Στη χώρα μας, η Ρομπέρτα Φλακ θα είναι πάντοτε η τραγουδίστρια του «Killing Me Softly With His Song» (1973) και είναι λογικό: μιλάμε για ένα κομμάτι που κατέκτησε την #1 θέση των τσαρτ σε Αμερική (έμεινε εκεί έξι εβδομάδες), Καναδά και Αυστραλία, κέρδισε δύο βραβεία Γκράμι και διασκευάστηκε από την Αλέκα Κανελλίδου μέχρι τους Fugees.
Είναι όμως μάλλον άδικο να τη θυμόμαστε μόνο γι’ αυτό. Κατ’ αρχάς, η συγκεκριμένη επιτυχία ήταν ούτως ή άλλως διασκευή (η πρώτη εκτέλεση ανήκε στηs λευκή τραγουδίστρια Λόρι Λίμπερμαν), αν και η Ρομπέρτα Φλακ ανέκαθεν είχε το χάρισμα να διασκευάζει πασίγνωστα τραγούδια, αλλάζοντας τελείως όχι μόνο το ύφος τους, αλλά ακόμη και το νόημα των στίχων: το έκανε με άνεση σε κομμάτια των Beatles, Λέοναρντ Κοέν, Πολ Σάιμον, Bee Gees και, ασφαλώς, στη φολκ μπαλάντα «The First Time Ever I Saw Your Face», που μεταμορφώθηκε στα χέρια της σε μια συγκλονιστική ερωτική ανάμνηση, από αυτές που σε σημαδεύουν για πάντα.
Αν και οι περισσότεροι τη θυμούνται από το «Killing Me Softly With His Song», άφησε πίσω της μια τεράστια καριέρα με σημαντικές συνεργασίες.
Το βασικό που δεν πρέπει να ξεχνάμε για την Αμερικανίδα τραγουδίστρια που πέθανε το πρωί της Δευτέρας 24 Φεβρουαρίου, σε ηλικία 88 ετών, ήταν πως, πέρα από τις ερμηνευτικές της ικανότητες και τη βελούδινη φωνή της, κατάφερε να έχει τον έλεγχο της καριέρας της, από τα τέλη της δεκαετίας του ’60, σε μια εποχή που οι περισσότερες γυναίκες κατά κανόνα ερμήνευαν κατά παραγγελία και απλώς κοσμούσαν τα εξώφυλλα των δίσκων. Η Ρομπέρτα Φλακ είχε άποψη για τις ενορχηστρώσεις, επέλεγε η ίδια τους μουσικούς που τη συνόδευαν, τους παραγωγούς με τους οποίους συνεργαζόταν, το ρεπερτόριό της και δεν δεχόταν να της επιβάλουν άλλοι οτιδήποτε αφορούσε τη μουσική που άφησε πίσω της. Τι πιο φυσικό για μια γυναίκα που το 1956 ήταν η μοναδική Αφροαμερικανίδα δασκάλα σε ένα σχολείο γεμάτο λευκούς μαθητές!
Οπως οι περισσότεροι της γενιάς της, ανακάλυψε τη μουσική μέσα από την εκκλησία, εννέα ετών άρχισε μαθήματα πιάνου και μόλις έξι χρόνια αργότερα πήρε πλήρη υποτροφία για το Πανεπιστήμιο Χάουαρντ. Αρχικά είχε πάθος με την όπερα, αλλά γρήγορα την κέρδισαν η σόουλ και τα μπλουζ.
Ο τζαζ πιανίστας Λες Μακάν είχε παραδεχτεί πως «και μόνον η φωνή της μπορεί να σου πυροδοτήσει κάθε συναίσθημα που υπάρχει». Ο ηθοποιός Κλιντ Ιστγουντ δήλωνε ορκισμένος θαυμαστής της. Ο Ντόνι Χάθαγουεϊ, ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα της σόουλ σκηνής της δεκαετίας του ’70, ηχογράφησε δύο άλμπουμ μαζί της. Τον Ιούνιο του 1987 δέχθηκε πρόταση του Μάιλς Ντέιβις και εμφανίστηκαν ζωντανά μαζί μπροστά σε 225.000 ακροατές στο Τορόντο. Ο πολύς Κουίνσι Τζόουνς συνεργάστηκε τέσσερις φορές μαζί της. Και κανείς δεν ξέρει ποια θα μνημόνευαν σήμερα ως μεγάλη επιρροή τους η Σαντέ, η Αλίσια Κις, η Ερικα Μπαντού και τόσες ακόμη διάδοχοί της. Γιατί μπορεί ένα μέρος της δισκογραφίας της να ακούγεται πλέον ελαφρώς παρωχημένο και γλυκανάλατο, αλλά τα πρώτα 25 χρόνια της καριέρας της η Ρομπέρτα Φλακ υπήρξε εξαιρετική. Ας μην τη θυμόμαστε, λοιπόν, μόνο για ένα τραγούδι.
