Σαν να προσεγγίζεις στο βαθύ Διάστημα ένα μυστηριακό άστρο· έναν ωκεάνιο εξωπλανήτη. Σαν να κλείνεις τα μάτια για να αφεθείς σε μια ιερή (ή ανίερη) μύηση. Οι περιγραφές δεν ικανοποιούν τον κύριο Γκρι, αλλά δεν ξέρει πώς αλλιώς να περιγράψει το αίσθημα που προκαλεί η ακρόαση του άλμπουμ «Ηλεκτρικά πεδία» («Electric Fields») που μόλις τώρα κυκλοφόρησε η Alpha-Classics.
Το «Electric Fields» δεν είναι άκουσμα, είναι επαφή· δεν είναι παθητική ακρόαση, είναι εμπειρία. Η εκπληκτική υψίφωνος Μπάρμπαρα Χάνινγκαν συμπράττει με το έξοχο δίδυμο των πανιστριών Κάτια και Μαριέλ Λαμπέκ, υπό την καθοδήγηση του «ηλεκτρονικού» Ντέιβιντ Τσάλμιν. Εάν προσθέσουμε και τις απίθανες μουσικές ενός σύγχρονου συνθέτη, του Μπράις Ντέσνερ, το σύνολο ολοκληρώνεται.
Σημείο αφετηρίας τους: κείμενα και ύμνοι της λεγόμενης «πρώιμης μουσικής» (early music) από μια γυναίκα η οποία, χαμένη στα βάθη των αιώνων, με την ποίηση και τη φωνητική μουσική που άφησε, στοιχειώνει ακροατές αλαφροΐσκιωτους.
Χίλντεγκαρντ φον Μπίνγκεν (1098-1179): Μοναχή που στις όχθες του Ρήνου, σε μοναστήρι που είχαν ιδρύσει Κέλτες ιεραπόστολοι, έβλεπε οράματα και τα κατέγραφε, συνέθετε ύμνους πάνω σε δικούς της στίχους, μελετούσε αστρονομία, κοσμολογία, γεωλογία, ζωολογία, ζωγράφιζε τις εικόνες που έβλεπε όταν έπεφτε σε έκσταση κι επινοούσε συνταγές με βότανα για πάσα σωματική ή ψυχική νόσο.
Ο δίσκος περιλαμβάνει και δύο κομμάτια βασισμένα σε/ή εμπνευσμένα από συνθέσεις μιας άλλης έξοχης γυναίκας, της Μπάρμπαρα Στρότζι, η οποία συνέθετε άριες κρυστάλλινης ομορφιάς κατά τον 17ο αιώνα.
Το άλμπουμ περιλαμβάνει εννέα συνθέσεις, αυτοσχεδιασμούς, πειραματικές στιγμές (στο #3 μη νομίσετε ότι χάλασε το cd!) που θυμίζουν σαμανικό ταξίδι. Το «O Virga mediatrix», με το οποίο ανοίγει το άλμπουμ, είναι μια τέτοια στιγμή οργασμικής αιώρησης και θείας ακινησίας, όπως και το «O vis aeternatis» με το οποίο κλείνει, ενώ το «Lingua ignota», με τους αινιγματικούς ψιθύρους πίσω από τους βοκαλισμούς, εντείνει αυτή την αίσθηση πλεύσης και καταβύθισης μαζί. Μία ακόμη απίστευτη στιγμή, ειδικά από το τέταρτο λεπτό και μετά, είναι το ιλιγγιώδες «O nobilissima viriditas» του Ντέσνερ.
Τα ηλεκτρικά πεδία είναι ενέργεια που περιβάλλει φορτισμένα σωμάτια τα οποία μαγνητίζονται μεταξύ τους σαν σώματα που μετεωρίζονται κάπου μεταξύ πόθου και πόνου, τρόμου και ευφορίας, μηδενός και απείρου. Η άνοιξη γιορτάζει κορμιά κεκοιμημένα που αναγεννώνται με ένα σπαραγμό.
