Εναν πιο σύνθετο, πολυαισθητηριακό τρόπο πρόσληψης της αρχαίας ελληνικής και ρωμαϊκής γλυπτικής, βασισμένο στην καταγεγραμμένη πρακτική του αρωματισμού των αγαλμάτων στην αρχαιότητα, προτείνει μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Oxford Journal of Archaeology.
Αξιοποιώντας φιλολογικές πηγές και επιγραφικά κείμενα, που τεκμηριώνουν ότι τα αρχαία ελληνικά και ρωμαϊκά αγάλματα δεν ήταν απλώς πολύχρωμα και διακοσμημένα με ενδύματα και με κοσμήματα, αλλά και αλειμμένα με αρωματικές ουσίες, η μελέτη υποστηρίζει ότι η ελληνορωμαϊκή γλυπτική διέθετε και μια σημαντική οσφρητική διάσταση, πέραν της αμιγώς εικαστικής.
Η αρχαιολόγος Σεσίλιε Μπρανς, ερευνήτρια στη Νέα Γλυπτοθήκη του Κάρλσμπεργκ στην Κοπεγχάγη, που υπογράφει το σχετικό άρθρο, επικαλείται πηγές όπως ο Κικέρωνας, ο οποίος αναφέρεται στο έθιμο της επάλειψης του αγάλματος της Αρτέμιδος στην Εγεστα της Σικελίας με αρώματα. Aντίστοιχα, ο ποιητής Καλλίμαχος ο Κυρηναίος κάνει λόγο σε επίγραμμά του για το άγαλμα της βασίλισσας της Αιγύπτου, Βερενίκης Β΄, το οποίο ήταν εμποτισμένο με αρωματικές ύλες, την ύπαρξη των οποίων φαίνεται να επιβεβαιώνει η έρευνα της Μπρανς.
Η Δανή αρχαιολόγος κάνει ιδιαίτερη αναφορά στο Ιερό της Δήλου, στο οποίο έχουν βρεθεί επιγραφές που καταγράφουν αναλυτικά τη σύσταση και τις τιμές των αρωμάτων που χρησιμοποιούνταν για την «κόσμηση» των αγαλμάτων της Αρτέμιδος και της Ηρας. Τα αρώματα και τα συστατικά τους περιελάμβαναν είδη ελαιολάδου, κηρήθρα, έλαια τριαντάφυλλου, ανθρακικό νάτριο κ.ά. Τα αρχαία αρωματοποιεία που έχουν εντοπιστεί στη Δήλο, εκτιμά η Σεσίλιε Μπρανς, υποδηλώνουν ότι ο αρωματισμός των αγαλμάτων γινόταν με ύλες που πιθανότατα παράγονταν στο ίδιο το νησί, ώστε να αξιοποιηθούν για τελετουργικούς σκοπούς.
Για τον αρωματισμό χρησιμοποιούνταν συγκεκριμένες πρακτικές όπως η επάλειψη των επιφανειών με κεριά και έλαια που συνέβαλαν μεταξύ άλλων στη διατήρηση των χρωμάτων των αγαλμάτων και στην ενίσχυση της στιλπνότητάς τους. Ενδεικτικά, ο Παυσανίας αναφέρει τη χρήση ελαιόλαδου στο άγαλμα του Δία στην Ολυμπία με στόχο την προστασία του από την υγρασία.
Σε άλλες περιπτώσεις, την οσφρητική εμπειρία φαίνεται πως ενίσχυε και η τελετουργική διακόσμηση των αγαλμάτων με άνθη και γιρλάντες, όπως στα ρωμαϊκά «Φλοράλια» και σε άλλες θρησκευτικές γιορτές.
