσική, πολλές φορές «το χάνει στους στίχους. Για παράδειγμα, ένα κομμάτι μπορεί να μιλάει για το σώμα μιας κοπέλας με άσχημο τρόπο και εσύ αυτό το χαρακτηριστικό να το βρίσκεις πάνω σου». Ωστόσο, εκείνο που την κάνει να επιλέγει συχνά τη συγκεκριμένη μουσική είναι ο δυναμικός και ξεσηκωτικός ρυθμός, αλλά και το γεγονός ότι «ακούν οι πάντες».
Η 16χρονη Γεωργία πηγαίνει σχολείο στην Αθήνα και παρόλο που υπάρχει η εντύπωση ότι τα παιδιά είναι κλεισμένα στα δωμάτιά τους, εκείνη και οι συμμαθητές της, όπως μας λέει, περνούν τα ανοιξιάτικα απογεύματά τους έξω. «Τη μέρα που βγήκαμε πλατεία και κάποιος έβαλε το “Polo”, του ζητήσαμε να το αλλάξει. Μέχρι εκεί. Γενικότερα δεν το πολυσυζητήσαμε από κοντά. Μόνο στα σόσιαλ έβλεπα να γίνεται χαμός – παιδιά της ηλικίας μας, και όχι μόνο, να βρίζουν. Στην πραγματικότητα θεωρώ ότι αυτό ήδη έχει παλιώσει και στους περισσότερους, που είναι στην ηλικία μου, περνάει πλέον αδιάφορο».
Παραδέχεται, ωστόσο, ότι «η μουσική μπορεί να σε επηρεάσει. Πολλοί αντιγράφουν αυτό το στυλάκι, είτε μιλάμε για κουρέματα, είτε για τρόπο ομιλίας, είτε για το πώς φλερτάρουν ή συμπεριφέρονται. Δεν έχω δει κάτι ακραίο, αλλά το ότι μερικοί “πουλάνε τσαμπουκά”, σίγουρα είναι κάτι που περιγράφει αρκετά συχνά η τραπ».
«Πολλοί αντιγράφουν αυτό το στυλάκι, είτε μιλάμε για κουρέματα, είτε για τρόπο ομιλίας, είτε για το πώς φλερτάρουν ή συμπεριφέρονται».
Οπως τονίζει η ίδια, τα κορίτσια επίσης επηρεάζονται από αυτό το lifestyle, αλλά με διαφορετικό τρόπο: «Οι κοπέλες, που στην πλειονότητα δεν είναι και τόσο φαν όσο τα αγόρια, μπορεί να ντύνονται σαν αυτούς τους καλλιτέχνες: φαρδιά τζιν, αμάνικα και “τράπικο γυαλί ηλίου”, ενώ άλλες μπορεί να ντύνονται σαν εκείνες για τις οποίες μιλάνε τα τραγούδια. Πιο θηλυκά. Καμιά φορά και με ακριβές τσάντες».
Βασίλης, 17 ετών
«Το σχολείο μου, βασίλειο της τραπ»
Μαζί της συμφωνεί και ο 17χρονος μαθητής Βασίλης, ο οποίος δεν ζει στην Αθήνα, αλλά σε μια μικρή πόλη της επαρχίας. «Πηγαίνω σε ΕΠΑΛ και το σχολείο μου είναι το βασίλειο της τραπ», μας λέει, προσθέτοντας ότι «και στα ΓΕΛ της περιοχής, αυτά ακούν στα διαλείμματα, από τα κινητά που έχουν κρύψει στις τσέπες τους». Ο Βασίλης υπήρξε φανατικός ακροατής του είδους στο παρελθόν, κυρίως στις τελευταίες τάξεις του δημοτικού και στα χρόνια του γυμνασίου, κάτι που έχει αλλάξει τον τελευταίο καιρό, επιλέγοντας πλέον καλλιτέχνες από την ξένη ραπ και ποπ σκηνή.
«Μόνος μου δεν θα ακούσω ούτε Σνικ, ούτε Μέντε, ούτε Ρακ. Οταν θα βγω όμως, είτε πάω σε κάποιο μαγαζί είτε σε πάρτι που γίνεται σε σπίτι, θα παίζει κυρίως αυτούς. Και ναι, θα χορέψω και θα περάσω καλά», αναφέρει, σημειώνοντας μάλιστα ότι «εδώ όλοι την ξέρουν λίγο-πολύ αυτή τη μουσική, γιατί δεν υπάρχει και κάτι άλλο να ακούσουμε. Οι επιλογές είναι μετρημένες».
Παρ’ όλα αυτά, θεωρεί ότι η τραπ δεν ευθύνεται για άσχημες συμπεριφορές στα σχολικά προαύλια – και όχι μόνο. «Το ότι βλέπουμε περιστατικά βίας είναι κάτι που συνέβαινε και παλιά, δυστυχώς. Δεν ξεκίνησε με την τραπ. Και ούτε πιστεύω ότι αυξήθηκε τώρα». Οσον αφορά το επίμαχο κομμάτι του Light, για το οποίο ο καλλιτέχνης ζήτησε δημοσίως συγγνώμη, αλλάζοντας τους στίχους, ο Βασίλης σχολιάζει: «Παραλίγο να γίνει “cancel”, αλλά όλα αυτά ξεχνιούνται γρήγορα. Λίγοι θα καθίσουν να προβληματιστούν για αυτό που συνέβη».
_______________________________________________________________________________
Κεντρική φωτογραφία: Συναυλία του Hawk, καλλιτέχνη της τραπ, μουσικής την οποία ακούν πολλοί έφηβοι, στα στέκια τους αλλά ακόμη και στο σχολείο, καθώς όπως λένε «εδώ όλοι την ξέρουν λίγο-πολύ αυτή τη μουσική, γιατί δεν υπάρχει και κάτι άλλο να ακούσουμε. Οι επιλογές είναι μετρημένες». [hawk_greco//instagram/Ακίμ-Γιάννης Τσατσούλης]
