Περίπου δέκα μήνες μετά την έναρξη του διεθνούς διαγωνισμού (Μάιος 2024) με σκοπό την ανακαίνιση των αιθουσών της Δυτικής Πτέρυγας του Βρετανικού Μουσείου, ανακοινώθηκε χθες η απόφαση της ανάθεσης του έργου στο αρχιτεκτονικό γραφείο Lina Ghotmeh – Architecture (LG-A).
Ο διευθυντής του Μουσείου Νίκολας Κάλιναν απέδωσε την επικράτηση της συγκεκριμένης πρότασης έναντι των τεσσάρων άλλων φιναλίστ στο εξαιρετικά ευαίσθητο αρχιτεκτονικό όραμα της Λίνα Γκότμε. Εκείνη από την πλευρά της μοιράστηκε μαζί του τον ενθουσιασμό της γι’ αυτό το ταξίδι, όπως το ονόμασε, που θα ολοκληρωθεί μέχρι τα μέσα του 2026.
Οπως ανακοίνωσε το Βρετανικό Μουσείο, η ανακαίνιση του ιστορικού κτιρίου θα είναι μία από τις μεγαλύτερες που έχουν πραγματοποιηθεί στον κόσμο σε μουσείο. Αξίζει επίσης να θυμίσουμε ότι σε μία από τις αίθουσες της Δυτικής Πτέρυγας –στην αίθουσα Duveen– φιλοξενούνται τα Γλυπτά του Παρθενώνα.
Οσοι γνωρίζουν τη Λιβανέζα αρχιτέκτονα και τη δουλειά της, την χαρακτηρίζουν πάνω από όλα ανθρωπίστρια. Γεννημένη στη Βηρυτό τη δεκαετία του 1980, η Λίνα Γκότμε μεγάλωσε σε αυτήν την αρχαία, κοσμοπολίτικη πόλη που σημαδεύτηκε τραγικά από τον εμφύλιο πόλεμο. Αν και ήθελε να γίνει αρχαιολόγος, πραγματοποίησε τις αρχιτεκτονικές της σπουδές στο Αμερικανικό Πανεπιστήμιο της Βηρυτού, όπου εξέτασε τις έννοιες της μνήμης, του χώρου και του τοπίου μέσω της δικής της μεθοδολογίας με τίτλο «Αρχαιολογία του μέλλοντος». Συνέχισε την εκπαίδευσή της στο Παρίσι, και στη συνέχεια, συνεργαζόμενη με τα Ateliers Jean Nouvel και Foster & Partners, κέρδισε τον διεθνή διαγωνισμό για τον σχεδιασμό του Εθνικού Μουσείου της Εσθονίας. Μετά από αυτή τη νίκη συνίδρυσε το πρώτο της στούντιο, το γραφείο DGT Architects στο Παρίσι.
Λέγεται ότι οι πολυπολιτισμικές καταβολές της και το «αρχαιολογικής» προσέγγισης όραμά της για τον σχεδιασμό της Δυτικής Πτέρυγας είχαν ιδιαίτερη απήχηση στην κριτική επιτροπή του διαγωνισμού.
Η Γκότμε παρομοιάζει κάθε νέο έργο με αρχαιολογική ανασκαφή. Κοιτάζοντας το παρελθόν ενός κτιρίου υποστηρίζει τη συνέχισή του και τη σύζευξη με την «ιστορία» του μέλλοντός του, τοποθετώντας τη βιωσιμότητα στο επίκεντρο του σχεδιασμού όπως και την αυστηρή τήρηση της χρήσης φυσικών υλικών.
