Σκιές στο σκοτάδι ★★★
ΘΡΙΛΕΡ (2025), 93΄
Σκηνοθεσία: Στίβεν Σόντερμπεργκ
Ερμηνείες: Μάικλ Φασμπέντερ, Κέιτ Μπλάνσετ
Ο ακούραστος Στίβεν Σόντερμπεργκ μας στέλνει δεύτερη ταινία –μετά το «Presence»– μέσα σε διάστημα ενός μήνα, εξερευνώντας αυτή τη φορά το είδος του κατασκοπικού θρίλερ με τη δική του στυλάτη προοπτική. Πρωταγωνιστές εδώ είναι ένα ζευγάρι κορυφαίων πρακτόρων των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών, ο Τζορτζ Γούντχαουζ (Μάικλ Φασμπέντερ) και η αγαπημένη του σύζυγος, Κάθριν (Κέιτ Μπλάνσετ). Οταν ο πρώτος θα αναλάβει την αποστολή να εντοπίσει τον ένοχο μιας κρίσιμης διαρροής πληροφοριών από τους κόλπους της υπηρεσίας, οι ενδείξεις θα τον οδηγήσουν στα ίχνη της γυναίκας του. Καθώς ο χρόνος τον πιέζει, ο ηθικός και επαγγελματικός του κώδικας θα τεθούν σε δοκιμασία.
Ο Σόντερμπεργκ έχει την τύχη να διαθέτει στους κεντρικούς ρόλους δύο πρωτοκλασάτους ηθοποιούς, οι οποίοι κάνουν από μόνοι τους τα πάντα πιο γοητευτικά και ενδιαφέροντα. Γύρω τους υπάρχει επίσης ένα μείγμα παλιών και ανερχόμενων αστέρων (Πιρς Μπρόσναν, Μαρίσα Αμπέλα, Ναόμι Χάρις) σε ένα κατασκοπικό φιλμ, το οποίο ποντάρει περισσότερο στους έξυπνους διαλόγους, στο σασπένς και στις ανατροπές παρά στην καθαρή δράση. Το συνεχές παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι αποδεικνύεται ενίοτε απολαυστικό και πάντως αρκετό ώστε να κρατήσει ζωντανό το ενδιαφέρον του θεατή μέχρι και την τελευταία παιχνιδιάρικη σεκάνς.
Αγριες πληγές ★★★
ΔΡΑΜΑ (2024), 111΄
Σκηνοθεσία: Ζία Ζανγκ-κε
Ερμηνείες: Τάο Ζάο, Γιου Ζου
Ο Κινέζος δεξιοτέχνης Ζία Ζανγκ-κε («Αίσθηση αμαρτίας») προσεγγίζει με ιμπρεσιονιστική ματιά την πρόσφατη ιστορία της πατρίδας του, συνδυάζοντας τη μυθοπλασία με δικά του αρχειακά ντοκουμέντα. Διατρέχοντας την εικοσαετία 2002-2022, παρακολουθούμε την ιστορία της Κιαοκιάο και του Μπιν, ενός ζευγαριού που μοιάζει να μην μπορεί να συναντηθεί σχεδόν ποτέ συναισθηματικά. Επειτα από μια αρκετά χαρούμενη πρώτη περίοδο, εκείνος φεύγει δίχως καμία προειδοποίηση· λίγο καιρό αργότερα, η γυναίκα αποφασίζει να ξεκινήσει ένα ταξίδι προκειμένου να τον αναζητήσει.
Ο Ζανγκ-κε χρησιμοποιεί την αφαίρεση και το ελλειπτικό μοντάζ, ενώ ταυτόχρονα εντάσσει στην ταινία του υλικό κινηματογραφημένο σε βάθος δύο δεκαετιών. Είναι άλλωστε εμφανές στον τρόπο με τον οποίο η φωτογραφία αλλάζει κατά τη διάρκεια του φιλμ, καθώς αυτό περνάει από έναν ημιδιαλυμένο τόπο (2002) σε μια χώρα που ετοιμάζεται πυρετωδώς για τους Ολυμπιακούς Αγώνες (2006) μέχρι έναν σύγχρονο οικονομικό και τεχνολογικό γίγαντα (2022). Ολα αυτά εμείς τα παρακολουθούμε μέσα από τα μάτια των δύο ηρώων –και κυρίως της σιωπηλής Κιαοκιάο– πιασμένων στις παλίρροιες της Ιστορίας (ο αγγλικός τίτλος είναι «Caught by the Tides»), με μουσική επένδυση που επίσης εξελίσσεται όσο προχωράμε στον χρόνο και ποιητικούς συμβολισμούς, όπως αυτός με τα νερά του ποταμού που ανεβαίνουν για να καταπιούν την πόλη του ζευγαριού.
