«Εξωτερικό – Μονοκατοικία – Μέρα». Σκηνή 1η: Οικογενειακό πάρτι, χρόνια πριν. Μπάρμπεκιου με κρέατα πλάι σε μια πισίνα, γύρω διάσπαρτα παρατημένα παιδικά παιχνίδια στο γκαζόν. Μια ελληνική σημαία κάπου. Ακούγονται σκυλιά από κοντινή απόσταση που γαβγίζουν καθώς τα κρέατα καπνίζουν. Ο Αγαμέμνων, ένας ψηλός γεροδεμένος άντρας στα 40, χαρίζει ένα μαύρο κουτάβι στη μικρή του κόρη, την 8χρονη Ηλέκτρα. Μια γυναίκα γύρω στα 25 της, σύζυγος-τρόπαιο, η Κλυταιμνήστρα, χορεύει ένα τσιφτετέλι αντικριστά με τη μικρή Ηλέκτρα.
Το παλάτι του Αγαμέμνονα είναι ένα τσιμεντένιο μοντέρνο αρχιτεκτόνημα με πισίνα και κήπο στα νότια προάστια, καμιά εικοσαριά χιλιόμετρα από το κέντρο της Αθήνας. Εδώ εκτυλίσσεται ένα από τα τελευταία επεισόδια στο δράμα των Ατρειδών, η ιστορία της Ηλέκτρας και του Ορέστη. Επίσης εδώ άρχισαν και ολοκληρώθηκαν τα κινηματογραφικά γυρίσματα της ταινίας με τον προσωρινό τίτλο «Ηλέκτρα 7», η οποία διαρθρώνεται σε επτά μέρη. Επτά σκηνοθέτες του ελληνικού κινηματογράφου με ενιαίο σεναριακό κορμό –μια μητροκτονία στη σύγχρονη Ελλάδα– αναμετριούνται, ο καθένας με το ύφος του, με την τραγωδία «Ηλέκτρα» του Σοφοκλή από την οποία αντλεί έμπνευση το σενάριο του Παναγιώτη Χριστόπουλου. Παραγωγοί της ταινίας είναι το Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου και η Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου (ΕΑΚ), και η πρώτη προβολή της θα γίνει στο Μικρό Θέατρο της Αρχαίας Επιδαύρου, στο πλαίσιο του κύκλου Contemporary Ancients, τον Ιούλιο.
Επόμενο πλάνο, στον κήπο από όπου ξεκίνησαν όλα χρόνια πριν. Η Ηλέκτρα και ο Ορέστης φορούν χειροπέδες, κάθονται δίπλα στην πισίνα και παρακολουθούν σιωπηλοί. Γύρω τους η αστυνομική ομάδα έχει αναλάβει να κάνει την αναπαράσταση του εγκλήματος: Η γυναίκα μαχαιρώθηκε, στα νύχια της βρέθηκαν ίνες από τη μοκέτα και τις πολυθρόνες. Οι πατημασιές στο χυμένο αίμα ανήκουν στον γιο της.
Η σκηνοθέτις Ελίνα Ψύκου διηγείται το δικό της μέρος στην ταινία –το έβδομο και τελευταίο– απνευστί. Τo «traveling» της κάμερας ξεκινά από τον χώρο της πισίνας και περνώντας μέσα από το σπίτι καταλήγει στον κήπο κοντά στην είσοδο, ενώ ένας γερανός εξασφαλίζει λήψεις από ψηλά. «Ενας πραγματογνώμονας, μια χούφτα ειδικοί, μερικοί ασφαλίτες και οι υποψήφιοι δράστες: δύο αδέλφια, ένα κορίτσι και ένα αγόρι. Ενα μονοπλάνο, μια αεικίνητη χορογραφία. Η αναζήτηση της αλήθειας σε μια μπρουταλιστική μονοκατοικία-ναό-φρούριο-παλάτι, όπου τίποτα δεν μπορεί να διαπεράσει το μπετόν. Ούτε η αλήθεια ούτε το ψέμα», έτσι περιγράφει η Ελίνα Ψύκου τη ματιά της στην υπόθεση της «Ηλέκτρας 7».
