Τα ξημερώματα της 3ης Μαρτίου, είναι πολύ πιθανό οι συντελεστές του «The Brutalist» να βρίσκονται σύσσωμοι επάνω στη σκηνή των Οσκαρ, προκειμένου να γιορτάσουν τον θρίαμβο της ταινίας τους. Ο ταλαντούχος Μπρέιντι Κορμπέ δημιούργησε την επική ιστορία του μπρουταλιστή αρχιτέκτονα Λάζλο Τοθ, εμπνεόμενος από τις μεγάλες αμερικανικές αφηγήσεις και εμπιστευόμενος στον (υπέροχο) Εϊντριεν Μπρόντι τον κεντρικό ρόλο. Ο τελευταίος, ωστόσο, δεν παίζει μόνος του· η Φελίσιτι Τζόουνς και ο Γκάι Πιρς, τους οποίους συναντήσαμε διαδικτυακά, είναι και οι δύο υποψήφιοι για Οσκαρ δεύτερου ρόλου, υποδυόμενοι τη σύζυγο, Ερζεμπετ, και τον πλούσιο πάτρωνα του Λάζλο, αντίστοιχα.
«Ο τρόπος που δημιούργησε τους χαρακτήρες ο Μπρέιντι, μαζί με τη σύζυγό του, Μόνα (σ.σ. Φάστβολντ), φανερώνει ένα βαθύ ενδιαφέρον για τη σύνδεση και τις δυναμικές μεταξύ τους· τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι χρειάζονται και χρησιμοποιούν και στηρίζονται ο ένας στον άλλο», σημειώνει ο Γκάι Πιρς. Ο επιχειρηματίας Χάρισον βαν Μπιούρεν, τον οποίο ερμηνεύει, παραμένει αινιγματική φιγούρα στη μεγαλύτερη διάρκεια του φιλμ, πότε στηρίζοντας και πότε απομυζώντας τον πρωταγωνιστή καλλιτέχνη.
Στο πλευρό του δεύτερου θα βρεθεί από ένα σημείο κι έπειτα η σύζυγός του Ερζεμπετ, η οποία φτάνει στην Αμερική έχοντας επιβιώσει από τα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, αδύναμη και αποπροσανατολισμένη, τουλάχιστον αρχικά. «Αυτή είναι μια ενδιαφέρουσα σεναριακή ιδέα. Οταν φτάνει η Ερζεμπετ, το τραύμα των στρατοπέδων είναι ξεκάθαρο επάνω της με τρόπο σωματικό. Είναι υποσιτισμένη και με έναν τρόπο αποστασιοποιημένη από τον ίδιο της τον εαυτό. Εχει επίσης πολύ μικρές προσδοκίες από τους ανθρώπους γύρω της. Οταν λοιπόν συναντά για πρώτη φορά τον Βαν Μπιούρεν, συνειδητοποιεί, με έναν αρκετά νιτσεϊκό τρόπο, ότι πρόκειται για έναν αγώνα εξουσίας, βασικά οποιαδήποτε ανθρώπινη επαφή είναι πλέον για εκείνη αγώνας εξουσίας – πρέπει απλώς να καταλάβει τι σκοπούς έχει καθένας, με ποιους τρόπους μπορεί να τη βλάψει και στη συνέχεια να βρει πώς θα περιορίσει τη ζημία», εξηγεί η Φελίσιτι Τζόουνς.
Σταδιακά ωστόσο ο χαρακτήρας της μεταμορφώνεται: «Στη συνέχεια βλέπουμε την υγεία της να βελτιώνεται, αντιστρόφως ανάλογα με εκείνη του Λάζλο. Τη βλέπουμε να “ανθίζει”. Και εκεί συνειδητοποιείς ότι αυτή η γυναίκα είναι βαθιά πραγματίστρια. Κατά μία έννοια είναι έτοιμη να αγκαλιάσει τις χαρές του καπιταλισμού, που διαφημίζεται ότι προσφέρει η Αμερική. Φτάνει ακόμη και να εγκαταλείψει την πνευματική της πρόοδο μέσω της δουλειάς της, προκειμένου να κερδίσει αρκετά χρήματα για να ζήσουν αξιοπρεπώς. Παρ’ όλα αυτά, όταν έρχεται η σκηνή της αναμέτρησης με τον Βαν Μπιούρεν, τη βλέπεις να αμφισβητεί την οικονομική ιεραρχία, υποστηρίζοντας ουσιαστικά ότι η αξιοπρέπεια δεν προέρχεται από τον πλούτο οποιουδήποτε, αλλά από κάπου πολύ βαθύτερα», συμπληρώνει η ίδια.
