Daredevil: Born Again
ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ (2025)
Δημιουργός: Ματ Κόρμακ, Κρις Ορντ
Ερμηνείες: Τσάρλι Κοξ, Βίνσεντ ντ’ Ονόφριο
Μία από τις πιο επιτυχημένες σειρές του σύμπαντος της Marvel επιστρέφει φέρνοντας ξανά στην οθόνη τον αγαπημένο τυφλό εκδικητή, αλλά και τους… εχθρούς του. Εχοντας αποσυρθεί από τη δράση έπειτα από τον τραγικό θάνατο του κολλητού του, ο Ματ Μέρντοκ αναστατώνεται όταν ο παλιός του αντίπαλος, Γουίλσον Φισκ, επανεμφανίζεται καταφέρνοντας μάλιστα να εκλεγεί δήμαρχος της Νέας Υόρκης. Σύντομα οι κρυφές ταυτότητες των δυο τους θα αρχίσουν να έρχονται ξανά στην επιφάνεια, την ώρα που και άλλοι ήρωες της Marvel (π.χ. Τιμωρός) μπαίνουν στο παιχνίδι ενόψει μιας τελικής αναμέτρησης.
Ο Τσάρλι Κοξ επιστρέφει στον ρόλο του δικηγόρου/Daredevil, σε μια τηλεοπτική επανεκκίνηση η οποία ξεκινάει με μια φαντασμαγορική σκηνή δράσης. Κατόπιν ωστόσο οι ρυθμοί πέφτουν, ενώ εμείς παρακολουθούμε ένα παιχνίδι γάτας – ποντικού, με τον δήμαρχο Φισκ του Βίνσεντ ντ’ Ονόφριο να παρουσιάζει αρκετά κοινά χαρακτηριστικά και με τον Ντόναλντ Τραμπ. Ολα αυτά φυσικά σε ατμόσφαιρα αρκούντως σκοτεινή και στυλάτη, την οποία θα αναγνωρίσουν οι λάτρεις της ορίτζιναλ σειράς.
Τατάμι ★★★
ΔΡΑΜΑ (2023), 105΄
Σκηνοθεσία: Ζαρ Αμίρ-Εμπραχίμι
Ερμηνείες: Αριέν Μαντί, Ζαρ Αμίρ-Εμπραχίμι
Από την πλατφόρμα του Cinobo επιλέγουμε ένα φιλμ που βάλλει κατά του απολυταρχικού καθεστώτος του Ιράν. Βρισκόμαστε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Τζούντο του Καζακστάν, εκεί όπου η Ιρανή αθλήτρια Λέιλα είναι αποφασισμένη να διεκδικήσει μετάλλιο. Καθώς όμως νικά τον ένα αγώνα μετά τον άλλο και στον ορίζοντα διακρίνεται μια αναμέτρηση με Ισραηλινή συναθλήτριά της, τόσο εκείνη όσο και η προπονήτριά της λαμβάνουν κυβερνητική εντολή να αποσυρθούν. Αρνούμενη να συμμορφωθεί, η Λέιλα, όπως και η οικογένειά της πίσω στο Ιράν, θα μπει σε κίνδυνο. Με αυστηρή ασπρόμαυρη φωτογραφία και ρυθμό που, ειδικά από ένα σημείο και μετά, προσιδιάζει στο θρίλερ, η Ζαρ Αμίρ-Εμπραχίμι επιδιώκει να βάλει τον θεατή στη θέση της αθλήτριας, η οποία βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα άδικο όσο και τρομακτικό δίλημμα. Κατά μία έννοια, η θέση και η στάση της καθρεφτίζει εκείνη της ίδιας της Ιρανής κινηματογραφίστριας, η οποία ζει εδώ και χρόνια ως αυτοεξόριστη μακριά από τη χώρα της. Το μήνυμα είναι εδώ προφανώς ισχυρό, ενισχυμένο και από τον αισθητικό μινιμαλισμό ενός πιο «ευρωπαϊκού» φιλμ, σε σχέση με όσα έχουμε δει τα τελευταία χρόνια να παράγονται στην ίδια την Περσία.
