Με δύο εξαιρετικά σημαντικά όσο και ιδιαίτερα δημοφιλή έργα του Μπετόβεν ξεκίνησε τη χρονιά της η Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ. Στις 20 Ιανουαρίου στην αίθουσα «Χρήστος Δ. Λαμπράκης», ο Μιχάλης Οικονόμου διηύθυνε την ορχήστρα στην περίφημη Πέμπτη Συμφωνία αλλά και στο πέμπτο Κοντσέρτο για πιάνο, με την προσωνυμία «Αυτοκρατορικό». Σολίστ ήταν ο Βασίλης Βαρβαρέσος.
Οι επιλογές του Οικονόμου είχαν ρίσκο αλλά αποδείχτηκαν έξυπνες, καθώς τα έργα στηρίζονται κυρίως στο ρυθμικό στοιχείο και δεν έχουν εκτεθειμένα σολιστικά μέρη για έγχορδα. Επιπλέον, με έναν καλό πιανίστα το «Αυτοκρατορικό» κερδίζει σχεδόν πάντα τις εντυπώσεις, ειδικά χάρη στο ενθουσιώδες τρίτο μέρος του, που εύκολα συνεγείρει το κοινό. Ο δε Βαρβαρέσος είναι ένας πολύ καλός πιανίστας, του οποίου ο μεταδοτικός ενθουσιασμός δικαίως συνεπήρε το ακροατήριο. Η δεξιοτεχνία του κόβει την ανάσα και, φυσικά, προκαλεί θαυμασμό. Ωστόσο, ορισμένες φορές υπονομεύει την ποιότητα της ερμηνείας, καθώς η πολύ μεγάλη ταχύτητα με την οποία αποδίδονται ορισμένες σκάλες ή άλλα στοιχεία της γραφής, λειτουργεί εις βάρος της σαφήνειας και της άρθρωσης της μουσικής, που είναι το ζητούμενο. Ακόμη και τα άκρως δεξιοτεχνικά έργα του Λιστ ωφελούνται όταν ο ακροατής προλαβαίνει να αποκωδικοποιήσει την περίτεχνη γραφή.
Οι επιλογές του Οικονόμου αποδείχθηκαν έξυπνες, καθώς τα έργα στηρίζονται κυρίως στο ρυθμικό στοιχείο.
Εξίσου θαυμασμό προκαλεί ο έλεγχος της δυναμικής, ο τρόπος με τον οποίο ο Βαρβαρέσος αυξομείωνε την ένταση κατά τη ροή μιας φράσης, χαρίζοντάς της πλαστικότητα κι εκφραστικότητα. Η εναλλαγή ανάμεσα σε έντονες και χαμηλόφωνες ενότητες ήταν ιδιαίτερα ευπρόσδεκτη και υποστηρίχτηκε επίσης από την ορχήστρα. Ο Οικονόμου στάθηκε στο πλευρό του σολίστα και στήριξε την ερμηνεία του, κρατώντας την ορχήστρα χαμηλά προκειμένου να ακουστούν οι λυρικές παράγραφοι ή, αντίστοιχα, υπογραμμίζοντας τον ενθουσιασμό και την ενέργεια όπου προβλεπόταν. Πρέπει να σημειωθεί, ακόμη, ότι πολύ καλά πήγε το ποιητικό δεύτερο μέρος, ιδιαίτερα απαιτητικό, καθώς έχει ανάγκη από ξεχωριστή μουσικότητα και μουσική ευφυΐα προκειμένου να αποκτήσει νόημα η λιτή, άκρως εγκεφαλική μελωδική γραμμή.
Με αυτά τα δεδομένα, στο δεύτερο μέρος της βραδιάς η ορχήστρα προσέγγισε την Πέμπτη Συμφωνία. Κι εδώ τα πράγματα συνολικά πήγαν καλά, καθώς ο Οικονόμου επέλεξε κατ’ αρχάς τις κατάλληλες ταχύτητες, που απέτρεψαν τυχόν απρόβλεπτα, ιδίως στο δεύτερο μέρος της Συμφωνίας. Βεβαίως, η ποιότητα του ήχου των εγχόρδων και ο έλεγχός τους ως σύνολο θέτουν όρια στην εκφραστικότητα των φράσεων, επομένως και της μουσικής. Σε κάθε περίπτωση, και αντίθετα απ’ ό,τι θα συνέβαινε λόγου χάριν στην «Ποιμενική» Εκτη Συμφωνία του ίδιου συνθέτη, στο συγκεκριμένο έργο σημασία έχει η απόδοση του έντονα δραματικού στοιχείου στο πρώτο μέρος, της ενέργειας και της έντασης που κυριαρχούν σε αυτό, ή πάλι του ενθουσιασμού, του θριάμβου και του φωτός που κατακλύζουν το τελευταίο μέρος. Υπό την καθοδήγηση του Μιχάλη Οικονόμου, η Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ απέδωσε πολύ καλά και στηρίχτηκε, όπως πάντα, από άξιους μουσικούς στα ξύλινα και στα χάλκινα πνευστά. Δικαιολογημένος ο ενθουσιασμός του ακροατηρίου.