Σε αντίθεση με τον δικό της χαρακτήρα, εκείνος του Πιρς δεν εξελίσσεται ακριβώς, αλλά παρουσιάζει τις αντιφάσεις ενός αρχετυπικού καπιταλιστή: από τη μία θαυμάζει το όραμα του Λάζλο και από την άλλη θέλει να τον «κατέχει». «Υπάρχουν πράγματι πολλές στιγμές μέσα στο φιλμ όπου ο χαρακτήρας σχεδόν αντικρούει τον εαυτό του, όμως ακόμη και τότε δείχνει κάτι αληθινό για εκείνον, είτε είναι ανοικονόμητος και χειριστικός είτε ευαίσθητος και γενναιόδωρος. Ολα αυτά προσωπικά τα βλέπω μέσα στο σενάριο που έγραψαν ο Μπρέιντι και η Μόνα. Οταν βέβαια προσεγγίζεις τον χαρακτήρα ερμηνευτικά είναι σημαντικό να αποδώσεις ό,τι χρειάζεται στην κάθε σκηνή, ταυτόχρονα όμως οφείλεις να έχεις στο μυαλό σου τι προηγήθηκε. Είναι ωραίο να βλέπουμε αντιφατικούς χαρακτήρες, αλλά η μετάβαση από τη μια κατάσταση στην άλλη πρέπει να είναι και πιστευτή».
Τη βλέπεις να αμφισβητεί την οικονομική ιεραρχία, υποστηρίζοντας ουσιαστικά ότι η αξιοπρέπεια δεν προέρχεται από τον πλούτο οποιουδήποτε, αλλά από κάπου πολύ βαθύτερα. Φελίσιτι Τζόουνς
Η διαρκώς ανερχόμενη Φελίσιτι Τζόουνς, από την πλευρά της, μίλησε για την έρευνα που έκανε προκειμένου να υποδυθεί την Ερζεμπετ: «Η έρευνα βοήθησε τρομερά. Γενικώς ψάχνω πολύ, με έναν τρόπο κάπως ακαδημαϊκό, προκειμένου να κατανοήσω το υπόβαθρο του χαρακτήρα, την εποχή που ζει κ.ο.κ.. Μου αρέσει να πηγαίνω από έξω προς τα μέσα: από τα μεγάλα θέματα και τις ιδέες του σεναρίου και του χαρακτήρα μέχρι σταδιακά στις λεπτομέρειες. Το σπουδαίο, πάντως, όταν δουλεύεις με τον Μπρέιντι, είναι πώς αντιλαμβάνεται τη δύναμη που έχει το σινεμά να μεταφέρει μια ιδεολογία. Και η ταινία του προφανώς έχει ένα πολύ μεγαλύτερο κοινωνικοπολιτικό μήνυμα, σε σχέση με τα επιμέρους συστατικά της».
Η προφορά
Στο «The Brutalist», η Βρετανίδα Τζόουνς και ο Αυστραλός Πιρς υποδύονται μια Ουγγαρέζα και έναν Αμερικανό αντίστοιχα. Με το φιλμ να έχει γυριστεί σχεδόν εξ ολοκλήρου στην Ουγγαρία το ζήτημα της γλώσσας ήταν πολυδιάστατο. Πρόσφατα μάλιστα –μετά τη συνέντευξη– δημιούργησε θόρυβο η αποκάλυψη ότι τόσο η δική της ουγγρική προφορά όσο και του Μπρόντι τελειοποιήθηκαν με τη συνδρομή της ΑΙ τεχνολογίας. «Για εμένα και τον Εϊντριαν ήταν μεγάλη βοήθεια το γεγονός ότι τα γυρίσματα έγιναν στη Βουδαπέστη, στον τόπο δηλαδή από τον οποίο κατάγονται οι χαρακτήρες μας. Μπορούσαμε, για παράδειγμα, να ακούμε γύρω μας τις προφορές των ανθρώπων και έτσι να εμπλουτίζουμε τις δικές μας σε αυτά που λέγαμε», σημειώνει η Τζόουνς. Ο Γκάι Πιρς, από την πλευρά του, είναι μάλλον πια… ειδικός των αμερικανικών προφορών: «Ουσιαστικά η διαφορά είναι μεταξύ ανατολικής και δυτικής ακτής. Για παράδειγμα, η προφορά που έκανα στο “Λος Αντζελες: Εμπιστευτικό” ήταν πολύ πιο απλή. Εννοώ όσοι είναι από την Καλιφόρνια θεωρούν ότι δεν έχουν προφορά. Πάντα έβρισκα αστείο όταν μου έλεγαν: “Μπορείς να μην κάνεις καμία προφορά;”. Στο “The Brutalist” όμως ο λόγος έχει πιο δομημένο, διακριτό τόνο, όπως στη Νέα Υόρκη».
Οσο για το πότε κατάλαβαν ότι η ταινία τους πρόκειται πραγματικά να πρωταγωνιστήσει στην οσκαρική σεζόν, οι δύο ηθοποιοί απαντούν σχεδόν με ένα στόμα: «Στη Βενετία. Η ανταπόκριση του κοινού εκεί ήταν αρκετά απροσδόκητη. Για να πω την αλήθεια, περίμενα ένα απαλό, ευγενικό χειροκρότημα. Τελικά, ήταν εκκωφαντικό και κράτησε για ώρα», θυμάται η Τζόουνς.
