Πολύ νωρίς χθες το πρωί, 13 φοιτητές της κλασικής φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών συναντήθηκαν στον αύλειο χώρο του Μουσείου Ακρόπολης. Ο ένας μετά τον άλλον έβαζαν τα ακουστικά που τους έδινε η παραγωγή του Τρίτου Προγράμματος της ΕΡΤ και περνούσαν, κάπως διστακτικά, μπροστά από ένα μικρόφωνο που είχε στηθεί μπροστά σε ένα υπαίθριο ραδιοφωνικό στούντιο.
Στις 9 το πρωί, λίγα λεπτά από τη στιγμή που άνοιξαν οι πόρτες του μουσείου για το κοινό, ξεκίνησε ένας διαφορετικός μαραθώνιος ανάγνωσης της Ιλιάδας του Ομήρου, ο οποίος διήρκεσε δώδεκα ώρες, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης.
Την έναρξη σηματοδότησε η ηχογραφημένη απαγγελία του διευθυντή του μουσείου, Νίκου Σταμπολίδη, ο οποίος διάβασε απόσπασμα από τη Ραψωδία Α, δίνοντας ύστερα τη σκυτάλη στους φοιτητές. Η δικαιολογημένη αμηχανία των φοιτητών απέναντι σε εμάς που παρακολουθούσαμε, αλλά και στους ακροατές του ραδιοφώνου οι οποίοι είχαν συντονιστεί εκείνη τη στιγμή στους δέκτες τους, σιγά σιγά εξαφανιζόταν και μετατρεπόταν σε ενθουσιασμό όσο προχωρούσε η ανάγνωση της «Ιλιάδας εξ ακοής».
Παρόλο που έχουμε συνηθίσει να ακούμε απαγγελίες αρχαίων κειμένων από επαγγελματίες ηθοποιούς, η δράση στόχευε στο να φέρει κοντά τη νέα γενιά με το ομηρικό έπος. Με τη καθοδήγηση του αναπληρωτή καθηγητή Αρχαίας Ελληνικής Φιλολογίας Βασίλη Π. Βερτουδάκη, οι φοιτητές βρέθηκαν για λίγες ημέρες από το αμφιθέατρο της σχολής του ΕΚΠΑ στο στούντιο της ΕΡΤ, κάνοντας πρόβες πάνω σε 12 από τις 24 ραψωδίες της Ιλιάδας, υπό την καθοδήγηση του Aγη Γυφτόπουλου και της Μάρας Καλούδη.
Οπως μας είπαν κάποιοι από τους συμμετέχοντες, ο κ. Βερτουδάκης τούς μετέδωσε τη μαγεία του ομηρικού λόγου και τους ενθάρρυνε στο να απαγγείλουν δημοσίως ένα από τα κείμενα τα οποία τους ώθησαν στο να γίνουν φιλόλογοι: «Η πρώτη μας επαφή με την Ιλιάδα ήταν στη Β΄ Γυμνασίου. Τότε μας συνέπαιρνε η ίδια η ιστορία και η δράση. Εμοιαζε με ταινία. Σήμερα μας συνεπαίρνει ο λόγος και ο τρόπος που είναι γραμμένη».
Αν και αρκετοί υποστηρίζουν ότι η γενιά Ζ δεν φημίζεται για τη σχέση της με τα κλασικά γράμματα, η χθεσινή συνακρόαση προσείλκυσε δεκάδες νέους, από την αρχή της εκδήλωσης. Μερικοί από αυτούς, κρατώντας από μία μετάφραση της Ιλιάδας, πήραν θέση στα σκαλιά της εισόδου και απόλαυσαν τη ζωντανή απαγγελία από τους συνομηλίκους τους, μαζί με άλλους επισκέπτες του μουσείου. Η επιλογή της Ιλιάδας δεν ήταν τυχαία, μας λέει ο καθηγητής, ο οποίος επίσης διάβασε απόσπασμα από τη Ραψωδία Ω, στο τέλος της ημέρας. «Πρότεινα αμέσως το ομηρικό έπος, καθώς πέραν του ότι είναι το αρχαιότερο, όχι μόνο της ελληνικής, αλλά και της ευρωπαϊκής λογοτεχνίας, είναι παράλληλα ένα κείμενο βαθιά ανθρώπινο και σκιαγραφεί κάθε συναισθηματική κατάσταση στην οποία μπορεί να βρεθεί το άτομο».
Ενας ακόμη λόγος ήταν και το γεγονός ότι οι συντελεστές, και κυρίως οι φοιτητές, βρήκαν την Ιλιάδα εξαιρετικά επίκαιρη. Τα λόγια που γράφτηκαν στον 8ο π.Χ. αιώνα αναδεικνύουν με τον πιο παραστατικό τρόπο τη σφοδρότητα του πολέμου, μέσα από μια ιστορία που στην ουσία δεν έχει ούτε νικητές ούτε χαμένους, παρά μόνο νεκρούς.
