«Η τρομπέτα που κρατάω στα χέρια μου, η τρομπέτα με το τέταρτο πλήκτρο που εφηύρε ο πατέρας μου και είμαι υπερήφανος για αυτόν και τον θεωρώ ιδιοφυΐα, δεν είναι απλώς ένα μουσικό γκάτζετ, είναι κάτι πολύ περισσότερο από μια τρομπέτα που παίζει τέταρτα του τόνου. Είναι ένα εργαλείο συμφιλίωσης, είναι ένα εργαλείο καλύτερης και ευρύτερης κατανόησης του ενός με τον άλλο, ένα εργαλείο που μπορούμε να μεταφράζουμε τις γλώσσες μας και με αυτόν τον τρόπο να καταλαβαίνουμε καλύτερα ο ένας τον άλλο. Να καταλαβαίνουμε τις διαφορετικές κουλτούρες, τα διαφορετικά συναισθήματα, είναι ένα εργαλείο και μια ευκαιρία για να μοιραστούμε κάτι όλοι μαζί, που θα μας βοηθήσει να ζήσουμε πιο ειρηνικά».
Η φωνή που μιλάει από την άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής, γιατί ο ίδιος ζήτησε να μιλήσουμε τηλεφωνικά και όχι μέσω εικόνας, είναι η φωνή ενός εκ των πιο σημαντικών μουσικών των τελευταίων 15 χρόνων. Είναι η φωνή του τρομπετίστα Ιμπραήμ Μααλούφ, του Γαλλολιβανέζου μουσικού που έκανε την τζαζ ξανά επίκαιρη, στη Γαλλία και σε ένα μεγάλο κομμάτι της Ευρώπης, και την τρομπέτα cool.
Η κληρονομιά του
Είναι πληθωρικός όταν μου μιλάει, όπως είναι και η παρουσία του στη σκηνή αλλά και στη δισκογραφία. Είναι ορμητικός, με πολλή ενέργεια και είναι αισιόδοξος παρά τους δύσκολους καιρούς που ζούμε. Θέλει να μου μιλήσει για τα πάντα, για το παρελθόν του, την ιστορία του και την καταγωγή του, για τον πατέρα του και για το μέλλον των τριών παιδιών του. Και συνεχίζει λίγο ακόμα την ιστορία του, πώς ο πατέρας του έφτασε να εφεύρει αυτή την τρομπέτα που είναι μοναδική γιατί έδωσε τη δυνατότητα σε ολόκληρο τον κόσμο να μπορέσει να παίξει και κλίμακες της Ανατολής.
«Οταν ο πατέρας μου εφηύρε αυτή την τρομπέτα ήταν μόλις 20 χρόνων, αγρότης στα βουνά του Λιβάνου και δεν γνώριζε τίποτα για τρομπέτες, για πνευστά και τίποτα για κλασική μουσική, όπως δεν γνώριζε πού βρίσκεται η Γαλλία και ποια είναι η Ευρώπη. Απλά άκουγε τη φανφάρα του πατέρα του όταν ήταν παιδί. Αυτή η κληρονομιά που κουβαλάω είναι και ένα πολύ μεγάλο μήνυμα στις νέες γενιές ότι τίποτα δεν είναι αδύνατον».
Οταν ο πατέρας μου εφηύρε αυτή την τρομπέτα ήταν μόλις 20 ετών, αγρότης στα βουνά και δεν γνώριζε τίποτα για πνευστά, τίποτα για κλασική μουσική, δεν γνώριζε πού βρίσκεται η Γαλλία.