Γράμματα από τη Σικελία ★★★
ΔΡΑΜΑ (2024), 122΄
Σκηνοθεσία: Φάμπιο Γκρασαντόνια, Αντόνιο Πιάτσα
Ερμηνείες: Τόνι Σερβίλο, Ελιο Τζερμάνο
Ενα τυπικό μαφιόζικο δράμα, βασισμένο σε αληθινή ιστορία, κερδίζει πόντους χάρη στις ερμηνείες των πρωταγωνιστών του. Επειτα από κάποια χρόνια στη φυλακή, ο Κατέλο (Τόνι Σερβίλο), ένας μεσήλικας πρώην δήμαρχος, έχει χάσει πλέον τα πάντα και έχει βυθιστεί στα χρέη.
Σύντομα θα τον προσεγγίσει η ιταλική μυστική υπηρεσία, πείθοντάς τον να βοηθήσει στη σύλληψη του Ματέο (Ελιο Τζερμάνο), ενός από τα τελευταία μεγάλα αφεντικά της σικελικής μαφίας, τον οποίο γνωρίζει από παιδί. Η αλληλογραφία που θα ξεκινήσουν οι δυο τους, ωστόσο, θα οδηγήσει σε επικίνδυνα μονοπάτια, καθώς ο διαβόητος μαφιόζος Ματέο Μεσίνα Ντενάρο συνελήφθη μετά από 30 χρόνια εξαιτίας αυτών των γραμμάτων.
Το δίδυμο των Φάμπιο Γκρασαντόνια και Αντόνιο Πιάτσα δημιουργεί ένα σχετικά χαμηλών τόνων φιλμ, γύρω από μια ξεδοντιασμένη μαφία, η οποία αναπολεί περασμένα μεγαλεία με φράσεις βγαλμένες από τη Βίβλο. Ο σπουδαίος Τόνι Σερβίλο ερμηνεύει έναν άνδρα συντετριμμένο και ταυτόχρονα απελπισμένα αισιόδοξο, ο οποίος σαν ήρωας αρχαίας τραγωδίας βαδίζει προς το προδιαγεγραμμένο(;) τέλος του.
Ποτάμι ★★½
ΚΟΜΕΝΤΙ (2024), 94΄
Σκηνοθεσία: Χάρης Ραφτογιάννης
Ερμηνείες: Μάκης Παπαδημητρίου, Στεφανία Σωτηροπούλου
Πρώτη ταινία μυθοπλασίας για τον Χάρη Ραφτογιάννη («Αεραλάνδη»), ο οποίος δημιουργεί μια παράξενη κομεντί κάπου ανάμεσα στον ρεαλισμό και στο παράλογο. Ο Μάκης, άνθρωπος τυπικός και εσωστρεφής, φροντίζει για την ασφάλεια των αυτοκινητοδρόμων. Η ζωή του όμως θα αλλάξει όταν θα έρθει σε σύγκρουση με μια περιθωριακή ομάδα ρακοσυλλεκτών κάπου στις εσχατιές της πόλης – εκεί θα γνωρίσει και τη Μαρία, με τους δυο τους να συνδέονται δοκιμάζοντας τα τοπικά… φαστ φουντ. Ο Ραφτογιάννης πειραματίζεται με ευφάνταστα σχήματα –από γουέστερν αισθητική μέχρι ποπ διαφημιστικά τρικ– προκειμένου να μετατρέψει τη Λ. Κηφισού σε όχημα ταξικών διαχωρισμών-σχολίων. Κάποια από αυτά λειτουργούν και κάποια όχι, με τον Μάκη Παπαδημητρίου πάντως να παραδίδει άλλη μια εξαιρετική ερμηνεία.
Πικρές αλήθειες ★★½
ΔΡΑΜΑ (2024), 97΄
Σκηνοθεσία: Μάικ Λι
Ερμηνείες: Μαριάν Ζαν-Μπαπτίστ, Μισέλ Οστιν
Ο βετεράνος Βρετανός Μάικ Λι επιστρέφει με ένα φιλμ κοινωνικής –και περισσότερο οικογενειακής– παρατήρησης την επαύριο της πανδημίας. Στο Λονδίνο, η Πάνσι, μια αγοραφοβική και υποχόνδρια νοικοκυρά, μοιάζει να μην είναι ευχαριστημένη με τίποτα. Τα πυρά της συγκεντρώνουν οι πάντες, με πρώτους τον σύζυγο και τον νεαρό γιο της. Οταν η υπομονετική αδελφή της θα την πείσει να επισκεφθούν τον τάφο της μητέρας τους, το σκληρό προσωπείο της Πάνσι θα ραγίσει. Ο Μάικ Λι δημιουργεί ένα λιτό, σχεδόν ελλειπτικό φιλμ, που βασίζεται, ίσως υπερβολικά, στην ερμηνεία της πρωταγωνίστριας, Μαριάν Ζαν Μπαπτίστ.
