Το ρύζι μπόνετ είναι εύκολο στο βράσιμο και παραμένει σπυρωτό, γι’ αυτό και θεωρείται ιδανικό για πιλάφι και ρυζοσαλάτες. Το λευκό και μακρύκοκκο νυχάκι είναι πιο σκληρό, λιγότερο αμυλούχο, χρησιμοποιείται και σε πιλάφι, αν το θέλουμε πολύ σπυρωτό, αλλά και σε μαγειρευτά. Στις σούπες και στο ρυζόγαλο βάζουμε κατά κύριο λόγο γλασέ, και στα γεμιστά Καρολίνα. Το μπασμάτι το κρατάμε για τα έθνικ μαγειρέματα.
Τέλος, το Wedding Rice είναι μόνο για τους γάμους, όχι για κάποιο εορταστικό γαμοπίλαφο όπως αυτά που φτιάχνουν στην Κρήτη, αλλά για την εκκλησία. Το πετάμε στη νύφη και στον γαμπρό για να ριζώσει ο γάμος τους, για γονιμότητα και καλή τύχη, όπως λέει και η παράδοση. Δεν είναι αστείο, αλλά μια πολύ ωραία ιδέα.
Το Wikifarmer, η παγκόσμια ψηφιακή πλατφόρμα που στηρίζει τις ανάγκες των αγροτών και επαγγελματιών του αγροτοδιατροφικού τομέα, και ο Α΄ Αγροτικός Συνεταιρισμός Ορυζοπαραγωγών Χαλάστρας συνεργάστηκαν στη δημιουργία του The Wedding Rice. Σκέφτηκαν, δηλαδή, από τη μία ότι δεν πρέπει να πηγαίνει χαμένο το ρύζι που απορρίπτεται διότι δεν ανταποκρίνεται σε ορισμένα εμπορικά πρότυπα και, από την άλλη, ότι μεγάλες ποσότητες βρώσιμου ρυζιού, μετά το παραδοσιακό «πέταμα» στο ζευγάρι, καταλήγουν στα σκουπίδια.
Ετσι γεννήθηκε το The Wedding Rice, που όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να προμηθευτεί από τον συνεταιρισμό. Η ιδέα λοιπόν είναι πρωτότυπη, είναι και χρήσιμη. Οι αγρότες κερδίζουν εισόδημα, η σπατάλη μειώνεται, η παράδοση αποκτά βιώσιμο χαρακτήρα.
Το ακόμη πιο σημαντικό σε αυτή τη συνεργασία είναι ότι γίνεται μεταξύ μιας ελληνικής startup, της Wikifarmer, που κατάφερε σε λιγότερο από επτά χρόνια να γίνει παγκόσμιο σημείο αναφοράς για τον αγροτικό κλάδο, προσελκύοντας επενδυτές όπως ο μικρός γιος του Μr Ikea, και ενός ιστορικού συνεταιρισμού της χώρας.
Στη Χαλάστρα, δίπλα στον ποταμό Αξιό, σε εκτάσεις που δεν θεωρούνταν εύφορες, ξεκίνησε με τη βοήθεια του πακέτου Μάρσαλ, τη δεκαετία του ’50, η ιστορία του ρυζιού στην Ελλάδα. Σήμερα, ο κάμπος είναι ο μεγαλύτερος ορυζώνας της Ελλάδας και ένας από τους μεγαλύτερους της Ευρώπης.
Τα τελευταία χρόνια, ο ορυζώνας της Χαλάστρας συγκεντρώνει και διαχειρίζεται ετησίως περίπου 45.000 τόνους ρύζι. Πλέον, όποιες ποσότητες δεν θα κρίνονται κατάλληλες να βγουν στο ράφι, θα διατίθενται για γάμους.
