Αμαρτωλοί ★★★
ΘΡΙΛΕΡ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ (2025), 137΄
Σκηνοθεσία: Ράιαν Κούγκλερ
Ερμηνείες: Μάικλ Μπ. Τζόρνταν, Τζακ Ο’ Κόνελ
Ο διακεκριμένος Αφροαμερικανός δημιουργός Ράιαν Κούγκλερ («Black Panther») επιστρέφει με ένα ευφάνταστο φιλμ, που παντρεύει τις ιστορικές αναφορές και την παράδοση των μπλουζ με τον υπερφυσικό τρόμο. Ο ηθοποιός Μάικλ Μπ. Τζόρνταν, με τον οποίο ο Κούγκλερ έχει συνεργαστεί πολλές φορές στο παρελθόν σε ταινίες όπως τα «Fruitvale Station», «Black Panther» και«Creed» υποδύεται τους δίδυμους αδελφούς Σμόουκ και Στακ, οι οποίοι επιστρέφουν στην πατρίδα τους στον αμερικανικό Νότο, στις αρχές της δεκαετίας του 1920, έπειτα από μια (όχι και τόσο νόμιμη) καριέρα στο Σικάγο. Εκεί, με τη βοήθεια παλιών και νεότερων φίλων, θα προσπαθήσουν να ανοίξουν ένα μπλουζ κέντρο μέσα στην εξοχή, ωστόσο τα σχέδιά τους παίρνουν τρομακτική τροπή όταν μια παρέα λευκών επισκεπτών αποδεικνύονται πολύ πιο επικίνδυνοι από όσο δείχνουν.
Τοποθετώντας τη δράση της ταινίας του μέσα στο διάστημα μιας και μόνον επεισοδιακής ημέρας –και νύχτας– ο Κούγκλερ θέτει τις βάσεις μιας αφήγησης με περισσότερο ποπ παρά ιστοριογραφικό χαρακτήρα. Οι δύο πρωταγωνιστές του άλλωστε, τους οποίους ερμηνεύει ταυτόχρονα (και αποτελεσματικά) ο Τζόρνταν, είναι φιγούρες πιο κοντά σε κομίστικα πρότυπα· παρ’ όλα αυτά, όσο διαρκεί η ημέρα όλα μοιάζουν αρκετά «φυσιολογικά», με τους δύο άνδρες να περιφέρονται στην περιοχή του Δέλτα, τρέχοντας για να εξασφαλίσουν τα απαραίτητα για το μαγαζί τους. Οταν ωστόσο πέφτει το σκοτάδι, η ταινία κάνει ολική στροφή προς το σινεμά του φανταστικού, καθώς οι ήρωες βρίσκονται ξαφνικά κυνηγημένοι από αιμοβόρους βρικόλακες. Ολα τα παραπάνω συνθέτουν ένα αρκετά ανοικονόμητο, όμως γενικώς διασκεδαστικό και οπτικά εντυπωσιακό σύνολο, διανθισμένο με αρκετό χιούμορ και (ευτυχώς) γεμάτο από τα υπέροχα μπλουζ του Νότου, τόσο στις ακουστικές όσο και στις ηλεκτρισμένες μορφές τους.
Ονειρα ιλουστρασιόν ★★½
ΔΡΑΜΑ (2023), 123΄
Σκηνοθεσία: Ελάιτζα Μπάινουμ
Ερμηνείες: Τζόναθαν Μέιτζορς, Χέλεϊ Μπένετ
Το φιλμ του Ελάιζα Μπάινουμ («Καλοκαιρινές νύχτες») άργησε κάπως να φτάσει στις αίθουσες λόγω της εμπλοκής, στο μεταξύ, του ονόματος του πρωταγωνιστή, Τζόναθαν Μέιτζορς, σε σκάνδαλο σεξουαλικής κακοποίησης. Ο τελευταίος υποδύεται εδώ τον Κίλιαν Μάντοξ, έναν νεαρό άνδρα ο οποίος ονειρεύεται να γίνει διάσημος μπόντι μπίλντερ, όπως οι γυαλιστεροί γίγαντες που έχει αφίσες στους τοίχους του παιδικού δωματίου του. Πλήρως αφιερωμένος στη ρουτίνα της γυμναστικής και της ανάλογης διατροφής, ο Κίλιαν ζει μοναχικά, ωστόσο η απελπισμένη ανάγκη του για αποδοχή θα τον οδηγήσει σταδιακά στο μονοπάτι της αυτοκαταστροφής.
Εχοντας φανερά αφιερωθεί με πνεύμα και σώμα στον ρόλο, ο Μέιτζορς ερμηνεύει έναν βαθιά τραγικό ήρωα, ο οποίος κάτω από τη γιγαντόσωμη, ατσάλινη επιφάνεια, κρύβει τη λαχτάρα για ανθρώπινη επαφή και κατανόηση. Οταν όμως αυτή του στερείται ξανά και ξανά, τα πάντα σκοτεινιάζουν και η μια κακή απόφαση οδηγεί στην επόμενη, σε έναν εφιάλτη δίχως τέλος, που θυμίζει κάτι από το «Ρέκβιεμ για ένα όνειρο» του Αρονόφσκι. Παράλληλα ο πρωταγωνιστής, νιώθοντας κυκλωμένος από την αδικία, μπαίνει σε ένα τυφλό σπιράλ εκδίκησης, που ανακαλεί τον «Ταξιτζή». Σε αντίθεση πάντως με τα παραπάνω κλασικά έργα, το δραματικό βάρος μοιάζει εδώ –ιδίως από ένα σημείο και έπειτα– κάπως υπερβολικό και επιτηδευμένο, αίσθηση που επιτείνει και το κάπως αμήχανο φινάλε.
