Ραγισμένες καρδιές
ΕΡΩΤΙΚΟ ΔΡΑΜΑ (2024), 166΄
Σκηνοθεσία: Ζιλ Λελούς
Ερμηνείες: Αντέλ Εξαρχόπουλος, Φρανσουά Σιβίλ
Ο Γάλλος κινηματογραφιστής και ηθοποιός Ζιλ Λελούς αφηγείται έναν επικό έρωτα σε ένα εξίσου επικής διάρκειας σύνολο, που τα πήγε εξαιρετικά και στο box office της χώρας του. Μεγαλωμένος στη σκληρή γειτονιά μιας πόλης της βόρειας Γαλλίας, ο έφηβος Κλοτέρ αλητεύει στους δρόμους με τους φίλους του, δίχως να σκοτίζεται για κανόνες και μαθήματα. Κάπου εκεί θα γνωρίσει και θα ερωτευτεί την Τζάκι, μια ατρόμητη και έξυπνη συνομήλική του που θα τον συναρπάσει. Καθώς ωστόσο εκείνος μπαίνει βαθύτερα στον κόσμο των συμμοριών, μια άδικη κατηγορία για ένα έγκλημα θα τον οδηγήσει για μια δεκαετία στη φυλακή. Οταν απελευθερώνεται πια και επιστρέφει στα παλιά του λημέρια, η λαχτάρα του για εκδίκηση συγκρίνεται μόνο με αυτή της επανασύνδεσης με την αγαπημένη του.
Ο Λελούς μάς βάζει από νωρίς στο κλίμα ενός φιλμ μεγάλης έντασης, αρκετά γρήγορων ρυθμών και (κυρίως) ποπ αισθητικής. Τα πάντα εδώ, από τον χειρισμό της κάμερας και την εκθαμβωτική παλέτα της φωτογραφίας μέχρι το μοντάζ και τους διαλόγους, αποπνέουν μια κομίστικη ατμόσφαιρα, δίχως αυτό να είναι απαραίτητα αρνητικό. Αντιθέτως, αναμειγνύεται δημιουργικά με το πρώτο μέρος της ταινίας, το οποίο αποτελεί ουσιαστικά ένα φιλμ ενηλικίωσης, αφιερωμένο στον εξεγερτικό χαρακτήρα της νεότητας, αλλά και στον εφηβικό έρωτα που στέλνει τους δύο πρωταγωνιστές από τα ουράνια στα τάρταρα και τούμπαλιν.
Θρίλερ στα ’80s
Τα πράγματα γίνονται πιο σοβαρά στο δεύτερο μέρος του φιλμ, όπου τη σκυτάλη παίρνουν οι ενήλικοι πρωταγωνιστές, Φρανσουά Σιβίλ και Αντέλ Εξαρχόπουλος. Εκεί πια η αφήγηση λαμβάνει διαστάσεις θρίλερ, καθώς απανωτές βίαιες εκρήξεις απειλούν ξανά τις τροχιές των εραστών που αγωνίζονται να συναντηθούν. Σύμμαχός τους είναι πάντως η… μουσική, με το σάουντρακ της ταινίας να περιλαμβάνει μεγάλες επιτυχίες των δεκαετιών του 1980 και 1990, πολλές από τις οποίες ακούγονται –φυσικά– σε γουόκμαν. Ολόκληρη η ιστορία άλλωστε εκεί τοποθετείται χρονικά, σε μια εποχή περισσότερο αθώα αλλά, με τον τρόπο της, και πιο βίαιη από τη σημερινή.
«Η εφηβεία μου»
«Αυτή η ιστορία αγάπης αντηχεί την εφηβεία μου και τα πρώτα χρόνια της ενήλικης ζωής μου. Πάντα με έλκυαν οι ιστορίες αγάπης με εμπόδια, με το στοιχείο της ταξικής πάλης που αναδύεται από τον έρωτα για κάποιον που θεωρητικά δεν είναι “φτιαγμένος” για εσένα. Αυτή η αφηγηματική κατεύθυνση ήταν εναρμονισμένη με τις λογοτεχνικές και κινηματογραφικές προτιμήσεις μου», σημειώνει από την πλευρά του ο σκηνοθέτης Ζιλ Λελούς.
