Τον Δεκέμβριο του 1992, άγνωστοι μέχρι και σήμερα δράστες αφαίρεσαν με τη μέθοδο του ριφιφί περίπου 5 δισ. δραχμές από 301 θυρίδες του υποκαταστήματος της Τράπεζας Εργασίας στην οδό Καλλιρρόης. Για να μπουν στην τράπεζα, έσκαψαν ένα τούνελ περίπου 25 μέτρων κάτω από την κοίτη του Ιλισού και την οδό Καλλιρρόης. Η ληστεία αυτή έμεινε στην Ιστορία ως «το ριφιφί του αιώνα». Από αυτή τη διάρρηξη είναι εμπνευσμένη η νέα μίνι σειρά, έξι επεισοδίων με τίτλο «Ριφιφί», του Σωτήρη Τσαφούλια, σε σενάριο Βασίλη Ρίσβα και Δήμητρας Σακαλή, για την Cosmote TV, σε εκτέλεση παραγωγής Tanweer.
«Εχουμε κρατήσει αυτό που ξέρουμε από την ειδησεογραφία ότι έχει συμβεί και η μυθοπλασία έρχεται να καλύψει αυτά που δεν ξέρουμε, δηλαδή ποιοι το έκαναν και γιατί», εξηγεί ο Σωτήρης Τσαφούλιας όταν τον συναντάμε σε ένα παλιό κτίριο του ΟΤΕ στην Καλλιθέα, όπου έχει στηθεί το «στρατηγείο» των διαρρηκτών. «Επειδή όλοι τότε είχαν υποθέσει πως πρόκειται για τρομοκράτες ή μαφιόζους με μεγάλη τεχνογνωσία, με ιντρίγκαρε πολύ η ιδέα να βάλω τους επτά απόλυτους loosers να κάνουν τη μεγαλύτερη ληστεία που έχει γίνει ποτέ, δηλαδή αντιήρωες. Ομως δεν ήθελα κανενός το κίνητρο να είναι τα λεφτά, αλλά η εκδίκηση για μια μεγάλη απώλεια που έχουν υποστεί. Κάνουν προσπάθεια να χτυπήσουν μια ιδέα, ένα σύστημα, δεν είναι τα λεφτά το κίνητρό τους». Το κίνητρο αυτό εξηγείται από τη δεύτερη ιστορία, μια αληθινή προσωπική ιστορία μιας γυναίκας, που συντάραξε την Ελλάδα στις αρχές του 2000, η οποία έχει ενσωματωθεί στο σενάριο, αλλά ο σκηνοθέτης δεν αποκαλύπτει.
Οι επτά είναι η Ολγα (Ευαγγελία Μουμούρη), μια γυναίκα που για προσωπικούς λόγους αποφασίζει να πλήξει την τράπεζα και λειτουργεί ως ο εγκέφαλος της ληστείας, ο Μανώλης (Χρήστος Χατζηπαναγιώτης), συνεταίρος του συζύγου της, ο Αντώνης (Βλαδίμηρος Κυριακίδης), ιδιοκτήτης γραφείου τελετών, ο Μιχάλης (Προμηθέας Αλειφερόπουλος), μηχανικός αυτοκινήτων, ο οποίος περιμένει να αποφυλακιστεί και υποφέρει καθώς η γυναίκα του τον εγκατέλειψε παίρνοντας μαζί της τα παιδιά τους, ο Νίκος (Βασίλης Χαραλαμπόπουλος), ένας γραφίστας που εργάζεται ως ελαιοχρωματιστής και πενθεί για τον θάνατο της γυναίκας του, ο Βάκης (Πάνος Βλάχος), ένας λίγο ρέμπελος νεαρός, ο Αργύρης (Δήμος Γιγαντάκης), που δουλεύει σε λούνα παρκ, και ο Θέμης (Αχιλλέας Ζέρβας), σερβιτόρος στο ζαχαροπλαστείο απέναντι από την τράπεζα όπου καταστρώνουν τα σχέδιά τους.
