Τέτοιες μέρες πέρυσι, η οσκαρική κούρσα ήταν σε μεγάλο βαθμό ξεκάθαρη. Το επικό «Οπενχάιμερ» του Κρίστοφερ Νόλαν, έχοντας πάει εξαιρετικά και στο πεδίο των εισπράξεων, ήταν ο βέβαιος νικητής του Οσκαρ καλύτερης ταινίας, αλλά και έξι ακόμη αγαλματιδίων, όπως αποδείχτηκε τελικά.
Κάτι τέτοιο ουσιαστικά συμβαίνει σχεδόν κάθε χρόνο, τουλάχιστον την τελευταία δεκαετία, με ελάχιστες εξαιρέσεις όπως η πραγματικά απροσδόκητη επικράτηση του «CODA» το 2022, σε μια πάντως ημι-πανδημική κινηματογραφική σεζόν.
Φέτος, ωστόσο, τα πράγματα δεν είναι έτσι, ιδίως από τη στιγμή που το έως τότε φαβορί «Emilia Perez» του Ζακ Οντιάρ εκτροχιάστηκε λόγω του γνωστού σκανδάλου με τις αναρτήσεις της πρωταγωνίστριας, Κάρλα-Σοφία Γκασκόν. Παρεμπιπτόντως, η τελευταία θα δώσει τελικά το «παρών» στην τελετή απονομής, όπως έγινε γνωστό χθες, παρόλο που δεν έχει εμφανιστεί σε καμία παρόμοια εκδήλωση όπου επίσης είναι υποψήφια, τον τελευταίο ενάμιση μήνα.
Η συγκεχυμένη εικόνα είναι πολύ πιθανό να οδηγήσει σε «μοιρασιά» των βραβείων, όπως έχει συμβεί συνήθως στο παρελθόν.
Οι συγκεκριμένες αποφάσεις, που προφανώς δεν είναι μόνο δικές της, φανερώνουν μάλλον μια κινηματογραφική βιομηχανία η οποία βρίσκεται συνολικά σε… σύγχυση. Η εκλογή –και η παντοδυναμία– του Ντόναλντ Τραμπ έχει φανερά προκαλέσει ζυμώσεις στα χολιγουντιανά λόμπι, τα οποία είναι παραδοσιακά στο πλευρό των Δημοκρατικών, δίχως αυτό να σημαίνει ότι υπάρχει κάποια ενιαία γραμμή απέναντι στη νέα κατάσταση.
Αν κάποιος θέλει να γίνει λίγο πιο παρατηρητικός, μπαίνοντας αναπόφευκτα και στην επικίνδυνη λόχμη των υποθέσεων, θα δει το πιο προοδευτικό και δυναμικό σωματείο των ηθοποιών να επιβραβεύει πρόσφατα (στα βραβεία SAG) το «Κονκλάβιο» του Εντουαρντ Μπέργκερ, ένα φιλμ-πολιτική αλληγορία με σαφείς αιχμές προς τον συντηρητισμό. Οχι τυχαία, ίδια επιλογή έκαναν και τα ευρωπαϊκού προσανατολισμού BAFTA. Αντιθέτως, οι πιο «προσεκτικοί» παραγωγοί στα δικά τους βραβεία, έπειτα από το φιάσκο του «Emilia Perez», στράφηκαν όχι στην ιστορία μετανάστευσης του «The Brutalist», το οποίο μέχρι τότε ήταν δεύτερο φαβορί, αλλά στο σχεδόν ξεχασμένο «Anora» του Σον Μπέικερ, ένα (εξαιρετικό) φιλμ με ηρωίδα βγαλμένη από την εργατική τάξη της λευκής Αμερικής και… Ρώσο συμπρωταγωνιστή.
Μπορεί όλα τα παραπάνω να μοιάζουν ελαφρώς με θεωρίες συνωμοσίας, όμως σε μια τόσο πολιτικοποιημένη ατμόσφαιρα, όπως αυτή που βιώνει τον τελευταίο καιρό ο πλανήτης, ακόμη και οι κινηματογραφικές εξελίξεις δεν μένουν ανεπηρέαστες. Κάπως έτσι καταλήγουμε σε μια οσκαρική βραδιά δίχως ακλόνητα φαβορί, παρά σε ελάχιστες κατηγορίες. Η συγκεχυμένη εικόνα είναι πολύ πιθανό να οδηγήσει σε «μοιρασιά» των βραβείων, όπως έχει συμβεί συνήθως στο παρελθόν, αλλά δεν αποκλείεται και μια πιο ευρεία επικράτηση αν κάποιο από τα υποψήφια φιλμ δημιουργήσει ένα ρεύμα της τελευταίας στιγμής. Κάτι τέτοιο φαίνεται να συμβαίνει με τον Τιμοτέ Σαλαμέ, ο οποίος εμφανίστηκε περίπου από το πουθενά κερδίζοντας το βραβείο της Ενωσης Ηθοποιών για τον ρόλο του στο «A Complete Unknown» και απειλώντας πλέον ευθέως το μέχρι πρότινος ακλόνητο φαβορί Εϊντριεν Μπρόντι. Σίγουρα ενθαρρυντικό είναι ότι όσοι αποφασίσουν να ξενυχτήσουν τα ξημερώματα της Καθαράς Δευτέρας, παρακολουθώντας ζωντανά την τελετή, λογικά δεν θα πλήξουν.