Ο πατέρας του Ιμπραήμ, που σήμερα είναι 82 ετών, είναι ο τρομπετίστας Νασίμ Μααλούφ και είναι ο εφευρέτης της τρομπέτας με το τέταρτο πλήκτρο. Η μητέρα του είναι η πιανίστα Νάντα Μααλούφ. Ο θείος του είναι ο συγγραφέας Αμιν Μααλούφ και παππούς του είναι ο συγγραφέας, ποιητής, μουσικός και μουσικολόγος Ρουσντί Μααλούφ. Γεννήθηκε τον Νοέμβριο του 1980 στη Βηρυτό και ενώ ο εμφύλιος πόλεμος στον Λίβανο μαινόταν ήδη πέντε χρόνια. Αυτός ήταν και ο λόγος που το 1985 έφυγαν από τον Λίβανο και πήγαν στη Γαλλία και στο Παρίσι. Σε ηλικία εφτά ετών άρχισε να παίζει τρομπέτα, ενώ διδάχθηκε κλασική μουσική, μπαρόκ, μοντέρνα αλλά και σύγχρονα ρεπερτόρια και κυρίως κλασική αραβική μουσική και αυτοσχεδιασμό. Σε πολύ νεαρή ηλικία ερμήνευσε το δεύτερο Βραδεμβούργιο κοντσέρτο του Μπαχ. Εκτοτε διαβάζοντας και το πολύ πλούσιο βιογραφικό του καταλαβαίνω ότι βρίσκεται συνεχώς σε κίνηση, κυριολεκτικά αλλά και μεταφορικά. «Ετσι είναι, αλλά δεν είναι κάτι που το κάνω σκόπιμα. Είναι κάτι που προκύπτει αβίαστα και φυσικά γιατί προσπαθώ να μη βαριέμαι, προσπαθώ να έχω πάντοτε κάτι συναρπαστικό γύρω από το οποίο να δουλεύω, αναζητώντας πάντα τη μείξη διαφορετικών πολιτισμών. Προσπαθώ να καταλάβω πώς τα πράγματα που συνήθως και φαινομενικά δεν ταιριάζουν μεταξύ τους μπορούμε να τα κάνουμε να ταιριάξουν».
Νέο άλμπουμ
Ο τελευταίος του δίσκος, «The Trumpets Of Michel Ange», μοιάζει πάρα πολύ με γιορτή. Επίσης, μοιάζει να αγνοεί τη σημερινή δισκογραφία και τις επιταγές της που θέλει μουσικά έργα τα οποία μπορούν πολύ εύκολα να πουληθούν και να καταναλωθούν. Και όλα αυτά από ένα μουσικό που δεν τον λες άγνωστο ή αντιεμπορικό, αφού από το 2007 που κυκλοφόρησε το πρώτο του album με τίτλο «Diasporas» και έπειτα από 17 προσωπικά άλμπουμ και αρκετά soundtracks έχει βραβευθεί στη Γαλλία με ορισμένα από τα πιο σημαντικά βραβεία, όπως τα Σεζάρ για τη μουσική επένδυση του φιλμ «In the Forests of Siberia», ενώ αφιερώνει και ένα ολόκληρο άλμπουμ στην Ουμ Καλσούμ, το «Kalthum» του 2015, αφού ο πατέρας του το βράδυ που έβαζε τον ίδιο και την αδελφή του να κοιμηθούν, τους νανούριζε με τις μελωδίες από τα τραγούδια της.
«Νομίζω ότι στην πλειονότητά τους οι Δυτικοί μουσικοί είναι απασχολημένοι με το να ανακαλύψουν ποια θα είναι η επόμενη μόδα, το επόμενο τρεντ για να μιλήσω με όρους social media. Οταν λοιπόν αυτό που σε απασχολεί κυρίως είναι το να δεις ποια είναι η καινούργια μόδα, τότε δεν μπορείς να μιλάς για αυθεντικότητα. Οταν μιλάς για το τι θα δουλέψει. Οταν μιλάς για το τι είναι επιτυχημένο και τι όχι, τι πούλησε εκατομμύρια αντίτυπα και τι ήταν αποτυχία, ξεχνάς τη δημιουργική πλευρά της μουσικής σου».
Νομίζω ότι στην πλειονότητά τους οι Δυτικοί μουσικοί είναι απασχολημένοι με το να ανακαλύψουν ποια θα είναι η επόμενη μόδα, το επόμενο τρεντ για να μιλήσω με όρους social media.
Ο Ιμπραήμ Μααλούφ έχει συνεργαστεί με δεκάδες διαφορετικούς καλλιτέχνες από ολόκληρο τον κόσμο από πολλά και διαφορετικά μουσικά είδη. Εχει συνεργαστεί με τον Στινγκ, με τον Σαλίφ Κεϊτά, με τη Βανέσα Παραντί και με τη Ζουλιέτ Γκρεκό, με τους Αμαντού και Μαριάμ, τη Μελοντί Γκαρντό αλλά και την Αντζελίκ Κιτζό με την οποία ήταν υποψήφιοι για βραβείο Γκράμι το 2022 με το άλμπουμ «Queen Of Sheba».
