Στη Δημόσια Βιβλιοθήκη της Νέας Υόρκης άνοιξε η έκθεση που τιμά τη λαμπρή πορεία 100 ετών ενός περιοδικού-θρύλου, του περιοδικού The New Yorker. Η έκθεση θα έχει διάρκεια ένα χρόνο (έως τις 21 Φεβρουαρίου 2026) και θα μεταδίδει σε όλο αυτό το διάστημα τις αρχές της δημοσιογραφίας που πηγάζουν από την πορεία αυτού του περιοδικού. Για τον New Yorker θα μπορούσε να πει και να γράψει κανείς τόσο πολλά, αλλά ας σταθούμε στα πιο οφθαλμοφανή και αξιοπρόσεκτα. Τα long reads του περιοδικού, τα εκτενή (έως υπερβολικά εκτενή) άρθρα του, είναι σήμα κατατεθέν, όπως και τα καλλιτεχνικά εξώφυλλα που αποτελούν ένα χωριστό κεφάλαιο. Πώς θα μπορούσε βεβαίως να μην αναφερθεί κανείς και στις τόσο χαρακτηριστικές γελοιογραφίες (σάτιρες πάντα των κοινωνικών ηθών), όπως και στην καταπληκτική σελιδοποίηση και τη μοναδική σύζευξη φωτογραφιών και σκίτσων. Οι φωτογραφίες όπως και τα σκίτσα είναι με την υπογραφή σημαντικών δημιουργών. Η συμβολή των εικονογράφων είναι επίσης κεφαλαιώδους σημασίας.
Η έκθεση αφηγείται πορεία προσώπων, ιστορίες, ιδέες. Αλλωστε, ένα περιοδικό είναι καθρέφτης ιδεών και αρχών. Το The New Yorker είναι ένα τεράστιο κομμάτι των αρχείων που φυλάσσονται στη Βιβλιοθήκη της Νέας Υόρκης. Τα εξώφυλλά του από το 1925, έτος ιδρύσεως, έως σήμερα είναι μια πινακοθήκη της Αμερικής. Οπως και των άλλων μεγάλων περιοδικών, του Time, του Life και του Newsweek.
Η έκθεση αυτή μας υπενθυμίζει κάτι πολύ σημαντικό επίσης. Τον ρόλο των περιοδικών, που στη δική μας χώρα έχουμε αγνοήσει τα τελευταία χρόνια καθώς έχουμε αφήσει το κοινό να θεωρήσει την ύπαρξη ενός περιοδικού ως κάτι παρωχημένο και ξεπερασμένο.
Περιοδικά αυτού του βεληνεκούς και ποιότητας είναι ένα ανάχωμα στον χυλό της παραπληροφόρησης. Η έκθεση δείχνει στο κοινό πόσος κόπος, πόση επιμονή και ποια κριτήρια απαιτούνται για να προστατευτεί και να αναδειχθεί το κύρος του τίτλου ενός σοβαρού περιοδικού. Δείχνει επίσης τη συμβολή του στον «λογοτεχνικό κοσμοπολιτισμό», όπως λέγεται στην έκθεση, από τη δεκαετία του 1920 ώς τις μέρες μας, καθώς και στην ανάδειξη σημαντικών υπογραφών. Το θέμα επίσης της διόρθωσης, της επιμέλειας και της έρευνας για πιστοποίηση των στοιχείων που αναφέρονται σε κάθε άρθρο είναι εξίσου σημαντικής αξίας.
ΜΑΤΙΕΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ
Ρεύματα Μεσοπολέμου
Στη Neue Galerie του Μανχάταν, μουσείο αφιερωμένο στην τέχνη του γερμανόφωνου κόσμου του 1890-1930, εγκαινιάστηκε η νέα έκθεση για το κίνημα του Νέου Αντικειμενισμού. Υπήρξε ένα σημαντικό ιδεολογικό και καλλιτεχνικό ρεύμα του 20ού αιώνα μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, χαρακτηριζόμενο από τον κριτικό ρεαλισμό, τον κοινωνικό σχολιασμό και τη λεπτομερή αναπαράσταση της καθημερινότητας. Υπήρξε αφετηρία του εξπρεσιονιστικού ρεύματος.
ΜΠΙΛΜΠΑΟ
Ταρσίλα ντο Αμαράλ
Από τις ηγετικές μορφές του βραζιλιάνικου μοντερνισμού, η Ταρσίλα ντο Αμαράλ (1886-1973) είναι το θέμα έκθεσης στο Γκούγκενχαϊμ του Μπιλμπάο. Η έκθεση επικεντρώνεται στον μοντερνισμό της Βραζιλίας και δίνει την ευκαιρία στο ευρύ κοινό να γνωρίσει τη ζωγραφική της Ταρσίλα ντο Αμαράλ (ή απλώς Ταρσίλα). Ανάμεσα στο Σάο Πάολο και στο Παρίσι, η Ταρσίλα βίωνε τα κύματα μοντερνισμού της δεκαετίας του 1920 με επιρροές από τα ρεύματα του κυβισμού και του πρωτογονισμού.
ΜΑΔΡΙΤΗ
Προυστ και Τέχνη
Στο Μουσείο Thyssen-Bornemisza παρουσιάζεται μια ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα έκθεση με θέση τη σχέση του Μαρσέλ Προυστ με τις τέχνες. Οι αισθητικές ιδέες του Προυστ, το καλλιτεχνικό και αρχιτεκτονικό περιβάλλον που τον περιέβαλλε και που αναπαρήγε στα βιβλία του, καθώς και οι καλλιτέχνες που εξασκούσαν επιρροή στο πνεύμα του, συγκροτούν τις πτυχές της έκθεσης. Εμφαση δίνεται και στο Παρίσι που γνώρισε ο Προυστ. Στη φωτογραφία, η Βενετία από τον Τέρνερ (1834).
ΚΑΛΙΦΟΡΝΙΑ
Τσαρλς Γκέινς
Για πάνω από έξι δεκαετίες, ο Αμερικανός εικαστικός Τσαρλς Γκέινς δημιουργεί «οικοσυστήματα» επιχειρώντας να διερευνήσει την περίπλοκη σχέση μεταξύ αντίληψης και νοήματος. Στην έκθεση που παρουσιάζει τώρα στην γκαλερί της Hauser & Wirth στο δυτικό Χόλιγουντ, ο Γκέινς δείχνει τη νέα σειρά από δέντρα με μεγάλων διαστάσεων πλεξιγκλάς, που υιοθέτησε αρχικά το 1987. Πρόκειται για εννέα τρίπτυχα και ορισμένα δίπτυχα υδατογραφιών, όλα βασισμένα στα δέντρα της Τανζανίας.
ΧΡΟΝΙΝΓΚΕΝ
Βίνσεντ βαν Γκογκ
Δεν είναι ευρέως γνωστό ότι στη δεκαετία του 1890 το Μουσείο του Χρόνινγκεν στην Ολλανδία παρουσίασε μία από τις μεγαλύτερες εκθέσεις έργων του Βίνσεντ βαν Γκογκ. Η έκθεση που παρουσιάζεται έως τις 5 Μαΐου στο Μουσείο του Χρόνιγκεν με τίτλο «Πώς ο Βαν Γκογκ έφτασε στο Χρόνινγκεν» αφηγείται αυτήν την ενδιαφέρουσα ιστορία. Εκείνη την εποχή, πριν από 130 χρόνια, φωτισμένοι αστοί και ενθουσιώδεις φοιτητές έφερναν τα ρεύματα της μοντέρνας τέχνης στη βόρεια Ολλανδία.
