The Ugly Stepsister ★★★
ΣΑΤΙΡΑ (2025), 109΄
Σκηνοθεσία: Εμιλι Μπλίχφελντ
Ερμηνείες: Λέα Μίρεν, Τέα Σόφι Λοκ Νες
Το κλασικό παραμύθι της Σταχτοπούτας παίρνει εναλλακτικές διαστάσεις, που προεκτείνονται στο (σύγχρονο) κοινωνικό πεδίο, μέσα από το ευφάνταστο ντεμπούτο της Νορβηγίδας Εμιλι Μπλίχφελντ. Πρωταγωνίστρια εδώ είναι η Ελβίρα, κόρη της μητριάς και θετή αδελφή της Σταχτοπούτας. Εχοντας να ανταγωνιστεί την εκθαμβωτική ομορφιά της τελευταίας και λαχταρώντας να κερδίσει την προσοχή του πολυπόθητου πρίγκιπα, η νεαρή κοπέλα θα φτάσει στα άκρα προκειμένου να αλλάξει την εμφάνισή της και να γίνει εκείνη η βασίλισσα του χορού.
Το φιλμ της Μπλίχφελντ παρουσιάζει πολλές ομοιότητες, τουλάχιστον ως προς τη θεματολογία του, με το οσκαρικό «The Substance» της Κοραλί Φαρζά. Τα διαχρονικά στερεότυπα που σχετίζονται με τη γυναικεία ομορφιά εξετάζονται και εδώ μέσα από το όχημα του «body horror», της ακραίας δηλαδή εικονογραφίας του ανθρώπινου σώματος. Κατά τα λοιπά, έχουμε παραμύθι, με την ανάλογη ατμόσφαιρα, τη μουσική και τα παράδοξα που αυτό φέρνει μαζί του – διανθισμένο βέβαια και με μπόλικο στεγνό, σκανδιναβικό χιούμορ, καθώς και μερικές πραγματικά απολαυστικές στιγμές ανελέητης σάτιρας πάνω στις πατριαρχικές νόρμες. Προϋπόθεση της… απόλαυσης, πάντως, είναι το κάπως γερό στομάχι, ιδίως στο καταληκτικό κομμάτι του φιλμ, οπότε η δράση κλιμακώνεται σε ένα αιματηρό κρεσέντο.
Οταν το φως πέφτει ★★½
ΘΡΙΛΕΡ (2023), 95΄
Σκηνοθεσία: Φαίδων Παπαμιχαήλ
Ερμηνείες: Ελένσιο, Μάκης Παπαδημητρίου
Ο σπουδαίος Ελληνας κινηματογραφιστής (διευθυντής φωτογραφίας) Φαίδων Παπαμιχαήλ σκηνοθετεί τη δική του ταινία με φόντο το ελληνικό καλοκαίρι. Δυο κοπέλες από τη Γεωργία έρχονται για διακοπές σε κάποιο ελληνικό νησί. Κατά τη διάρκεια της εξερεύνησης σε ένα εγκαταλελειμμένο ξενοδοχείο, ωστόσο, θα συμβεί ένα τραγικό ατύχημα. Στον ίδιο χώρο μένουν παράνομα τρεις νεαροί εργάτες από την Αλβανία, οι οποίοι δεν μιλούν καθόλου αγγλικά. Η αδυναμία συνεννόησης και η ένταση της στιγμής θα οδηγήσουν σε ένα βίαιο σπιράλ με απρόβλεπτες συνέπειες.
Ο Παπαμιχαήλ και ο συν-σεναριογράφος του Σβεν Νταγκόνες δημιουργούν ένα μηχανισμό ώστε να φέρουν αντιμέτωπους δύο εντελώς διαφορετικούς κόσμους: από τη μία τις κοσμοπολίτισσες καλλιτέχνιδες, που μένουν στη Νέα Υόρκη, και από την άλλη τους Αλβανούς εργάτες, οι οποίοι ιδροκοπούν για το μεροκάματο, γνωρίζοντας παράλληλα τον ρατσισμό και την κακοποίηση στην Ελλάδα. «Κλειδί» της ιστορίας είναι ακριβώς η παντελής έλλειψη επικοινωνίας –κυριολεκτική και μεταφορική– η οποία οδηγεί στον όλεθρο. Η φωτογραφία είναι φυσικά υποδειγματική, εκμεταλλευόμενη και το αρχιτεκτονικό τοπίο του ξενοδοχείου, ωστόσο η κοινωνική παρατήρηση και ο σχολιασμός του φιλμ θα μπορούσαν να φτάσουν σε αρκετά μεγαλύτερο βάθος.
