Γεννημένη στην Αθήνα, η Ευγενία Μακαριάδη γράφει μυθιστορήματα, διηγήματα και νουβέλες. Παρακολούθησε σεμινάρια λογοτεχνίας στο ΕΚΕΒΙ και στη σχολή των εκδόσεων Πατάκη – σε διδασκαλία του Μισέλ Φάις. Εχουν εκδοθεί τέσσερα βιβλία της: το μυθιστόρημα «Μύριαμ και Χάννα» από τις εκδόσεις Λιβάνη και οι συλλογές διηγημάτων «Ψευδάνθρακας», «Το ράγισμα» και «Το γέλιο των σκύλων», και οι τρεις από τις εκδόσεις Βακχικόν.
Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;
Το «Μικρό εξάγωνο δωμάτιο» της Γιόκο Ογκάουα και τα «Ονειρα» του Βάλτερ Μπένγιαμιν.
Ποιο ήταν το πιο ενδιαφέρον στοιχείο που μάθατε πρόσφατα χάρη στην ανάγνωση ενός βιβλίου;
H ενδοσκόπηση, χάρη στο βιβλίο «Το μικρό εξάγωνο δωμάτιο». Είναι ο κόσμος των πνευμάτων, είναι το συναισθηματικό αλλόκοτο. Ο μαγικός ρεαλισμός, όπως λογοτεχνικά αναφέρεται, είναι το βαθύ ενδιαφέρον για την ανάδειξη του μη πραγματικού ή του παράξενου σαν κάτι καθημερινό και κοινό. Καθώς επίσης ο ερωτισμός, τα ανομολόγητα συναισθήματα, τα δρώμενα σε εξωπραγματικούς τόπους, το Αφατο και Αδηλο, η αυτοπαρατήρηση, για το νόημα της ζωής. Ενα μυθιστόρημα σκοτεινό, μια ιστορία ενδοσκόπησης.
Βρήκατε ποτέ τον μπελά σας επειδή διαβάσατε ένα βιβλίο;
Μπελάς, ίσως κάποιες φορές, όμως διαβάζοντας μαθαίνει κανείς να αντιστέκεται και να διακρίνει γρηγορότερα την υποκριτική συμπεριφορά, την υποτίμηση, αρχής γενομένης από τα χρόνια του σχολείου μέχρι σήμερα.
Περιγράψτε την ιδανική αναγνωστική συνθήκη.
Μετά τη φροντίδα του σπιτιού, εννοώ τα γνώριμα μιας κοπιαστικής εργασίας νοικοκυριού, κάπου το απόγευμα χρειάζεται κανείς ανάπαυση. Αλλοι της οικογένειας συνεχίζουν σε διαφορετικούς χώρους τη δουλειά τους κι άλλοι απολαμβάνουν τα οφέλη της σιέστας. Φτιάχνοντας έναν μέτριο διπλό ελληνικό καφέ, στρώνομαι στην απόλαυση της ανάγνωσης ενός βιβλίου, στην άδεια τραπεζαρία του σπιτιού μου.
Υπάρχουν κάποια είδη λογοτεχνίας που προτιμάτε και άλλα που αποφεύγετε;
Συνήθως διαβάζω βιβλία τριακοσίων ή τετρακοσίων σελίδων, εξαίρεση εκείνα από σπουδαίους συγγραφείς, όπως το «Κουτσό» του Χούλιο Κορτάσαρ, το «Ταξίδι στην άκρη της νύχτας» του Σελίν κ.ά. Βιβλία φιλοσοφικά, κοινωνικοπολιτικά, ονειρικά ή παράξενα. Τα βιβλία που συνήθως δεν διαβάζω είναι εκείνα της επιστημονικής φαντασίας, τα βιβλία-τόμοι με ρομαντικούς έρωτες και η «ροζ» λογοτεχνία.
Τι είναι αυτό που σας συγκινεί περισσότερο σε ένα βιβλίο;
Η ταύτιση με τους λογοτεχνικούς ήρωες στους οποίους ο συγγραφέας αναγνωρίζει κομμάτια του εαυτού του, ορατά αλλά και πολλές φορές ανεπίγνωστα. Ετσι, διευρύνει τα όρια του εαυτού και επιτρέπει στους δικούς του μυθιστορηματικούς ήρωες να τον οδηγήσουν στο άγνωστο.
Υπάρχει κάποιο αγαπημένο βιβλίο που θα θέλατε να γίνει ταινία;
Η βιογραφία του Βάλτερ Μπένγιαμιν.
Τι είναι εκείνο που συνδέει τις ιστορίες των πρωταγωνιστών στο βιβλίο σας «Το γέλιο των σκύλων»;
Ο βασικός άξονας της συλλογής είναι η βία και οι μορφές της. Ο εγκλεισμός του ανθρώπου μες στην οικογένεια, στο περιβάλλον του, στην κοινωνία. Τα διηγήματα είναι ρεαλιστικά, αναφέρονται στη μοναξιά, στην υποτίμηση ανθρώπου από άνθρωπο, στην αλλοτρίωση, στην απώλεια. Βλέπουμε έναν βίαιο πατέρα, που ωθεί την κόρη του να μισεί τους άνδρες. Καθώς επίσης ένα παιδί serial killer αγοριών υποτιμημένο από τον γονιό του. Αθυρόστομη γυναίκα μαθαίνει τον παπαγάλο της να βρίζει ασύστολα. Κάποια διηγήματα είναι ονειρικά, αναφέρονται στην παιδική ηλικία, στα πάτρια εδάφη, άλλοτε σε τόπους ιστορικούς ή παραμυθητικούς.
Πώς θα απεγκλωβιστούμε από περιβάλλοντα απανθρωπιάς;
Με την παιδεία, τη γνώση, την εμπιστοσύνη στον εαυτό μας, την επιμονή στον σκοπό που αποβλέπουμε και με τη βοήθεια κάποιων δυνατών ανθρώπων για την εχεμύθεια και τις αρετές τους.