«Οι ιστορίες που μοιράζομαι με τον κόσμο μού αρέσει και προσπαθώ να είναι σαν πισίνες με διαφορετικά βάθη. Οποιος θέλει να μείνει στα ρηχά μένει», λέει ο σκηνοθέτης Σωτήρης Τσαφούλιας.
Τα γυρίσματα της σειράς ξεκίνησαν πριν από μερικές εβδομάδες και θα ολοκληρωθούν στις αρχές Μαρτίου (συνολικά 49 ημέρες γύρισμα), ενώ προηγήθηκε προετοιμασία περίπου τριών μηνών, για να βρεθούν οι χώροι και να διαμορφωθούν κατάλληλα. Συνολικά, χρησιμοποιήθηκαν περίπου 20 χώροι, ανάμεσά τους 7-8 σπίτια, γραφείο τελετών, λούνα παρκ, γραφεία της ΕΥΔΑΠ και της αστυνομίας, το ειρηνοδικείο, η μάντρα-στρατηγείο των διαρρηκτών.
Επίσης, στη Νίκαια, σε χώρο του Πανεπιστημίου Πειραιά, «κατασκευάστηκε» η Καλλιρρόης – και τα δύο ρεύματα, η τράπεζα, οι πολυκατοικίες, το απέναντι ζαχαροπλαστείο. «Μου αρέσει να καταπιάνομαι με πρότζεκτ που μπορεί να με καταστρέψουν, που με βγάζουν από τη ζώνη άνεσης και ασφάλειάς μου και έχουν μεγάλο ρίσκο», λέει γελώντας ο Σωτήρης Τσαφούλιας. Παραδέχεται πάντως ότι «εάν είχα φανταστεί τις δυσκολίες που έχει αυτή η σειρά, δεν θα την έκανα. Είναι πολύ πιο εύκολο να “ξαναζωντανεύεις” την Ελλάδα του 1800 ή του 1900 από το να κάνεις την Αθήνα του 1992. Φανάρια, πεζοδρόμια, λεωφορεία, αυτοκίνητα ήταν αλλιώς, υπάρχουν πολλές δυσκολίες και παγίδες. Το μόνο που με έχει στενοχωρήσει είναι ότι δεν μας έδωσαν άδεια από την ΕΥΔΑΠ να την αναφέρουμε, και έτσι τη λέμε ΕΤΥΔΑΠ».
Πρόκειται για μία από τις ακριβότερες παραγωγές μυθοπλασίας των τελευταίων ετών στην Ελλάδα, με προϋπολογισμό εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ. «Κατά βάση όμως είναι μια ανθρωποκεντρική σειρά, όχι μια αμιγώς αστυνομική σειρά», σχολιάζει ο κ. Τσαφούλιας. «Οι ιστορίες που μοιράζομαι με τον κόσμο μού αρέσει και προσπαθώ να είναι σαν πισίνες με διαφορετικά βάθη. Οποιος θέλει να μείνει στα ρηχά μένει, όποιος θέλει να αρχίσει να μπαίνει πιο βαθιά έχει τη δυνατότητα να το κάνει. Η ιστορία έχει και κωμικά στοιχεία, αλλά δεν είναι κωμωδία, είναι μια ανθρώπινη σειρά, όπου μέσα από την πράξη των ηρώων ενάντια στην τράπεζα ο καθένας μπορεί να δει πού στέκεται εκείνος, ποιο είναι το δικό του τέρας, η δική του τράπεζα και πώς αισθάνεται απέναντι σε αυτό. Οποιος λοιπόν περιμένει ότι θα παρακολουθήσει το ελληνικό Casa de Papel, δεν θα το δει».
__________________________________________________________________________
Κεντρική φωτό: Ο Σωτήρης Τσαφούλιας δίνει οδηγίες στο συνεργείο για το γύρισμα που θα ακολουθήσει στις θυρίδες της τράπεζας.
