Δεν υπάρχει προηγούμενο ελληνικού συγκροτήματος της ανεξάρτητης, τουλάχιστον, σκηνής που να έκανε το μεγάλο του ξεπέταγμα το προϊστορικό 2006, να κυκλοφόρησε τον τελευταίο του δίσκο πριν από 12 χρόνια, να μην υφίσταται εδώ και περισσότερο από μία δεκαετία, να είχε έδρα ένα νησί (ακόμη κι αν αυτό το νησί είναι η Κέρκυρα) και να εξακολουθεί να τροφοδοτεί τον μύθο του με τους πιο απίθανους και αναπάντεχους τρόπους. Και τις περισσότερες φορές, μάλιστα, εντελώς ερήμην του.
Το ντοκιμαντέρ «Εδώ μιλάνε για λατρεία», που ετοιμάζεται για τις παρθενικές του προβολές στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ της Θεσσαλονίκης (14.3 και 15.3) θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι το επιστέγασμα του διαχρονικού καλτ που συνοδεύει τους «Κόρε. Υδρο.». Αλλά την ίδια στιγμή είναι και η ζωντανή απόδειξη της ακατάβλητης αφοσίωσης μιας κοινότητας φαν, που ανακάλυψαν κάτι από τον εαυτό τους στο ποιητικό, μελοδραματικό, αυτοσαρκαστικό, ενίοτε παραληρηματικό, υπερβατικό σύμπαν του Παντελή Δημητριάδη, του Αλέξανδρου Μακρή και των συνοδοιπόρων τους. Και τι μεγαλύτερη απόδειξη για όλα αυτά από το γεγονός ότι το διάρκειας 88 λεπτών φιλμ υπογράφει ένας πραγματικός φαν, ο συνάδελφος, μουσικοκριτικός και συνεργάτης στο περιοδικό «Κ» Βύρωνας Κριτζάς, που είχε την ιδέα και τη γενναιότητα να συνδέσει το σκηνοθετικό του ντεμπούτο με μια μεγάλη προσωπική μουσική του αγάπη· που όπως όλες οι μεγάλες αγάπες φλερτάρουν κάποιες φορές με τη διακεκαυμένη ζώνη της γλυκιάς εμμονής.
Ο σπόρος μπήκε πριν από δύο χρόνια, όταν ο Βύρωνας Κριτζάς είδε το «Springsteen & I», ένα ντοκιμαντέρ για τον Μπρους Σπρίνγκστιν, όπου απλοί φαν μιλούσαν για το είδωλό τους. «Ενα βράδυ συζητώντας για μουσικά ντοκιμαντέρ με τη φίλη μου σκηνοθέτρια Βίλμα Κόκκα (σ.σ. συμμετέχει στο πρότζεκτ με την ιδιότητα της βοηθού σκηνοθέτη) είπαμε πως θα ήταν ωραίο να κάναμε κάτι αντίστοιχο όπου θα μιλούσαν οι φαν των “Κόρε. Υδρο.”. Το ίδιο βράδυ βρήκα και τον τίτλο από το ομώνυμο τραγούδι του τρίτου άλμπουμ του συγκροτήματος. Στην πορεία, όμως, άρχισα να φαντασιώνομαι κάτι μεγαλύτερο· σκεφτόμουν ένα πλήρες ντοκιμαντέρ, με αρχειακό υλικό, γυρίσματα στην Κέρκυρα και άλλα τέτοια φιλόδοξα. Η Βίλμα είχε στον νου της μια πιο DIY προσέγγιση, εμπνευσμένη από το ύφος και τα βίντεο κλιπ των “Κόρε. Υδρο.”. Εκεί διαφωνήσαμε. Αλλά συνεχίσαμε. Μου είπε “κάν’ το όπως το έχεις φανταστεί και θα είμαι στην ομάδα”. Ετσι κι έγινε».
«Η πρώτη ύλη ήταν η αγάπη μου για τα τραγούδια τους. Δεν θέλησα όμως να τα αναλύσω. Τέτοιες πληροφορίες τα απομαγεύουν τα τραγούδια, τα μικραίνουν», λέει ο σκηνοθέτης.