Την προηγούμενη φορά που τον είδα ζωντανά στην Αθήνα ήταν το 2022 στο Ηρώδειο, ο ίδιος εξέπεμπε τη χαρά που νιώθει κάποιος όταν μοιράζεται αυτό που αγαπάει. Ισως δεν είναι τυχαίο που έγινε ένας από τους πολύ λίγους μουσικούς –και όχι τραγουδιστής– που γέμισε στο Παρίσι την Accor αρένα, χωρητικότητας 15.000 θέσεων. Τα live του είναι μια ωδή στη χαρά και στη ζωή. Και τον ρωτάω για τη γενναιοδωρία που εκπέμπει από τη σκηνή. «Γεννήθηκα μέσα στον εμφύλιο πόλεμο του Λιβάνου και όταν φύγαμε ήμουν 4-5 χρόνων παιδί και σκεφτόμουν με ενθουσιασμό ότι θα γνωρίσω έναν καινούργιο κόσμο, θα ανακαλύψω καινούργια πράγματα, θα γνωρίσω άλλους ανθρώπους. Και όταν φτάσαμε απογοητεύτηκα, γιατί είδα τους ανθρώπους και το βλέμμα τους να με κοιτάνε με απέχθεια σαν να ήμουν κάποια απειλή για αυτούς. Υπάρχουν δύο διαφορετικοί τρόποι για να αντιδράσεις σε αυτό το συναίσθημα και ιδιαίτερα όταν είσαι παιδί, να μισήσεις τους πάντες γύρω σου, να γίνεις πολύ επιθετικός και να θέλεις το κακό τους και να είσαι συνέχεια οργισμένος. Και υπάρχει και το εντελώς αντίθετο, να ανοίξεις την αγκαλιά σου, να ανοίξεις τα μάτια σου, να ανοίξεις την καρδιά σου και να τους πεις μην ανησυχείτε, είμαι ένας καλός άνθρωπος, ελάτε να δείτε πόσο καλός είμαι και ας συνδεθούμε ο ένας με τον άλλο. Αυτή ήταν ξεκάθαρα η δική μου επιλογή».
Φόβος και Ακροδεξιά
Υπάρχει μια μεγάλη αλλαγή στις μέρες μας, οι κοινωνίες έχουν γίνει πιο συντηρητικές, οι άνθρωποι είναι πιο φοβισμένοι και αυτός ο φόβος χρησιμοποιείται από κάποιους επιτήδειους πολιτικούς των άκρων. Υπάρχει μια άνοδος της άκρας Δεξιάς τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Αμερική. Ανησυχεί πολύ περισσότερο από ό,τι πριν από πέντε χρόνια; «Βλέπω ότι είναι πολύ πιο δύσκολα τώρα απ’ ό,τι ήταν πριν από λίγα χρόνια. Πάρα πολλά πράγματα έχουν αλλάξει από την 11η Σεπτεμβρίου και τις τρομοκρατικές επιθέσεις στη Νέα Υόρκη. Ημουν 20 ετών τότε και έχω δει αυτή την αλλαγή να συμβαίνει εδώ και 20 χρόνια. Κάθε χρονιά είναι και χειρότερη και ιδιαίτερα τα τελευταία 6-7 χρόνια γίνεται όλο και πιο δύσκολο. Είναι απογοητευτικό το γεγονός ότι οι άνθρωποι δεν συνδιαλέγονται πια, δεν ανταλλάσσουν γνώμες και απόψεις. Δεν υπάρχει καμιά ανταλλαγή πια. Είναι λες και όλοι οι άνθρωποι είναι πεπεισμένοι ότι υπάρχει ένας μεγάλος κοινός εχθρός και πρέπει να τον αντιμετωπίσουν. Θέλω να είμαι αισιόδοξος, αλλά το ίδιο μου το δέρμα, τα μάτια μου και τα αυτιά μου μού λένε αυτή την περίοδο το αντίθετο, κάθε φορά που συμβαίνει κάτι, ξεσπάει μίσος και
διαχωρισμός».
*Ο Ιμπραήμ Μααλούφ και οι «Τρομπέτες του Michel-Ange» θα βρίσκονται στην Ελλάδα για δύο live. Στις 10 Ιουνίου στην Αθήνα, στο θέατρο του Λυκαβηττού, και στις 11 Ιουνίου στη Θεσσαλονίκη στη Μονή Λαζαριστών.