Ο καλός καθηγητής ★★½
ΔΡΑΜΑ (2024), 92΄
Σκηνοθεσία: Τεντί Λουσί-Μοντέστ
Ερμηνείες: Φρανσουά Σιβίλ, Σαΐν Μπουμεντίν
Από το Βέλγιο μας έρχεται μια ιστορία βασισμένη σε αληθινά γεγονότα, η οποία ασχολείται με σύγχρονα φαινόμενα στον χώρο της εκπαίδευσης. Επειτα από ένα φαινομενικά αθώο περιστατικό, ο Ζουλιέν, ένας νέος δάσκαλος με όραμα και όρεξη για δουλειά, θα βρεθεί κατηγορούμενος για σεξουαλική παρενόχληση από μια έφηβη μαθήτρια. Καθώς ο περίγυρος του σχολείου διχάζεται ανάμεσα στη στήριξη και στην αμφισβήτηση, εκείνος θα κάνει ό,τι μπορεί για να καθαρίσει το όνομά του. Ο Φρανσουά Σιβίλ στέκεται πολύ καλά στον ρόλο του δασκάλου, ο οποίος πέφτει θύμα της σύγχρονης κουλτούρας της ακύρωσης, που συχνά βάλλει επί δικαίους και αδίκους. Αυτό είναι βασικά εδώ το θέμα, μαζί με το ευρύτερο σχολικό περιβάλλον και τη σχέση δασκάλου – μαθητή, σε ένα φιλμ που λαμβάνει διαστάσεις θρίλερ στο δεύτερο μέρος του, χωρίς πάντως να υποστηρίζει και αισθητικά-σκηνοθετικά τη συγκεκριμένη επιλογή.
Πέρα από τη θάλασσα ★★½
ΔΡΑΜΑ (2024), 112΄
Σκηνοθεσία: Σαΐντ Αμίς Μπενλαρμπί
Ερμηνείες: Αγιούμπ Γκρέτα, Αννα Μουγκλαλίς
Ενα ερωτικό τρίγωνο, που ταυτόχρονα αφηγείται την ιστορία της μετανάστευσης στη Γαλλία, εκτυλίσσεται στη Μασσαλία της δεκαετίας του 1990. Ο Νουρ, νεαρός μετανάστης από το Μαρόκο, πιάνει φιλίες με τον Σερζ, έναν κρυφά bisexual αστυνομικό, ο οποίος γοητεύεται από αυτόν και τον βοηθά. Σύντομα στο κάδρο θα μπει και η σύζυγος του Σερζ, Νοεμί, η οποία, κουρασμένη από τις απιστίες του άνδρα της, θα συνάψει σχέση με τον Νουρ.
Βραβεία Ιρις
Ανακοινώθηκαν χθες οι υποψηφιότητες για τα φετινά βραβεία Ιρις, τα οποία απονέμει η Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου στις καλύτερες ταινίες της χρονιάς. Σε μια αρκετά θετική σεζόν για το ελληνικό σινεμά, οι τρεις ταινίες που συγκεντρώνουν τις περισσότερες υποψηφιότητες είναι το «Κρέας» του Δημήτρη Νάκου (16), το «Αρκάντια» του Γιώργου Ζώη (13) και το «Αγαπούσε τα λουλούδια περισσότερο» (12) του Γιάννη Βεσλεμέ. Μαζί με αυτές, την πεντάδα των υποψηφίων για το βραβείο καλύτερης ταινίας μυθοπλασίας συμπληρώνουν το «Κιούκα πριν το τέλος του καλοκαιριού» του Κωστή Χαραμουντάνη και το εισπρακτικό φαινόμενο «Υπάρχω» του Γιώργου Τσεμπερόπουλου. Οσο για τη σκηνοθεσία, εκεί προστίθενται (λόγω ισοψηφίας) η Ελίνα Ψύκου με τα πολυσυζητημένα «Αδέσποτα κορμιά» και ο Αγγελος Φραντζής με τον «Νόμο του Μέρφι». Οσο για τους πρώτους ρόλους, έχουμε ξανά ισοψηφίες με τους Βαγγέλη Μουρίκη («Αρκάντια»), Κώστα Νικούλη, Ακύλλα Καραζήση («Κρέας»), Γιάννη Μπελή («Κυνήγι»), Θανάση Παπαγεωργίου («Λούλα Leblanc»), Χρήστο Μάστορα («Υπάρχω»), Γιάννη Καράμπαμπα («Wishbone») να διεκδικούν το βραβείο, ενώ το αντίστοιχο γυναικείο θα κριθεί ανάμεσα στις Αγγελική Παπούλια («Αρκάντια»), Ελσα Λεκάκου («Κιούκα πριν το τέλος του καλοκαιριού»), Μαρία Καλλιμάνη («Κρέας»), Μισέλ Βάλεϋ («Λούλα Leblanc»), Κάτια Γκουλιώνη («Ο νόμος του Μέρφι») και Ασημένια Βουλιώτη («Υπάρχω»).