Κάπως έτσι οργανώθηκε μια πλήρως επαγγελματική προσέγγιση με μια έμπειρη ομάδα παραγωγής από πίσω (Μαρίνα Δανέζη και Laika Productions) κι ένα πιο πολυεπίπεδο πλάνο γυρισμάτων, που τελικά τα είχε σχεδόν όλα. «Η πρώτη ύλη ήταν η αγάπη μου για τα τραγούδια των “Κόρε. Υδρο.”. Δεν θέλησα όμως να τα αναλύσω, να αποκαλύψω για παράδειγμα την ιστορία πίσω από το “Οχι πια έρωτες” (σ.σ. τη μεγάλη επιτυχία από τον πλέον εμβληματικό δίσκο τους, τη “Φτηνή ποπ για την ελίτ”). Τέτοιες πληροφορίες τα απομαγεύουν τα τραγούδια, τα μικραίνουν. Αντί γι’ αυτό επικεντρώθηκα στους δημιουργούς: Τον Παντελή και τον Αλέξανδρο». Ανακάλυψαν αρχειακό υλικό το οποίο δεν έχει δει κανείς, ξετύλιξαν όλο το κουβάρι της μπάντας από τα εφηβικά χρόνια έως τη διάλυση, μίλησαν με Αθηναίους που τους λάτρεψαν, αλλά και τους χλεύασαν. Κι αν υπάρχει κάποια «δημοσιογραφική επιτυχία» στο πρότζεκτ είναι ότι ακούμε επιτέλους το έτερο βασικό μέλος της μπάντας, τον Αλέξανδρο Μακρή, να αποτιμά τη δική του εμπειρία όλα αυτά τα χρόνια. Καθοριστική εδώ υπήρξε η συμβολή της παραγωγού, της Μαρίνας Δανέζη. «Με δική της πρωτοβουλία πήγαμε Κέρκυρα, τον συναντήσαμε και ύστερα από πολλές προσπάθειες, που κράτησαν συνολικά έναν χρόνο, τον πείσαμε να μιλήσει. Θεωρώ τη σχέση που ανέπτυξα μαζί του ένα από τα μεγαλύτερα δώρα αυτής της περιπέτειας».
Ακροατές της Gen Z
Φυσικά, πρωταγωνιστής του πρότζεκτ παραμένει ο άνθρωπος με τον οποίο έχουμε ταυτίσει τους «Κόρε. Υδρο.», ο ένας και μοναδικός Παντελής Δημητριάδης. Του ζητήσαμε να μας πει δυο λόγια για την εμπειρία των γυρισμάτων. Τον πετύχαμε καθ’ οδόν στην αγαπημένη του διαδρομή, Κέρκυρα – Αθήνα. «Η πρόταση με πέτυχε σε μια ψυχολογικά και συναισθηματικά δύσκολη περίοδο και είχα την αγωνία αν θα μπορούσα να είμαι ο εαυτός μου. Αλλά τελικά η παρουσία και ο επαγγελματισμός ανθρώπων που εμπιστεύομαι απόλυτα, όπως ο Βύρωνας και όλη η υπόλοιπη ομάδα, μου έδωσαν φτερά και πραγματικά απόλαυσα όλη τη διαδικασία», μας λέει. Αλήθεια, τον ρωτάω, πού αποδίδει την ανθεκτικότητα του μύθου του συγκροτήματος που έφτιαξε με μια χούφτα φίλων του το 1993 στην πατρογονική του Κέρκυρα, που πάντα ζει, εργάζεται και δημιουργεί; Το «Οχι πια έρωτες», για παράδειγμα, κάνει σήμερα μια δεύτερη καριέρα στο TikTok, με βασικούς ακροατές εικοσάρηδες της Gen Z. «Εχω καταλήξει πως σε ό,τι φτιάξαμε εμφανίζονται διαρκώς νέα στοιχεία προς ανακάλυψη, πράγματα που χρήζουν περαιτέρω εξερεύνησης», είναι η δική του ερμηνεία. Το «Εδώ μιλάνε για λατρεία», που είναι συμπαραγωγή της ΕΡΤ και επιδοτήθηκε από το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, θα προβληθεί αμέσως μετά τη θεσσαλονικιώτικη πρεμιέρα και στην Αθήνα. Κάποιοι μετρούν ήδη τις μέρες.
_______________________________________________________________________________
Κεντρική φωτό: O Παντελής Δημητριάδης στο προσωπικό του καταφύγιο, μια αγαπημένη παραλία της Κέρκυρας, στα γυρίσματα του ντοκιμαντέρ. Credit: Βιλελμίνη Αναστασία Κόκκα
