Η Eβελιν είναι 17 στα 18. Eνα ευγενέστατο παιδί που του αρέσει πολύ να χαζεύει κοσμήματα, ρούχα, τσάντες και να παίζει με το κινητό τηλέφωνο. Και φυσικά να αστειεύεται με τις φίλες της. Eχει ξανθά πλατινέ, μακριά μαλλιά. Είναι συνεχώς βαμμένη και φοράει μεγάλες βλεφαρίδες. Το λουκ της είναι εντυπωσιακό, είναι μια wonderful woman, όπως την πειράζει συμμαθητής της και εκείνη γελάει, αλλά δεν είναι το πραγματικό της πρόσωπο. Η Eβελιν έως τα 16 της ήταν καστανή με κοντά μαλλιά έως το ύψος του λαιμού, πριν δηλαδή αποφασίσει –με χρήματα των γονιών της– να βάψει πλατινέ τα μαλλιά της και να βάλει εξτένσιον, να κάνει προσθετική στήθους και να «πειράξει» λίγο τα χείλη της στο πιο… φουσκωτό. Τώρα θέλει να «διορθώσει» τη μύτη της.
Η αλήθεια είναι ότι τα ΜΜΕ βρίθουν ρεπορτάζ για τις πλαστικές επεμβάσεις, ο αριθμός των οποίων αυξάνεται ετησίως, σε εφήβους μόνο για αισθητικούς λόγους και όχι για λόγους υγείας. Αλλά δεν το πιστεύεις εάν δεν το δεις, δεν το ζήσεις! Η εικόνα ενός «πλαστικοποιημένου» εφηβικού προσώπου και σώματος σε φέρνει αντιμέτωπο με ένα παιδί σε κρίση!
Είναι δεδομένο ότι τα σημερινά παιδιά επηρεάζονται από τον βομβαρδισμό υπέροχων φωτογραφιών σκρολάροντας σε πλατφόρμες όπως το TikTok, το Instagram, το Snapchat. Φωτογραφίες οι οποίες δεν λένε την αλήθεια, καθώς έχουν ρετουσαριστεί από φίλτρα που αλλάζουν το σχήμα των χειλιών, δίνουν όγκο στα μήλα του προσώπου ή το κάνουν μυστηριακά γωνιώδες. Φίλτρα που αλλάζουν τον τόνο του χρώματος, ενώ μπορούν να λεπτύνουν τη μέση ώστε να φαίνεται πιο αισθησιακή η περιφέρεια σαν της Κιμ Καρντάσιαν.
Τι κάνει τα παιδιά να θέλουν να μοιάσουν μέσω πλαστικών εγχειρήσεων με τις εξιδανικευμένες εικόνες που δημιουργούν τα ίδια και αναρτούν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης; Ποιο το βαθύτερο κίνητρο για έναν νέο να κάνει ένα χειρουργείο –ίσως επώδυνο και με αβέβαιο αποτέλεσμα– για να κατασκευάσει έναν νέο εαυτό; Να ζήσει μια άλλη ζωή, μικρομέγαλη, όταν δεν έχει καν ζήσει τη δική του εφηβεία;
Αλήθεια είναι, τα κυρίαρχα πρότυπα επηρεάζουν το επικαιρικό στυλ. Αλλά είναι εύκολο να τα ρίχνουμε όλα στα πρότυπα ομορφιάς, όπως τα διαμορφώνει η μαζική κουλτούρα κάθε εποχής. Ωστόσο, η απόσταση μέχρι ένα παιδί να αποφασίσει να κάνει πλαστική σε διάφορα σημεία του σώματος για να προσεγγίσει τα πρότυπα ομορφιάς είναι μεγάλη.
Ποιο το βαθύτερο κίνητρο για έναν νέο να κάνει ένα χειρουργείο για να κατασκευάσει έναν νέο εαυτό; Να ζήσει μια άλλη ζωή, μικρομέγαλη, όταν δεν έχει καν ζήσει τη δική του εφηβεία;
Πάμπολλα –και ορθώς– ρεπορτάζ έχουν γίνει στα ΜΜΕ με τις γνώμες των ειδικών για την επίδραση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης στη ζωή των νέων (και όχι μόνο). Καθώς όμως είναι βέβαιο ότι πίσω από την απόφαση του ανηλίκου, και την επιμονή του, να κάνει πλαστική για λόγους ομορφιάς κρύβονται προβλήματα, όπως κατάθλιψη, άγχος, διαταραχές προσωπικότητας, οι πλαστικοί χειρουργοί οφείλουν να αρνούνται την επέμβαση και να παραπέμπουν παιδί και γονιούς στον ψυχολόγο. Είναι ιατρική υποχρέωση, διότι οι γονείς προτιμούν να ξοδευτούν παρά να κοιτάξουν, με τη βοήθεια των ειδικών, τα βαθύτερα προβλήματα στην οικογένειά τους και να παραδεχθούν τις ευθύνες τους.
