Ετοιμάζοντας αποσκευές για το χειμερινό Βερολίνο, το άγχος είναι λιγότερο από όσο σε άλλες παρόμοιες περιστάσεις. Δίχως τον οργανωτικό πανικό και τον χείμαρρο των ταινιών στις Κάννες ή στη Βενετία, η Μπερλινάλε προσφέρεται για κινηματογραφική παρατήρηση και απόλαυση, ενώ διατηρεί τα χαρακτηριστικά ενός σπουδαίου ραντεβού του παγκόσμιου σινεμά: φιλμ από κάθε γωνιά του πλανήτη, μεγάλοι καλλιτέχνες, νέες τάσεις.
Τουλάχιστον αυτά προσπάθησε να εξασφαλίσει για το φετινό 75ο Φεστιβάλ Βερολίνου η νέα του καλλιτεχνική διευθύντρια, Τρίσια Τατλ, η οποία ανέλαβε έπειτα από τη (γενικώς επιτυχημένη) θητεία του Κάρλο Σατριάν. Σε πρόσφατες δηλώσεις της ξεκαθάρισε πως πρόθεσή της είναι να διατηρηθεί ο κοινωνικοπολιτικός προσανατολισμός της Μπερλινάλε, ενώ ταυτόχρονα «θέλουμε όλοι να περάσουν καλά». Το τελευταίο είναι ζητούμενο, έπειτα από τις περυσινές παλινωδίες, με τους ακροδεξιούς βουλευτές που προσκλήθηκαν στην έναρξη –κατόπιν αποσύρθηκε η πρόσκλησή τους– αλλά και με τις συνεχείς εκδηλώσεις διαμαρτυρίας καλλιτεχνών και κοινού για τη γενοκτονία στην Παλαιστίνη. Η αλήθεια είναι ότι η Αμερικανίδα διευθύντρια και οι συνεργάτες της κατάφεραν να συνθέσουν ένα «νόστιμο» πρόγραμμα, που συνδυάζει σπουδαία arthouse ονόματα με τη λάμψη χολιγουντιανών αστέρων.
Για την αποψινή έναρξη, πάντως, έχουμε μια μεγάλη επιστροφή. Ο Γερμανός Τομ Τίκβερ του καλτ «Τρέξε, Λόλα, τρέξε» παρουσιάζει το «The Light», ένα δράμα γύρω από μια προβληματική οικογένεια, η καθημερινότητα της οποίας θα αλλάξει όταν στη ζωή τους μπαίνει μια μυστηριώδης οικονόμος από τη Συρία. Το φιλμ του Τίκβερ θα είναι εκτός συναγωνισμού, όπως και αυτό του έτερου σταρ της φετινής διοργάνωσης, του οσκαρικού Μπονγκ Τζουν-χο των «Παρασίτων», ο οποίος φέρνει το πολυαναμενόμενο «Mickey 17» στην Μπερλινάλε και μαζί τον πρωταγωνιστή Ρόμπερτ Πάτινσον, ο οποίος υποδύεται ένα ρομπότ.
Και η φετινή Χρυσή Αρκτος, φυσικά, έχει αρκετούς και σημαντικούς μνηστήρες. Ο Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ («Μεγαλώνοντας»), από τους πιο συνεπείς δημιουργούς του σύγχρονου ανεξάρτητου σινεμά, διαγωνίζεται με το «Blue Moon», ένα φιλμ εποχής με τους Ιθαν Χοκ, Μάργκαρετ Κουόλι και Αντριου Σκοτ στους πρωταγωνιστικούς ρόλους.
Ο ανταγωνισμός θα είναι όπως είπαμε σοβαρός: Ο Μεξικανός Μισέλ Φράνκο, έπειτα από την επιτυχημένη «Μνήμη», συμμαχεί εκ νέου με την Τζέσικα Τσαστέιν στο «Dreams»· η ιδιαίτερη κινηματογραφίστρια Λουσίλ Χατζιχαλίλοβιτς βρίσκει και εκείνη αστεράτη πρωταγωνίστρια στο πρόσωπο της Μαριόν Κοτιγιάρ για το «Ice Tower»· ο sui generis Ρουμάνος Ράντου Ζούντε πηγαίνει για τη δεύτερη Χρυσή Αρκτο του με το «Kontinental ’25»· τέλος, η διακεκριμένη σεναριογράφος Ρεμπέκα Λένκιβιτς («Ida») κάνει το σκηνοθετικό ντεμπούτο της με το γυρισμένο στην Ελλάδα «Hot Milk».
Οπως συμβαίνει συχνά στο Βερολίνο, ωστόσο, τα βραβεία μπορεί να καταλήξουν σε ταινίες που αρχικά σχεδόν κανείς δεν υποψιάζεται ως φαβορί. Οπως και να έχει, οι δικές μας ευχές συνοδεύουν σίγουρα το «Οι άγριες μέρες μας», το πρώτο μεγάλου μήκους φιλμ του Βασίλη Κεκάτου, που κάνει πρεμιέρα στο τμήμα Generation 14plus. Επειτα από τον Χρυσό Φοίνικα με το μικρού μήκους «Η απόσταση ανάμεσα στον ουρανό και εμάς» και το τηλεοπτικό «Milky Way», ο Ελληνας κινηματογραφιστής συνεχίζει να εστιάζει στους νέους ανθρώπους, αφηγούμενος την ιστορία της Χλόης (Δάφνη Πατακιά), μιας νεαρής κοπέλας, η οποία διασχίζει τη χώρα με μια παρέα συνομηλίκων της προσπαθώντας να βοηθήσει ανθρώπους που ζουν στο περιθώριο.
