Στα νιάτα του, το παρουσιαστικό του παρέπεμπε σε αρχηγό της σχολικής ομάδας φούτμπολ, του τύπου που κυνηγούν τα κορίτσια και ζηλεύουν οι συμμαθητές του. Ως ηθοποιός ωστόσο ο Βαλ Κίλμερ, που έφυγε τη Δευτέρα από τη ζωή σε ηλικία 65 ετών, αποδείχθηκε ικανός για αρκετές μεταμορφώσεις, υποδυόμενος διαφορετικούς χαρακτήρες, από τον Μπάτμαν μέχρι τον Τζιμ Μόρισον. Η καριέρα του κορυφώθηκε πραγματικά τη δεκαετία του 1990, με τον ίδιο να αποτελεί χαρακτηριστική χολιγουντιανή μορφή εκείνου του καιρού, αν και συνέχισε να κάνει ταινίες μέχρι ο καρκίνος στον λάρυγγα, που τον ταλαιπώρησε για περίπου μία δεκαετία, να του στερήσει και τη φωνή του. Ο νεαρός Κίλμερ συστήθηκε στο κοινό με την κωμωδία «Ακρως τρελό κι απόρρητο» και έπειτα ως ιδιοφυής φοιτητής στο «Real Genius», πριν η φήμη του απογειωθεί –κυριολεκτικά και μεταφορικά– στο «Top Gun» του Τόνι Σκοτ. Εκεί ήταν ο «Ice», ο ψυχρός, αλάνθαστος αντίπαλος απέναντι στον παρορμητικό Μάβερικ του Τομ Κρουζ. Τρεισήμισι δεκαετίες αργότερα, οι δυο τους συναντήθηκαν ξανά σε μια συγκινητική σκηνή του επιτυχημένου σίκουελ, όπου ο Κίλμερ έκανε και την τελευταία του κινηματογραφική εμφάνιση. Σπάνια βέβαια έπαιζε τον ρόλο του αντιήρωα. Στο φιλόδοξο «Γουίλοου, η οργή των θρύλων» του Ρον Χάουαρντ ήταν ένας ευγενής ιππότης· στην επική «Σύγκρουση στον πράσινο βάλτο» ήταν ο Ντοκ Χόλιντεϊ, ο μειλίχιος συμπολεμιστής του Γουάιατ Ερπ· ντύθηκε μασκοφόρος εκδικητής στο (αρκετά μέτριο) «Μπάτμαν για πάντα» του Τζόελ Σουμάχερ· υποδύθηκε και τον περίφημο «Αγιο» Σάιμον Τέμπλαρ, στην κινηματογραφική εκδοχή της ιστορικής τηλεοπτικής σειράς.
Παρ’ όλα αυτά, ο κορυφαίος ρόλος του ήταν ίσως εκείνος που λίγοι περίμεναν ότι θα φέρει εις πέρας. Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 ο Ολιβερ Στόουν έψαχνε τον δικό του Τζιμ Μόρισον προκειμένου να πρωταγωνιστήσει στην επικείμενη ταινία του για τους Doors. Ο Κίλμερ πήγε στην οντισιόν του έχοντας μάθει απέξω όλα τα τραγούδια της μπάντας, εντυπωσίασε τον Στόουν και πήρε τη… δουλειά. Κατά τη διάρκεια δε της προετοιμασίας του για τον ρόλο έχασε αρκετά κιλά, ενώ φορούσε ρούχα παρόμοια με του πρόωρα χαμένου ροκ σταρ για σχεδόν ένα χρόνο. Το αποτέλεσμα ήταν ένας κινηματογραφικός Μόρισον που «καταπίνει» την οθόνη, μεγαλειώδης και παραληρηματικός, με τον αφοσιωμένο Βαλ Κίλμερ να κουβαλάει ουσιαστικά στην πλάτη του ολόκληρο το φιλμ.
Δεν ήταν όμως όλα ρόδινα. Λίγα χρόνια αργότερα ο Κίλμερ πήρε μέρος στο «Νησί του δρος Μορώ», μια από τις πιο προβληματικές παραγωγές στην ιστορία του Χόλιγουντ. Εν μέσω τσακωμών με τον συμπρωταγωνιστή Μάρλον Μπράντο και μυριάδων άλλων ζητημάτων, ο (αναπληρωματικός) σκηνοθέτης Τζον Φρανκενχάιμερ δήλωσε αργότερα αποφασισμένος να μην ξανασυνεργαστεί με τον Βαλ Κίλμερ. Αυτό και κάποια ακόμα περιστατικά συνετέλεσαν ώστε ο Αμερικανός ηθοποιός να βρίσκει στο εξής κυρίως δεύτερους ρόλους, όπως εκείνος του βασιλιά Φιλίππου στον «Αλέξανδρο» του Ολιβερ Στόουν. Η καριέρα του θα μπορούσε πιθανώς να είναι πλουσιότερη, παραμένει ωστόσο αξιομνημόνευτη, ειδικά για όσους αγαπούν το τολμηρό σινεμά των ’90s.