H «Κ» βρέθηκε στα γυρίσματα της Ελίνας Ψύκου που πραγματοποιήθηκαν σε μια μπρουταλιστική μονοκατοικία – παλάτι του Αγαμέμνονα.
«Η αλήθεια έχει γίνει σμπαράλια στο δικό μου κομμάτι της Ηλέκτρας», λέει ο Αλέξανδρος Βούλγαρης, όταν του ζητάμε να μας πει την ιδέα του για το πρώτο μέρος της ταινίας που εκείνος σκηνοθετεί. «Ενας συναισθηματικός αποπροσανατολισμός, εικόνες που συνδέονται από λάθος. Μια προσπάθεια να αποφύγουμε να καταλάβουμε τι έγινε. Σαν να μη μας νοιάζει το κακό ή σαν να το συνηθίσαμε», σχολιάζει. Στο δεύτερο μέρος, ο σκηνοθέτης Νεριτάν Ζιντζιρία επιχειρεί να φέρει τον θεατή στο πλευρό της υπεύθυνης αξιωματικού της αστυνομίας, βιώνοντας μαζί της την πορεία της έρευνας. «Κύριο μέλημα ήταν η αφηγηματικότητα να αποδώσει τη σύγχυση που επικρατεί κατά τη διάρκεια της εξιχνίασης, σε αντιπαραβολή με τη μεθοδική και ψύχραιμη συλλογή των στοιχείων», μας εξηγεί.
Για τον τρίτο στη σειρά σκηνοθέτη, τον Aργύρη Παπαδημητρόπουλο, το μέρος που έχει αναλάβει να υλοποιήσει διαθέτει το χαρακτηριστικό ύφος του: «Δύο παιδιά διασχίζουν γέφυρες, ποτάμια και λασπωμένους δρόμους, ψάχνοντας καταφύγιο. Δύο μοναχικοί ενήλικοι, εξαιτίας τους, θα βρεθούν πιο κοντά, σε ένα περιβάλλον ονειρικά όμορφο και εφιαλτικά άσχημο. Η κάμερα παρακολουθεί χωρίς να κρίνει και εγώ ξέρω ότι κάθε φορά που το λέω αυτό, λέω ψέματα», σημειώνει.
«Η μάτια μου είναι ρεαλιστική», λέει ο Μπάμπης Μακρίδης για το τέταρτο μέρος της ταινίας, που έχει γυριστεί σε τηλεοπτικό στούντιο. «Η διαστρέβλωση της αλήθειας και η κανονικότητα της παραπληροφόρησης, η τηλεόραση και τα ΜΜΕ με την πραγματικότητά τους μαζί με την απάθεια των υπνωτισμένων θεατών ή ακροατών», αυτά είναι τα βασικά στοιχεία αυτού του μέρους που αφηγείται πώς το έγκλημα παρουσιάζεται στην κοινή γνώμη.
Η Χριστίνα Ιωακειμίδη εστιάζει στη δίκη της Ηλέκτρας και του Ορέστη, με την καθοριστική κατάθεση της Χρυσοθέμιδος. «Πρόκληση για μένα, να καταφέρω μέσα σε λίγα λεπτά να αναδείξω τις πολύπλοκες σχέσεις των τριών αδελφών και τις εσωτερικές συγκρούσεις τους», τονίζει. «Εχω αναλάβει τη σκηνοθεσία στο έκτο και προτελευταίο κεφάλαιο της ταινίας, το οποίο περιστρέφεται γύρω από τη σχέση της Ηλέκτρας με τον Ορέστη», μας πληροφορεί η σκηνοθέτις Σοφία Εξάρχου για το δικό της μέρος. «Σε όλο το κεφάλαιο, η κάμερα ακολουθεί διαρκώς την Ηλέκτρα στην τελευταία της διαδρομή, που την οδηγεί σε μια οδυνηρή συνάντηση», προσθέτει.
