Flow: Η γάτα που δεν φοβόταν το νερό ★★★★
ΑΝΙΜΑΤΙΟΝ (2024)
Σκηνοθεσία: Γκιντς Ζιλμπαλόντις
Σε μια κινηματογραφική σεζόν με εξαιρετικά animation («Τα μυαλά που κουβαλάς 2», «Το ατίθασο ρομπότ»), το πιο ξεχωριστό μας έρχεται, αναπάντεχα, από τη Λετονία.
Βραβευμένο ήδη με Χρυσή Σφαίρα και υποψήφιο για δύο Οσκαρ, το φιλμ του Γκιντς Ζιλμπαλόντις τοποθετείται σε έναν κόσμο όπου η ανθρώπινη παρουσία μοιάζει να έχει εξαλειφθεί. Εμείς ακολουθούμε τις περιπέτειες μιας γάτας, η οποία χάνει το σπίτι της έπειτα από μια πλημμύρα και βρίσκει καταφύγιο σε ένα περαστικό πλεούμενο.
Το αλληγορικό φιλμ του Λετονού Γκιντς Ζιλμπαλόντις έχει ήδη βραβευθεί με Χρυσή Σφαίρα και είναι υποψήφιο για δύο Οσκαρ.
Εκεί σταδιακά θα επιβιβαστεί μια ετερόκλητη ομάδα ζώων (ένας σκύλος, ένας κάστορας, ένας λεμούριος κι ένα γλαροπούλι), τα οποία θα αναγκαστούν να συνεργαστούν, παρά τις διαφορές τους, προκειμένου να επιβιώσουν σε αυτόν τον καινούργιο, υδάτινο κόσμο.
Πράξεις, όχι λόγια
Οικολογικό σχόλιο πάνω στην κλιματική αλλαγή και ταυτόχρονα παραμύθι γύρω από τις αξίες της συμπόνιας και της αλληλεγγύης, το φιλμ του Ζιλμπαλόντις ξεχωρίζει αρχικά με την πρωτότυπη επιλογή να μη δώσει «φωνές» στα ζώα-πρωταγωνιστές του.
Αντιθέτως, αυτά συμπεριφέρονται σε γενικές γραμμές όπως τα βλέπουμε στη φύση, γεγονός που προσδίδει έναν ιδιότυπο, ευπρόσδεκτο ρεαλισμό σε ένα σύνολο που κατά τα άλλα καλεί μικρούς και μεγάλους να χρησιμοποιήσουν τη φαντασία τους για να συμπληρώσουν τις πληροφορίες που (επίτηδες) παραλείπονται.
«Η αισθητή απειλή του νερού κάνει τα ζώα να αγχώνονται. Ομως, ύστερα από λίγο η φύση παίρνει ξανά τη θέση της. Το νερό δημιούργησε τη ζωή. Είναι παράδοξο να λέμε ότι η φύση είναι απειλή, επειδή όλα όσα ζουν είναι μέρος της φύσης. Ο άνθρωπος είναι η μεγαλύτερη απειλή. Θα μπορούσες να αποκαλέσεις το “Flow” μια οικολογική αλληγορία, την οποία τα παιδιά θα κατανοήσουν πιθανότατα σε συναισθηματικό επίπεδο», σημειώνει ο σκηνοθέτης.
Εμπιστοσύνη και συνύπαρξη
Πράγματι, η ταινία του –και σε οπτικό επίπεδο– αποτελεί αποθέωση της φύσης· μιας φύσης η οποία δεν εκδικείται, αλλά ανακαταλαμβάνει τον χώρο που δικαιωματικά της ανήκει.
Μέσα σε αυτό το περιβάλλον η γάτα, ζώο ανεξάρτητο και παροιμιωδώς επιφυλακτικό, καλείται να ξεπεράσει τους δισταγμούς της και να δείξει εμπιστοσύνη στους συνταξιδιώτες της.
Η αλληγορία προφανής αλλά και εξαιρετικά σύγχρονη σε έναν κόσμο (τον δικό μας) όπου η αποθέωση του ατομισμού και η έλλειψη επικοινωνίας αποτελούν μάστιγες σχεδόν εξίσου επικίνδυνες με την κλιματική κρίση.
