Οταν ήταν νέος, ο κύριος Γκρι είχε αγοράσει ένα μικρό άσπρο βιβλιαράκι με εξώφυλλο την εικόνα ενός νέου, με παραδοσιακή φορεσιά, να παίζει κάποιο έγχορδο. Ηταν οι «Παραλογές» σε επιμέλεια του Γιώργου Ιωάννου και το βιβλίο είχε εκδοθεί από την Εστία.
Ηταν ένα σημείο αναφοράς για τον κύριο Γκρι που έψαχνε μανιωδώς αφηγήσεις με νεκρούς που επιστρέφουν στη ζωή (με τις ανάλογες συνέπειες…). Αυτές τις μέρες, ξαναθυμήθηκε το περίφημο «Τραγούδι του νεκρού αδελφού» και όσα έγραφε ο Ιωάννου για τις άπειρες παραλλαγές που έχει η συγκεκριμένη παραλογή στα Βαλκάνια. Το ξαναθυμήθηκε ακούγοντας το νέο άλμπουμ της εταιρείας Alia Vox, που μόλις κυκλοφόρησε υπό τις ευλογίες του ανθρώπου που είναι η καρδιά και ο εγκέφαλος κορυφαίων μουσικών πρότζεκτ για την εν λόγω δισκογραφική, του Ζορντί Σαβάλ. Τίτλος του άλμπουμ: «The Spirit of Bulgarian Traditions» (Το πνεύμα των βουλγαρικών παραδόσεων).
Οι ήχοι που αναδύονται από το cd είναι εξωτικοί αλλά και οικείοι, συχνά με έναν τρόπο αβάσταχτο. Είναι λες και προέρχονται από νυχτερινές παγανιστικές δοξασίες, με πολλές και διαφορετικές ατμόσφαιρες από την άλλοτε σκοτεινή, άλλοτε μεθυσμένη καρδιά της Βαλκανικής.
Εύστοχα ο συνθέτης γράφει στο σημείωμα του άλμπουμ ότι το όλο πρότζεκτ είναι μια «μουσική αρχαιολογία».
Ουσιαστικά, το όλο άλμπουμ συνοψίζει αριστοτεχνικά τις πολλές και διαφορετικές μουσικές εθνοτικών ομάδων των Βαλκανίων, από την Ορεστιάδα, από τη Βλαχία και τα περίχωρα της Σόφιας, τη δυτική Ροδόπη και τις περιοχές των Πομάκων, τους Καρακατσάνους, τους Κοπανάρι Ρομά, τους χριστιανούς ορθόδοξους, αλλά και τους μουσουλμάνους Βούλγαρους, τους σλαβόφωνους Ελληνες βοσκούς, τους Τούρκους και πολλούς άλλους πληθυσμούς.
Το άλμπουμ ηχογραφήθηκε με παραδοσιακά όργανα σε καθολικό καθεδρικό χωρίς την προσθήκη σύγχρονων τεχνολογιών ηχογράφησης, ώστε να διατηρηθεί όσο το δυνατόν περισσότερο ο φυσικός ήχος.
Οπως και η Ελλάδα, έτσι και η Βουλγαρία αποτέλεσε ένα είδος διασταύρωσης μεταξύ πολιτισμών, στο μεταίχμιο της Δύσης με την Ανατολή, με έντονο το στοιχείο των μετακινήσεων πληθυσμών και της διαρκούς πολιτισμικής ανταλλαγής, συχνά μέσα από εθνοτικές ομάδες πολλές από τις οποίες δεν υπάρχουν πια. Εύστοχα ο συνθέτης Γκεόργκι Αντρέεφ γράφει στο σημείωμα του άλμπουμ ότι το όλο πρότζεκτ είναι μια «μουσική αρχαιολογία». Η φωνή της Στοϊμένα Νεντιάλκοβα έχει ένα ερωτικό αλλά και πένθιμο μέταλλο, ενώ την πλαισιώνουν πέντε έξοχοι μουσικοί, μερικοί από τους οποίους συμμετέχουν στα φωνητικά: Νεντιάλκο Νεντιάλκοφ, Πέταρ Μιλάνοφ, Νικολάι Κραχμάροφ, Ανγκελ Ανγκέλοφ και Ιβάν Πάντσεφ. Ο κύριος Γκρι ακούει το cd διαβάζοντας το «Τραγούδι του νεκρού αδελφού», αναλογιζόμενος ότι στα Βαλκάνια έρωτας και θάνατος συχνά είναι το ίδιο τραγούδι, ο ίδιος χορός.
